ITPP1/443-599/09/AT - Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług kosztów sporządzania opinii przez biegłego sądowego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 czerwca 2009 r. (data wpływu 29 czerwca 2009 r.), uzupełnionym w dniach 11 sierpnia 2009 r. oraz 27 sierpnia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług biegłych sądowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 czerwca 2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług biegłych sądowych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od 1997 r. jest Pan emerytem i nie prowadzi działalności gospodarczej. Jako biegły sądowy, powołany przez Prezesa Sądu Okręgowego, wykonuje Pan - w ramach umów o dzieło, zleceń od sądów lub komorników sądowych - opinie sądowe zgodnie z obowiązującym rozporządzeniem Ministra Sprawiedliwości z 18 grudnia 1975 r. w sprawie kosztów przeprowadzenia dowodu z opinii biegłych w postępowaniu sądowym (Dz. U. Nr 46, poz. 254 z późn. zm.).

W § 1 i 13 ust. 1 ww. rozporządzenia wskazano, że niezależnie od wynagrodzenia za wykonaną pracę przysługuje zwrot kosztów zużytych materiałów oraz innych wydatków niezbędnych do wydania opinii.

Z uwagi na fakt, iż opinie dotyczą zdarzeń odległych od miejsca zamieszkania, używa Pan własnego samochodu, jako środka transportu. Koszty używania samochodu - w rozliczeniu za każdy udokumentowany kilometr jego przebiegu, jak również zakupy koniecznych materiałów (głównie dokumenty geodezyjne, wykonanie dokumentacji fotograficznej, itp.), dołącza Pan w formie rachunków w zestawieniu poniesionych własnych nakładów finansowych za sporządzoną opinię.

W uzupełnieniu wniosku, w dniu 27 sierpnia 2009 r., wskazano, iż jest Pan podatnikiem podatku od towarów i usług w związku z wykonywaniem opinii jako biegły sądowy.

W związku z powyższym, uzupełnieniem w dniu 11 sierpnia 2009 r., zadano następujące pytanie.

Czy w trybie obowiązujących przepisów finansowych (ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług), jak również postanowienia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 12 czerwca 2008 r. sygn. akt S 3/08 w zw. ze sprawą sygn. akt K 50/05, zasadne jest powstanie należności opodatkowanej VAT (22%) od przedstawionych w zestawieniu kosztów w celu sporządzenia opinii, w tym za udokumentowane użytkowanie swojego samochodu...

Wnioskodawcy nie są znane przepisy prawne, które wprost normowałyby ww. sytuację. Jednakże według Wnioskodawcy, wskazane wcześniej postanowienie Trybunału Konstytucyjnego, a także uchwała Sądu Najwyższego z dnia 21 grudnia 2006 r. (sygn. akt III CZP 127/06) odnoszą się do § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie kosztów przeprowadzenia dowodu z opinii biegłych w postępowaniu sądowym. W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, iż obciążanie kosztów koniecznych do sporządzenia opinii, w tym powstałych w związku z przemieszczaniem się własnym samochodem, podatkiem od towarów i usług nie jest zasadne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zasady opodatkowania podatkiem od towarów i usług uregulowane zostały w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, opodatkowaniu podatkiem podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 powołanej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie natomiast do postanowień art. 8 ust. 1 tej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z okoliczności faktycznych sprawy wynika, iż Wnioskodawca - będący podatnikiem podatku od towarów i usług jako biegły sądowy - wykonuje opinie sądowe na zlecenie sądów lub komorników sądowych. Przy realizacji opinii wymagany jest dojazd prywatnym samochodem do miejsca zdarzenia. Ponadto, przez Wnioskodawcę ponoszone są koszty nabycia niezbędnych dokumentów geodezyjnych, wykonania dokumentacji fotograficznej, itp. W takim przypadku sporządzane jest przez Wnioskodawcę zestawienie poniesionych kosztów za sporządzoną opinię.

Wnioskodawca prezentuje pogląd, zgodnie z którym za niezasadne należy uznać obciążanie podatkiem od towarów i usług ww. kosztów sporządzenia opinii.

Mając na uwadze powyższe stanowisko Wnioskodawcy, należy zauważyć, iż zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Z kolei koszty przejazdu samochodem, a także zakupy niezbędnych materiałów (dokumenty geodezyjne, wykonanie dokumentacji fotograficznej, itp.) są ściśle związane z wykonywaną przez biegłych sądowych usługą polegającą na realizacji opinii sądowych na zlecenie sądów lub komorników sądowych, stanowiąc jeden z elementów kalkulacyjnych otrzymanego wynagrodzenia (część odpłatności za usługę). Na całość świadczenia należnego od nabywcy usługi składają się na równi z wypłacanym wynagrodzeniem także koszty przejazdu - wyliczane na podstawie przepisów zawartych w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy (Dz. U. Nr 27, poz. 271 z późn. zm.). Tak obliczane koszty przejazdu stanowią element rachunku kosztów, zmierzających do ustalenia kwoty odpłatności za wykonywaną usługę. Stanowią więc obrót w rozumieniu powołanego wyżej art. 29 ust. 1 ustawy, podlegający opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny sprawy oraz mając na względzie powołane przepisy prawa stwierdzić należy, iż ponoszone przez biegłych sądowych koszty przejazdu oraz zakupów niezbędnych do sporządzenia opinii - wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy - winny być włączone do podstawy opodatkowania z tytułu świadczonej usługi, a całość świadczenia należnego od Wnioskodawcy powinna być opodatkowana według podstawowej stawki podatku od towarów i usług, tj. 22%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.