ITPP1/443-615/14/DM

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 21 sierpnia 2014 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP1/443-615/14/DM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 30 maja 2014 r. (data wpływu 3 czerwca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego oraz stosowania kursu waluty do przeliczania kwot wyrażonych w walucie obcej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 czerwca 2014 r. został złożony wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego oraz stosowania kursu waluty do przeliczania kwot wyrażonych w walucie obcej.

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Podstawową działalnością Wnioskodawcy jest handel hurtowy wyrobami chemicznymi, podlegający opodatkowaniu VAT w Polsce. Nabywcami towarów Wnioskodawcy są przede wszystkim polscy producenci z różnych gałęzi przemysłu.

Wnioskodawca od 2014 r. zawiera z polskimi producentami umowy składów konsygnacyjnych, w ramach których zapewnia ciągłość dostaw swoich towarów wyłącznie jednemu konkretnemu odbiorcy, u którego towary Wnioskodawcy są składowane. Kontrahenci pobierają towary Wnioskodawcy ze składów w miarę swoich potrzeb produkcyjnych. Zgodnie z umowami składów konsygnacyjnych towary przechodzą na własność nabywców w momencie ich pobrania ze składu, zatem w tym momencie dochodzi do dostawy towarów.

Dla uproszczenia rozliczeń z tytułu dokonywanych powtarzających się dostaw towarów Wnioskodawca ustala z kontrahentami, że rozliczenia z tego tytułu następują okresowo (tydzień lub miesiąc kalendarzowy), tzn. wynagrodzenie z tytułu dostaw wykonanych w danym okresie rozliczeniowym płatne jest w określonym terminie po zakończeniu tego okresu. Zatem w związku z dokonywanymi dostawami towarów ustalane są następujące po sobie terminy rozliczeń i płatności.

Wnioskodawca wystawia w tym zakresie jedną fakturę VAT, dokumentującą wszystkie dostawy towarów w danym okresie rozliczeniowym, najpóźniej do 15-stego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym upłynął dany okres rozliczeniowy.

W przypadku dostaw rozliczanych w walucie obcej Wnioskodawca do przeliczenia na złote kwoty podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku stosuje średni kurs ogłoszony przez Narodowy Bank Polski z dnia roboczego poprzedzającego ostatni dzień okresu rozliczeniowego ustalonego z danym kontrahentem.

Wnioskodawca zaznacza, że w ramach powyższych czynności nie dokonuje dostaw, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy obowiązek podatkowy dla dostaw towarów dokonywanych przez Wnioskodawcę na zasadach przedstawionych w opisie stanu faktycznego powstaje na zasadach określonych w art. 19a ust. 4 w związku z ust. 3 ustawy o VAT, tj. z upływem ostatniego dnia każdego okresu rozliczeniowego, do którego odnoszą się te rozliczenia i płatności.

2. Czy przy dokonywaniu dostaw towarów przez Wnioskodawcę właściwym do przeliczenia kwot podstawy opodatkowania oraz kwot podatku VAT, wyrażonych w walucie obcej, na złote jest kurs średni danej waluty ogłaszany przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający ostatni dzień okresu rozliczeniowego zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy dla dostaw towarów dokonywanych na zasadach przedstawionych w opisie stanu faktycznego powstaje na zasadach określonych w art. 19a ust. 4 w związku z ust. 3 ustawy o VAT, tj. z upływem każdego okresu rozliczeniowego.

Przy dokonywaniu dostaw towarów przez Wnioskodawcę, właściwym do przeliczenia kwot podstawy opodatkowania oraz kwot podatku VAT, wyrażonych w walucie obcej, na złote jest kurs średni danej waluty ogłoszony przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający ostatni dzień okresu rozliczeniowego zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 19a ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Żaden z przepisów szczególnych powołanych w tym artykule nie ma zastosowania do dostaw wyrobów chemicznych realizowanych przez Wnioskodawcę, pod warunkiem że Wnioskodawca nie otrzyma przedpłaty, zaliczki itp. Zatem obowiązek podatkowy w stosunku do opisanych transakcji powstaje na zasadach ogólnych, tj. z chwilą dokonania dostawy towarów przez Spółkę.

Przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel na nabywcę. Ustawodawca przewidział jednak szczególny sposób określania momentu dokonania dostawy towarów w sytuacji, gdy strony ustaliły okresowe rozliczenia z tytułu takich transakcji.

