ITPP1/443-573/10/JJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 czerwca 2010 r. (data wpływu 18 czerwca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku czynności udzielenia pożyczki na rzecz pracownika - jest prawidłowe.

W dniu 18 czerwca 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku czynności udzielenia pożyczki na rzecz pracownika.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka zawarła umowę pożyczki, na podstawie której udzieliła pożyczkę pracownikowi. Czynność udzielenia pożyczki Spółka klasyfikuje w grupowaniu PKWiU 65.22, jako "usługi udzielania pożyczek świadczone poza systemem bankowym". W zakresie świadczonych przez Spółkę usług nie figurują usługi pośrednictwa finansowego. Spółka nie wyklucza, że w przyszłości będzie udzielać kolejnych pożyczek ze środków własnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy czynność udzielenia pożyczki podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług i czy korzysta ze zwolnienia od podatku tym podatkiem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy w zw. z poz. 3 załącznika nr 4 do ww. ustawy.

Spółka uważa, iż zgodnie z art. 5 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, jak również w myśl art. 720 Kodeksu cywilnego, udzielenie pożyczki spełnia definicję usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ w wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę, jednak zasilają one tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który jest obowiązany do zwrotu, czyli do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy.

Następnie Spółka cytuje art. 5 ust. 2 oraz art. 15 ust. 1 i 2 ww. ustawy i stwierdza, iż nieujawniony w KRS rodzaj działalności, polegający na udzieleniu opisanej we wniosku pożyczki, nie powinien wpływać na zakres, w którym Spółka działa jako podatnik VAT czynny. Spółka wskazuje, iż czynność udzielania pożyczki została wymieniona w klasyfikacjach statystycznych, jako usługa pośrednictwa finansowego w grupowaniu PKWiU 65.22. Czynności takie mieszczą się w sekcji J PKWiU 65-67 i nie są objęte żadnym z wyłączeń ze zwolnienia od podatku od towarów i usług i w rezultacie korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - stosownie do art. 15 ust. 2 tej ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze złożonego wniosku wynika, iż Spółka, zawarła umowę pożyczki, na podstawie której pożyczyła pieniądze pracownikowi. Czynność tą zaklasyfikowano do grupowania PKWiU 65.22. Jednocześnie wskazano, iż Spółka nie dokonała stosownego wpisu do KRS, dotyczącego prowadzenia działalności w tym zakresie.

Biorąc powyższe pod uwagę, wskazać należy, iż istota umowy pożyczki została wskazana w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), który stanowi, iż przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do ich zwrotu, t. j. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Czynności określone w ust. 1 podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa (art. 5 ust. 2 ustawy).

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Zgodnie z ust. 3 powołanego artykułu, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Identyfikacja towarów i usług dla potrzeb stosowania stawek i zwolnień podatkowych następuje poprzez odwołanie się do klasyfikacji statystycznej. Zgodnie z brzmieniem § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293) - do celów opodatkowania podatku od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264 z późn. zm.).

Co do zasady stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W pozycji 3 ww. załącznika wymieniono usługi mieszczące się w grupowaniu o symbolu PKWiU w Sekcji J ex (65-67), t. j. usługi pośrednictwa finansowego, z wyłączeniem:

W objaśnieniach do ww. załącznika ustawodawca wskazał ponadto, że "ex" dotyczy tylko danej usługi z danego grupowania.

Reasumując, stwierdzić należy, że opisana we wniosku usługa polegająca na udzieleniu pożyczki pracownikowi podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług i - jako niewymieniona w wyłączeniach zawartych w pkt 1-9 załącznika nr 4 do tej ustawy - korzysta ze zwolnienia od tego podatku, o ile faktycznie czynność ta została prawidłowo sklasyfikowana w grupowaniu PKWiU 65.22, zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług z 1997 r.

Jednocześnie wskazuje się, że Minister Finansów nie jest uprawniony do klasyfikacji usług w związku z tym niniejszej odpowiedzi udzielono wyłącznie w oparciu o wskazane przez Wnioskodawcę grupowania statystyczne. Należy zaznaczyć, iż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.