ITPP1/443-579/11/AT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 i § 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14 kwietnia 2011 r. (data wpływu 21 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych - jest prawidłowe.

W dniu 21 kwietnia 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność od 1 października 2009 r. i powstała w drodze wydzielenia zorganizowanej części przedsiębiorstwa (firma R. S.A.), tj. organizacyjnie i finansowo wyodrębnionego zespołu składników materialnych i niematerialnych, przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, polegającej m.in. na produkcji konserw rybnych pod marką K. W związku z tym, iż po wydzieleniu, zgodnie z planem podziału, Spółka nie wstąpiła w prawa i obowiązki firmy R., wynikające z umów handlowych dotyczących sprzedaży krajowej produktów, obie spółki były i są zainteresowane współpracą w kwestii handlu produktami K. W tym celu, w dniu 29 września 2009 r., podpisana została umowa współpracy pomiędzy spółkami na zakup przez R. produktów K. i następnie ich sprzedaży na terenie całego kraju. W ramach umowy R. zobowiązał się do kupowania produktów i towarów od K. i stałego prowadzenia działań, mających na celu wspomaganie sprzedaży produktów i towarów, a w szczególności wsparcie w zakresie wprowadzenia produktów i towarów do kontrahentów, z którymi R. wiąże umowa na dostawę produktów i towarów K. (zwłaszcza sieci handlowe), organizowanie akcji promocyjnych oraz pozostałe działania z zakresu trade marketingu. K. zaś zobowiązał się do zapewnienia R. dostępności produktów i towarów i do zapłaty wynagrodzenia za świadczenie usług. Ponadto Spółka wydaje na rzecz R., bądź bezpośrednio na rzecz kontrahentów R. produkty i towary bez wynagrodzenia oraz drukowane materiały reklamowe i informacyjne (POS - ang. Point-of-sales). Do drukowanych materiałów reklamowych Spółka zalicza w szczególności makiety powiększonego produktu, zawieszki wiszące z logo produktu (ang. hanger), reklamy stojące (ang. stand), stojaki na produkty z logo produktu - ekspozytury (ang. display), stojaki na ulotki, kiwaki (ang. wobbler), reklama ruchoma przytwierdzona do krawędzi półki sklepowej, itp. Nabycie POS uprawnia Spółkę do odliczania VAT przy zakupie. Przekazania POS mają związek z prowadzoną działalnością handlową i produkcyjną Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle zmian wprowadzonych ustawą z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332), nieodpłatne przekazanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych (w rozumieniu Spółki) podlega opodatkowaniu podatkiem VAT przez Spółkę.

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne przekazanie drukowanych materiałów POS, mające związek z prowadzonym przedsiębiorstwem, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Uzasadniając zajęte w sprawie stanowisko, Wnioskodawca powołuje się na treść art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 7 ust. 2 i ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca ponadto wskazuje, iż według definicji zawartej w Leksykonie PWN, przez drukowane materiały reklamowe i informacyjne rozumie się wszelkiego rodzaju cenniki, foldery, broszury, prospekty, itp., przygotowane w drodze procesu technologicznego, polegającego na nadrukowaniu informacji na nośniku.

Według Wnioskodawcy, bezsprzecznie za drukowane materiały uznać należy wszelkie druki na papierze. Za drukowane materiały reklamowe uznać należy wszelkie drukowane na papierze oraz tekturze materiały wspomagające sprzedaż.