Zgodnie z art. 19a ust. 3 ustawy o VAT usługę, dla której w związku jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

Ust. 4 tego stanowi zaś, że przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do dostaw towarów, z wyjątkiem dostaw towarów, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2.

W ocenie Wnioskodawcy przepis art. 19a ust. 4 w związku z ust. 3 należy stosować wprost dla dostaw towarów. Jeżeli zatem strony ustaliły w związku z wykonywanymi powtarzającymi się dostawami towarów następujące po sobie terminy rozliczeń lub płatności, dostawę towarów uznaje się za dokonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te rozliczenia lub płatności.

W opisie stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał, że dokonuje dostaw towarów w ustalonych z kontrahentami okresach (tydzień lub miesiąc kalendarzowy), dla których ustalane są następujące po sobie terminy rozliczeń i płatności. Wnioskodawca nie dokonuje dostaw towarów, o których mowa art. 7 ust. 1 pkt 2.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, spełnione są warunki do uznania, że dla dostaw towarów, przedstawionych w opisie, momentem ich dokonania jest upływ każdego okresu rozliczeniowego. W tym dniu powstaje każdorazowo obowiązek podatkowy.

Zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy o VAT w przypadku, gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty ogłoszonego przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego.

Zgodnie ze stanowiskiem przedstawionym w pkt 1 niniejszego uzasadnienia obowiązek podatkowy w stosunku do transakcji przedstawionych w opisie stanu faktycznego powstaje na zasadach określonych w art. 19a ust. 4 w związku z ust. 3 Ustawy o VAT.

Zatem w odniesieniu do dostaw towarów, za które wynagrodzenie określane jest w walucie obcej, Wnioskodawca do przeliczenia kwot na złote stosuje średni kurs danej waluty obcej ogłoszony przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający ostatni dzień okresu rozliczeniowego, tj. na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego do wszystkich dostaw towarów, realizowanych w danym okresie rozliczeniowym.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, dla wszystkich dostaw towarów zrealizowanych w danym okresie rozliczeniowym w danej walucie obcej zastosowanie ma ten sam kurs waluty, niezależnie od dat dostaw objętych okresowym rozliczeniem, tj. kurs z dnia poprzedzającego ostatni dzień danego okresu rozliczeniowego.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że w interpretacji indywidualnej znak IPPP3/443-663/13-2/IG z dnia 22 października 2013 r., uznano za prawidłowe stosowanie art. 19a ust. 4 w związku z ust. 3 oraz art. 31a ust. 1 ustawy o VAT w stosunku do dostaw towarów (m.in. paliw, olejów smarowych) rozliczanych w okresach, dla których ustalono następujące po sobie terminy rozliczeń lub płatności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przepis art. 2 pkt 22 ustawy wskazuje, że przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl ogólnej zasady wyrażonej w art. 19a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jak stanowi art. 19a ust. 3 cyt. ustawy, usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

W myśl art. 19a ust. 4 ww. ustawy, przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów, z wyjątkiem dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2.

Analiza przywołanych wyżej przepisów wskazuje, że przepis art. 19a ust. 1 ustawy formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres. Unormowanie zawarte w cyt. art. 19a ust. 1 ustawy pozostaje w zgodzie z art. 63 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE. serii L Nr 347 str. 1 z późn. zm.), zgodnie z którym zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego ma miejsce, a VAT staje się wymagalny w momencie dostarczenia towarów lub wykonania usług.

W art. 19a ust. 3 ustawy ustawodawca wprowadził unormowanie w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego w odniesieniu do "usługi, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń", czyli takiej usługi, która jest zwykle wykonywana w sposób ciągły przez pewien czas natomiast rozliczenie należności za nią następuje w ramach okresu.

Przy czym sposób interpretacji art. 19a ust. 3 ustawy w taki sposób, że ma on zastosowanie w każdym przypadku (nie tylko dla świadczenia usług/dostaw towarów dokonywanych w sposób ciągły), jeżeli strony ustaliły w związku z wykonywanymi dostawami towarów (powtarzającymi się dostawami towarów) następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, dostawę towarów uznaje się za dokonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia należy uznać za nieprawidłowy.

