ITPP1/443-560/11/MN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 11 kwietnia 2011 r. (data wpływu 19 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy zużytych akumulatorów - jest prawidłowe.

W dniu 19 kwietnia 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy zużytych akumulatorów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Sprzedaje klientom w ramach swojej działalności gospodarczej nowe akumulatory ołowiowe i ma obowiązek odbierania od nich zużytych akumulatorów. Zużyte akumulatory są następnie sprzedawane do wyspecjalizowanych przedsiębiorstw trudniących się ich przerobem. Przy sprzedaży zużyte akumulatory są traktowane jako złom metalu, gdyż ich głównym składnikiem jest ołów, który podlega następnie odzyskiwaniu w procesie przerobu akumulatorów. Wnioskodawca, traktując zużyte akumulatory jako złom ołowiu uznaje, że podatnikiem podatku od towarów i usług jest ich nabywca, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca wystawiając fakturę sprzedaży nie wykazuje w niej stawki i kwoty podatku zgodnie z art. 106 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż podatek ten rozlicza nabywca.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym zużyte akumulatory mogą być potraktowane jako złom metalu (ołowiu), przy sprzedaży którego podatnikiem podatku od towarów i usług jest nabywca, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, zużyte akumulatory same w sobie są bezwartościowe, a celem ich wtórnego obrotu jest odzyskanie metalu, którym jest ołów wykorzystywany następnie po procesie recyklingu do dalszej produkcji różnych wyrobów, w tym akumulatorów. Złom to w metalurgii nazwa przedmiotów metalowych, przeznaczonych do wykorzystania w procesie recyklingu poprzez ich ponowne przetopienie. Do złomu należą np. metalowe odpady produkcyjne, wyroby metalowe nienadające się do naprawy, elementy konstrukcji pochodzące z rozbiórki, etc. W takim rozumieniu tego słowa mieszczą się zużyte akumulatory, których głównym składnikiem jest ołów wykorzystywany do dalszego przerobu. Uznanie zużytych akumulatorów jako złomu ołowiu sprawia, że przy ich sprzedaży podatnikiem - zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług - jest ich nabywca. Wnioskodawca wystawiając fakturę VAT nie ujmuje w niej stawki i kwoty podatku (art. 106 ustawy o VAT), a podstawą opodatkowania dla nabywcy będzie kwota zapłacona sprzedającemu.

Podkreślono, iż zgodnie Polską Normą PN-EN 14057 zużyte akumulatory są traktowane jako złom metali.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. do dnia 30 czerwca 2011 r., podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające złom, jeżeli dokonującym jego dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Przepis ten od dnia 1 lipca 2011 r., na mocy art. 1 pkt 7 lit. a) ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 134, poz. 780) otrzymał następujące brzmienie: podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2. Natomiast w poz. 7 załącznika nr 11 wymieniono mieszczące się w PKWiU 38.12.27 odpady i braki ogniw i akumulatorów elektrycznych; zużyte ogniwa i baterie galwaniczne oraz akumulatory elektryczne.

Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Przepisy ust. 1 pkt 7 i 8 stosuje się, jeżeli nabywcą lub usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 (art. 17 ust. 7 ustawy).

Jak stanowi art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W przypadkach, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, w fakturze nie wykazuje się danych dotyczących stawki i kwoty podatku (art. 106 ust. 1a ustawy).

Zasady wystawiania faktur uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Z § 5 ust. 15 ww. rozporządzenia wynika, że faktury stwierdzające dokonanie dostawy towarów lub wykonanie usługi, dla których podatnikiem zgodnie z przepisami ustawy jest nabywca towaru lub usługi, zamiast danych dotyczących stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem zawierają:

Mając powyższe na uwadze wskazać należy, że z dniem 1 kwietnia 2011 r. zmianie uległy zasady dotyczące opodatkowania obrotu złomem, polegające na przesunięciu obowiązku rozliczania należnego podatku od towarów i usług na jego nabywcę. Z uwagi jednakże na określone w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług wyjątki, rozliczenie należnego podatku przez nabywcę ma miejsce wyłącznie w sytuacji, gdy dostawca złomu jest podatnikiem VAT czynnym, a przedmiotem dostawy nie są towary używane korzystające ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, jako dostawa towarów używanych.

