ITPP1/443-604/11/IK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Jednostki, przedstawione we wniosku z dnia 21 kwietnia 2011 r., (data wpływu 26 kwietnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności poboru opłaty targowej na rzecz Urzędu Miasta - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 kwietnia 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności poboru opłaty targowej na rzecz Urzędu Miasta.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Jednostka została powołana uchwałą Rady Miejskiej z dnia 28 grudnia 1995 r. jako samorządowy zakład budżetowy. Jednostka funkcjonuje w oparciu o status zatwierdzony ww. uchwałą. Do zakresu działań Jednostki należy, stosownie do § 4 ust. 1 pkt 1a statutu, zarządzania targowiskami miejskimi. Uchwałą z dnia 27 października 2010 r. w sprawie ustalenia wysokości i sposobu poboru opłaty targowej, Rada Miasta ustanowiła Jednostkę jednym z inkasentów opłaty targowej. Pobraną opłatę targową Jednostka przekazuje w całości na rachunek bankowy Urzędu Miasta, w terminie do 5-ego dnia każdego miesiąca, następującego po miesiącu, w którym dokonano opłaty targowej, a następnie wystawia fakturę VAT ze stawką zwolnioną z tytułu wynagrodzenia za inkaso w wysokości 50% odprowadzanych wpływów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Jednostka winna wystawiać fakturę VAT z tytułu inkasa opłaty targowej ze stawką zwolnioną, czy ze stawką podatku w wysokości 23%.

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie jakie otrzymuje Jednostka z tytułu inkasa opłaty targowej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług lecz jest zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie § 13 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług - w myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Należy wskazać, iż zgodnie z art. 146a ustawy, wprowadzonym na mocy art. 19 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), zmienionym treścią art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, na podstawie § 13 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649 z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, zwalnia się od podatku usługi świadczone pomiędzy:

Powyższe rozporządzenie zostało zastąpione w dniu 6 kwietnia 2011 r. rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392). Przedmiotowa kwestia została identycznie uregulowana w § 13 ust. 1 pkt 13 niniejszego rozporządzenia.

Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak również przepisy wykonawcze do niej nie definiują terminów: "jednostka budżetowa" czy "samorządowy zakład budżetowy", wobec czego należy posiłkować się definicjami legalnymi zawartymi w obowiązującej od dnia 1 stycznia 2010 r. ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 z późn. zm.).

Jednostkami budżetowymi - w myśl art. 11 ust. 1 tej ustawy - są jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych nieposiadające osobowości prawnej, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

Natomiast na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, samorządowy zakład budżetowy odpłatnie wykonuje zadania, pokrywając koszty swojej działalności z przychodów własnych, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 1991 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 cytowanej ustawy).

Zgodnie z art. 11a ust. 1 pkt 1 i 2 ww. ustawy, organami gminy są rada gminy i wójt (burmistrz, prezydent).

Urząd Gminy (Miasta) jest zorganizowanym zespołem osób i środków służących do pomocy organowi administracyjnemu. Urząd (Miasta) jako jednostka pomocnicza służy do wykonywania zadań Gminy (Miasta) oraz obsługi techniczno - organizacyjnej Gminy (Miasta). Biorąc pod uwagę nierozerwalne i niepodzielne powiązania podmiotowe Gminy (Miasta) i Urzędu Gminy (Miasta), również na gruncie podatku od towarów i usług należy stwierdzić, iż nie występuje odrębna od podmiotowości gminy podmiotowość Urzędu Gminy (Miasta). Zatem Urząd Gminy (Miasta) działając w imieniu Gminy (Miasta) realizuje zadania własne Gminy (Miasta).

Podkreślić należy, iż jednostki organizacyjne powołane przez Gminę (Miasto) bezpośrednio mają status odrębnego od Gminy (Miasta) podatnika podatku od towarów i usług.

Z powyższego jednoznacznie wynika, iż ze zwolnienia, o którym mowa w ww. rozporządzeniu, korzystają usługi świadczone pomiędzy zdefiniowanymi wyżej grupami podmiotów.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż do zakresu działań Jednostki - samorządowego zakładu budżetowego - należy zarządzanie targowiskami miejskimi. Na mocy uchwały Rada Miasta Jednostka została jednym z inkasentów opłaty targowej. Pobraną opłatę targową Jednostka przekazuje w całości na rachunek bankowy Urzędu Miasta, a następnie wystawia fakturę VAT ze stawką zwolnioną z tytułu wynagrodzenia za inkaso w wysokości 50% odprowadzanych wpływów.

Odnosząc przedstawiony stan faktyczny do powyższych regulacji prawnych należy stwierdzić, iż skoro, Gmina (Miasto) nie jest jednostką budżetową, ani samorządowym zakładem budżetowym lecz stanowi jednostkę samorządu terytorialnego, to usługi świadczone przez Jednostkę na rzecz Urzędu Gminy (Miasta), polegające na poborze opłaty targowej, nie korzystają ze zwolnienia, o którym mowa w § 13 ust. 1 pkt 13 ww. rozporządzenia Ministra Finansów. A zatem przedmiotowe usługi podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.