Należy zaznaczyć, że obowiązujące od 1 stycznia 2014 r. regulacje art. 19a ust. 3 i 4 stanowią implementację art. 64 ust. 2 akapit 3 dyrektywy Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 z 11.12.2006, str. 1), zgodnie z którym Państwa członkowskie mogą postanowić, że w niektórych przypadkach, innych niż określone w akapicie pierwszym i drugim, dostawy towarów lub świadczenie usług dokonywane w sposób ciągły przez pewien okres, uważa się za dokonane z upływem okresów nie dłuższych niż jeden rok.

Artykuł 64 Dyrektywy przewiduje szczególną zasadę określającą moment wykonania tzw. dostaw ciągłych. Ustęp 1 tego artykułu stanowi, że w przypadku transakcji związanych z wpłatą zaliczki lub rat dostawy towarów inne niż te, których przedmiotem jest wynajem towarów na pewien okres lub sprzedaż towarów na warunkach odroczonej płatności, o których mowa w art. 14 ust. 2 lit. b, oraz świadczenie usług uważa się za dokonane z upływem terminów, których te zaliczki lub płatności dotyczą.

Przepis ten odnosi się do kolejnych rozliczeń prac lub kolejnych płatności. Przepis ten dotyczy bowiem transakcji o charakterze ciągłym, a więc takich, które rozliczane są w poszczególnych okresach (miesięcznych, kwartalnych). Potwierdza to również treść kolejnego ustępu omawianego art. 64, w których mowa jest o transakcjach wykonywanych w sposób ciągły, adekwatnie jak regulacja krajowych.

Treść art. 64 ust. 1 można zatem odczytać w taki sposób, że w przypadku dostaw towarów lub świadczenia usług o charakterze ciągłym (tekst jedn.: takich, które są wykonywane w okresach rozliczeniowych), za datę wykonania usługi uważa się każdorazowo ostatni dzień okresu rozliczeniowego.

Wyjątek od tego przewiduje art. 65 Dyrektywy zgodnie z którym w przypadku wpłaty zaliczek przed dostawą towarów lub świadczeniem usług, VAT staje się wymagalny w momencie otrzymania wpłaty i naliczany jest od wysokości otrzymanej wpłaty.

W tym miejscu należy zauważyć, że przepisy regulujące podatek od towarów i usług nie definiują pojęcia "sprzedaży o charakterze ciągłym". Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 14 kwietnia 2012 r., sygn. akt I FSK 935/11, odniósł się do tego pojęcia następująco: "(...) sprzedaż o charakterze ciągłym (...) polega na świadczeniach ciągłych podatnika, obejmujących pewne stałe zachowania w czasie trwania stosunku obligacyjnego, zaspokajające interes odbiorcy tych świadczeń, poprzez ich trwały - pod względem czasowym i funkcjonalnym - charakter oraz cechujące się niemożliwością wyodrębnienia powtarzających się czynności podatnika, co jest charakterystyczne dla świadczeń ciągłych (okresowych)". Powyższe stanowisko, które należy odnieść zarówno do świadczenia usług jak i dostaw towarów, zachowuje również aktualność dla potrzeb stosowania znowelizowanych przepisów.

Zatem w przypadku, gdy bez większych przeszkód można wyszczególnić zarówno moment dokonania dostawy towaru oraz określić jednoznacznie przedmiot poszczególnych dostaw, mamy do czynienia ze świadczeniami jednorazowymi dokonywanymi w ustalonych umowami okresach czasu, które - realizowane pod konkretne zamówienia - można wyodrębnić jako samodzielne dostawy, określone jednoznacznie co do przedmiotu oraz czasu ich realizacji i w fakturze (fakturze zbiorczej) powinna być uwidoczniona każda z dostaw towarów. Ponadto fakt zawarcia umowy, z której wynika zobowiązanie do zapewnienia ciągłości dostaw, a więc dokonywania stałych dostaw towarów na konkretne zamówienie jednego kontrahenta, u którego "towary Spółki są składowane" nie przesądza o uznaniu danej sprzedaży za sprzedaż o charakterze ciągłym.