Przyjęte regulacje wprowadzają mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczania podatku od towarów i usług na podatnika, na rzecz którego dokonywana jest dostawa złomu. Kluczową kwestią dla zastosowania właściwego sposobu rozliczania podatku od towarów i usług w okresie od dnia 1 kwietnia 2011 r. do dnia 30 czerwca 2011 r. jest ustalenie, czy dany towar mieści się w pojęciu złomu. Kierując się wykładnią historyczną i celowościową należy zaznaczyć, że przez złom dla potrzeb stosowania art. 17 ust. 1 pkt 7 cyt. ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. do dnia 30 czerwca 2011 r. należy rozumieć złom metali, w tym złom stalowy (wsadowy i niewsadowy), żeliwny i metali nieżelaznych, jak również złom metali szlachetnych.

Podkreślenia wymaga, że w cel przyjętej w art. 17 ust. 1 pkt 7 cyt. ustawy regulacji wpisuje się również obrót zużytymi akumulatorami ołowiowymi lub ich częściami, zaliczanymi, zgodnie z normą europejską nr PN-EN 14057:2003, mającą status Polskiej Normy, do złomu.

Tym samym, w stanie prawnym obowiązującym w okresie od 1 kwietnia 2011 r. do 30 czerwca 2011 r., na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 7 w zw. z art. 17 ust. 7 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami obowiązanymi do rozliczenia tego podatku są osoby nabywające towary mieszczące się we wskazanym powyżej pojęciu złomu, jeżeli spełnione zostaną określone w powołanych przepisach warunki dotyczące statusu podatkowego zarówno nabywcy, jak i dostawcy.

Z opisanych we wniosku okoliczności wynika, iż Wnioskodawca dokonuje sprzedaży zużytych akumulatorów do wyspecjalizowanych przedsiębiorstw trudniących się ich przerobem. Przy sprzedaży zużyte akumulatory są traktowane jako złom metalu, gdyż ich głównym składnikiem jest ołów, który podlega następnie odzyskiwaniu w procesie przerobu akumulatorów.

W sytuacji zatem, gdy przedmiotem dostawy dokonywanej przez Wnioskodawcę jest złom - zużyte akumulatory na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązek podatkowy zostaje przeniesiony na nabywcę, zaś Wnioskodawca winien wystawić fakturę VAT, w której nie wykazuje stawki i kwoty podatku, lecz umieszcza:

* adnotację, że podatek rozlicza nabywca lub#61485; właściwy przepis ustawy lub

* dyrektywy wskazujący, że podatek rozlicza nabywca, lub

* oznaczenie "odwrotne obciążenie".

Wskazać należy, iż w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 lipca 2011 r., przy założeniu, iż przedmiotowe zużyte akumulatory są sklasyfikowane wg PKWiU do grupowania 38.12.27, przy ich sprzedaży obowiązują tożsame zasady rozliczeń.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Podkreślenia wymaga, iż w niniejszej interpretacji nie oceniono stwierdzenia "...a podstawą opodatkowania dla nabywcy będzie kwota zapłacona sprzedającemu", bowiem w tym zakresie Wnioskodawca nie jest zainteresowanym w rozumieniu art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa, a poza tym zagadnienie to wykracza poza zakres żądania interpretacji sformułowany w postawionym pytaniu.

Końcowo informuje się, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. W związku z tym niniejszą interpretację wydano w oparciu o stan faktyczny przedstawiony we wniosku, a załączone do niego dokumenty nie były przedmiotem merytorycznej analizy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.