Wnioskodawca wskazuje, że materiały POS, o których mowa wyżej, są drukowane na papierze, bądź tekturze i zawierają logo produktu, bądź firmy. Są one nietrwałe, mają wyłącznie charakter reklamowy, nie spełniają żadnych funkcji użytkowych, a jedyną ich funkcją jako nośników reklamy jest wspomaganie sprzedaży produktów i towarów w punktach detalicznych poprzez poprawę wizualizacji i prezentacji produktów i towarów. Taka reklama ma na celu zachęcenie konsumentów do nabywania towarów tego właśnie, a nie innego producenta.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z kolei, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się - w myśl art. 7 ust. 2 omawianej ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. i nadanym przez art. 1 pkt 3 ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332) - również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

Jednocześnie, z treści art. 7 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, iż nie uznaje się za dostawę towarów przekazywania drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Z powyższego wynika zatem, że w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wszelkie nieodpłatne przekazanie towarów należących do przedsiębiorstwa podatnika, niestanowiących jednak próbek, prezentów o małej wartości, czy też drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych. Dla opodatkowania danej czynności nieodpłatnego przekazania istotne jest również to, czy podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Zauważyć ponadto należy, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia "materiały reklamowe". Według definicji pochodzącej z innych źródeł (leksykon PWN) przez drukowane materiały reklamowe i informacyjne rozumie się wszelkiego rodzaju cenniki, foldery, broszury, prospekty itp. przygotowane w drodze procesu technologicznego, polegającego na nadrukowaniu informacji na nośniku. Bezsprzecznie za drukowane materiały uznać należy wszelkie druki na papierze, tj. materiały wykonane metodami poligraficznymi. Makiety powiększonego produktu, zawieszki wiszące z logo produktu, reklamy stojące, stojaki na produkty z logo produktu - ekspozytury, stojaki na ulotki, kiwaki, reklama ruchoma przytwierdzona do krawędzi półki sklepowej, które zawierałyby przede wszystkim informacje na temat działalności Spółki i jej produktów mogą odpowiadać pojęciu drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych. Przy czym, przez zawarcie informacji o działalności Spółki, bądź reklamę Spółki zawartą na ww. materiałach - w okolicznościach niniejszej sprawy - uznać należałoby jakąkolwiek formę (w tym również wizualną) przedstawienia informacji, bądź reklamy, służącą przybliżeniu informacji o produkcie Spółki, bądź zachęceniu (poprzez promocję) do nabycia jej produktów.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym Spółka prezentuje stanowisko, zgodnie z którym przekazywanie ww. materiałów oznakowanych logo produktu, bądź firmy, ma charakter reklamowy. Tym samym, wobec braku na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również definicji pojęcia "reklamy", należy odwołać się do innych dziedzin, w których pojęcie to występuje. I tak, stosując definicję słownikową, za reklamę należy uznać "rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś" (Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa 2002, pod redakcją prof. Mieczysława Szymczaka). Podobnie orzecznictwo sądowe uznaje, że "celem reklamy jest przekazywanie informacji o towarach (usługach) i nakłanianie potencjalnych klientów do ich nabycia; polega ona głównie na prezentowaniu danego towaru, danej usługi, ewentualnie marki (oznakowania produktu lub producenta), cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych i zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych, modnych czy nawet prowokujących, aby skłonić jak największą liczbę potencjalnych nabywców do zakupu (do korzystania z usługi); od strony przedmiotowej można rozróżnić: reklamę towaru, usługi a także marki" (wyrok NSA z dnia 14 listopada 2002 r. - sygn. akt I SA/Wr 4097/01). Reklama może być realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym także poprzez rozpowszechnianie logo firmy.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, należy zauważyć, że Spółka umieszcza na przedmiotowych materiałach logo produktu, bądź firmy. Tym samym jako słuszny należy przyjąć pogląd Wnioskodawcy, iż opisane we wniosku makiety powiększonego produktu, zawieszki wiszące z logo produktu, reklamy stojące, stojaki na produkty z logo produktu - ekspozytury, stojaki na ulotki, kiwaki, reklama ruchoma przytwierdzona do krawędzi półki sklepowej, stanowią reklamę. Jednocześnie, uwzględniając ww. formę wyrażenia reklamy o produktach Spółki, wskazać należy, że przekazywane materiały reklamowe i informacyjne uznać można za drukowane materiały reklamowe i informacyjne, o których mowa w art. 7 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy, stwierdzić należy, że nieodpłatne przekazanie ww. materiałów w niniejszej sprawie nie stanowi dostawy towarów, podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.