Z kolei stosownie do art. 19a ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zajmuje się handlem hurtowym wyrobami chemicznymi na rzecz polskich producentów z różnych gałęzi przemysłu. Wnioskodawca zawiera umowy składów konsygnacyjnych, w ramach których zapewnia ciągłość dostaw wyłącznie jednemu konkretnemu odbiorcy, u którego towary Wnioskodawcy są składowane. Kontrahenci pobierają towary ze składów w miarę swoich potrzeb produkcyjnych. Zgodnie z umowami składów konsygnacyjnych towary przechodzą na własność nabywców w momencie ich pobrania ze składu, zatem w tym momencie dochodzi do dostawy towarów. Dla uproszczenia rozliczeń z tytułu dokonywanych powtarzających się dostaw towarów Wnioskodawcy ustala z kontrahentami, że rozliczenia z tego tytułu następują okresowo (tydzień lub miesiąc kalendarzowy), tzn. wynagrodzenie z tytułu dostaw wykonanych w danym okresie rozliczeniowym płatne jest w określonym terminie po zakończeniu tego okresu. Zatem w związku z dokonywanymi dostawami towarów ustalane są następujące po sobie terminy rozliczeń i płatności. Wnioskodawca wystawia w tym zakresie jedną fakturę VAT, dokumentującą wszystkie dostawy towarów w danym okresie rozliczeniowym, najpóźniej do 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym upłynął dany okres rozliczeniowy. W przypadku dostaw rozliczanych w walucie obcej Wnioskodawca do przeliczenia na złote kwoty podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku stosuje średni kurs ogłoszony przez Narodowy Bank Polski z dnia roboczego poprzedzającego ostatni dzień okresu rozliczeniowego ustalonego z danym kontrahentem. W ramach powyższych czynności Wnioskodawca nie dokonuje dostaw, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Z opisu sprawy nie wynika, aby realizowane dostawy miały charakter ciągły, tj. czynności wykonywane przez Wnioskodawcę cechują się permanentnością oraz niemożliwością wyodrębnienia powtarzających się czynności. Dlatego też dla dokonywanych czynności nie można zastosować zasad wynikających z art. 19a ust. 4 ustawy. Z tych też względów obowiązek podatkowy dla realizowanych dostaw powstaje zgodnie z zasadami ogólnymi, tj. z chwilą dokonania dostawy towarów.

Odnosząc się do zagadnienia związanego z przeliczaniem kwot wyrażonych w walucie obcej należy wskazać, że zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Bank na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Podatnik może wybrać sposób przeliczania tych kwot na złote według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Bank na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego; w takim przypadku waluty inne niż euro przelicza się z zastosowaniem kursu wymiany każdej z nich względem euro.

Przy czym stosownie do art. 31a ust. 2 ww. ustawy, w przypadku gdy podatnik wystawia fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego, a kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone na tej fakturze w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Bank na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury. Przepis ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Przepis art. 31a ustawy znajduje zatem zastosowanie kiedy podstawa opodatkowania jest wyrażona w walucie obcej. Z powyższych regulacji wynika, że podatnik ma, co do zasady, obowiązek dokonania przeliczenia kwot służących do określenia podstawy opodatkowania w podatku VAT (w sytuacji, gdy kwoty te są określone w walucie obcej), na złote, według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Bank na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Przy czym jeśli obowiązujące przepisy pozwalają na wystawienie faktury przed powstaniem obowiązku podatkowego i faktura jest wystawiana w takim terminie, wówczas przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Bank na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury.

Z opisu sprawy nie wynika, aby Wnioskodawca wystawił faktury w walucie obcej przed terminem powstania obowiązku podatkowego. Tym samym, w opisanej sprawie zastosowanie znajdzie art. 31a ust. 1 ustawy, a zatem w przypadku dostaw rozliczanych w walucie obcej, faktura dokumentująca dostawę towarów winna być przeliczona według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, tj. ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień dokonania dostawy towarów (zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi (...)).

Ponadto kwota podatku od towarów i usług musi być wykazana na fakturze w PLN (zgodnie z uregulowaniami ww. art. 106e ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług, który stanowi, że kwoty podatku wykazuje się w złotych. Kwoty podatku wyrażone w walucie obcej wykazuje się w złotych przy zastosowaniu zasad przeliczania na złote przyjętych dla przeliczania kwot stosowanych do określenia podstawy opodatkowania. Kwoty wykazywane w fakturze zaokrągla się do pełnych groszy, przy czym końcówki poniżej 0,5 grosza pomija się, a końcówki od 0,5 grosza zaokrągla się do 1 grosza). Do jej przeliczenia stosuje się takie same zasady, jak do przeliczenia podstawy opodatkowania, tj. będzie to kurs na ostatni dzień roboczy poprzedzający moment powstania obowiązku podatkowego (wykonania usługi).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl