ITPP1/443-554/14/KM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 15 maja 2014 r. (data wpływu 20 maja 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczonych usług marketingowych - jest prawidłowe.

W dniu 20 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczonych usług marketingowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawcą jest osobą samodzielnie prowadzącą działalność gospodarczą. Głównym przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej jest sprzedaż usług gastronomicznych tzw. posiłków fast food w lokalu gastronomicznym w Galerii Handlowej. Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym, w zakresie podatku od towarów i usług zobowiązanym do składania deklaracji miesięcznych. W trakcie prowadzenia działalności gospodarczej w dniu 19 maja 2011 r. podpisał umowę o współpracy z firmą "C." sp. z o.o., zwaną dalej Dostawcą lub Spółką. W ramach niniejszej umowy Wnioskodawca zobowiązał się nabywać od Dostawcy produkty wytwarzane przez Spółkę, które są następnie sprzedawane w lokalu gastronomicznym podatnika. Jednocześnie w ramach niniejszej umowy zobowiązał się do świadczenia na rzecz Dostawy usług nazwanych przez strony usługami marketingowymi, w ramach których zobowiązał się między innymi, że będzie podejmował działania w zakresie aktywnego wspierania sprzedaży produktów nabywanych od Dostawcy oraz będzie eksponował materiały reklamowe Dostawcy, a także będzie umieszczał wszystkie produkty oferowane przez Dostawcę w karcie dań prowadzonego przez Wnioskodawcę lokalu gastronomicznego. W przedmiotowej umowie o współpracy strony umowy ustaliły, iż wynagrodzenie za wykonane usługi marketingowe będzie wynosiło 10% obrotów netto nabytych przez Wnioskodawcę produktów od Dostawcy za dany kwartał i będzie płatne do 15-dnia miesiąca następującego po danym kwartale rozliczeniowych oraz zostanie udokumentowane przez Wnioskodawcę fakturą doręczoną Dostawcy. Dostawca płacąc dla Wnioskodawcy wynagrodzenie za usługi reklamowe w wysokości 10% wartości netto nabytych produktów za dany kwartał rozliczeniowy nie traktuje powyższego wynagrodzenia jako upust lub rabat za nabyte towary przez Wnioskodawcę w danym kwartale od Spółki i nie wystawia faktur korygujących.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo do uznania, otrzymując od Dostawcy wynagrodzenie w wysokości 10% wartości nabytych od Spółki produktów za dany kwartał, iż świadczy usługi marketingowe na rzecz Dostawy, które to usługi są opodatkowane podatkiem od towarów i usług, skutkiem czego na Wnioskodawcy spoczywa obowiązek udokumentowania wykonanych usług marketingowych fakturą zaewidencjonowaną w ewidencjach prowadzonych dla celów podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają także usługi marketingowe, nawet w przypadku, gdy wysokość wynagrodzenia należnego dla podatnika od Dostawcy została ustalona przez strony umowy w wysokości 10% obrotów netto produktów nabytych przez podatnika od Spółki za dany kwartał. Z uwagi na powyższe podatnik ma prawo do uznania otrzymując od Dostawcy wynagrodzenie w wysokości 10% wartości nabytych od Spółki produktów za dany kwartał, iż świadczy usługi marketingowe na rzecz Dostawy, które to usługi są opodatkowane podatkiem od towarów i usług, skutkiem czego na Wnioskodawcy spoczywa obowiązek udokumentowania wykonanych usług marketingowych fakturą zaewidencjonowaną w ewidencjach prowadzonych dla celów podatku od towarów i usług. Natomiast bez znaczenia w przedmiotowej sprawie jest fakt, że Dostawca płacąc dla Wnioskodawcy wynagrodzenie za dany kwartał za wykonane usługi marketingowe, nie wystawia faktur korygujących dokumentujących udzielony przez Spółkę rabat w wysokości 10% wartości netto nabytych przez Wnioskodawcę od Spółki produktów za dany kwartał.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Również art. 24 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347, s. 1 z późn. zm.) wskazuje, że "świadczenie usług" oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów.

Z treści cytowanego wyżej przepisu art. 8 ust. 1 ustawy wynika, iż ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, iż definicja "świadczenia usług" ma charakter dopełniający definicję "dostawy towarów". Jest ona wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

Uwzględniając powołane wyżej przepisy art. 5 i art. 8 cyt. ustawy, wskazać należy, iż każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy określonym zachowaniu mieści się w definicji usługi. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU. Usługa w rozumieniu ust. 1 powołanego wyżej artykułu oraz art. 24 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, to transakcja gospodarcza, co oznacza, iż stosunek prawny łączący strony musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi więc istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść dla świadczącego usługę.

Ponadto zgodnie z obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r. art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Natomiast zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r. art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca zobowiązał się nabywać od Dostawy produkty wytwarzane przez Spółkę, które są następnie sprzedawane w lokalu gastronomicznym prowadzonym przez Wnioskodawcę. Jednocześnie w ramach zawartej umowy zobowiązał się, że będzie podejmował działania w zakresie aktywnego wspierania sprzedaży produktów nabywanych od Dostawcy oraz będzie eksponował materiały reklamowe Dostawcy, a także będzie umieszczał wszystkie produkty oferowane przez Dostawcę w karcie dań prowadzonego lokalu gastronomicznego.

Zgodnie z umową o współpracy strony ustaliły, iż wynagrodzenie za wykonane usługi marketingowe będzie wynosiło 10% obrotów netto nabytych przez Wnioskodawcę produktów od Dostawcy za dany kwartał i będzie płatne do 15-dnia miesiąca następującego po danym kwartale rozliczeniowych.

W tym miejscu zauważyć należy, iż podatnicy podejmują różnorodne działania w zakresie intensyfikacji sprzedaży towarów, w efekcie których wypłacane są tzw. "bonusy" czy premie pieniężne nabywcom. Skutki podatkowe dotyczące wypłacania tych "bonusów" czy premii pieniężnych nabywcom uzależnione są od wielu czynników, m.in. od ustalenia, za co faktycznie premie pieniężne (bonusy) zostały wypłacone, tzn. czy podatnik otrzymuje je w związku z określonym zachowaniem stanowiącym usługę w rozumieniu wskazanych wyżej przepisów, czy ich przyznanie uwarunkowane jest wykonaniem dodatkowych czynności, czy dotyczą konkretnych dostaw, czy też odnoszą się do wszystkich dostaw w określonym czasie itp.

W praktyce występują bowiem sytuacje, w których w zamian za udzielenie premii ma miejsce świadczenie innych usług, w tym usług o charakterze promocyjnym, marketingowym, reklamowym, bądź zobowiązanie się do dokonywania zakupów wyłącznie u wypłacającego premie, czy zobowiązanie się do posiadania pełnego asortymentu towarów kontrahenta itp. W takiej sytuacji należy uznać, iż wypłacona premia pieniężna związana jest z określonymi zachowaniami nabywcy, a zatem ze świadczeniem usług przez nabywcę otrzymującego taką premię, które to usługi podlegają opodatkowaniu na ogólnych zasadach.

Biorąc powyższe pod uwagę oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy "premie pieniężne" wypłacane są Wnioskodawcy za zapewnienie aktywnego wspierania sprzedaży produktów nabywanych od Dostawcy poprzez eksponowanie materiałów reklamowych Dostawcy oraz umieszczanie wszystkich produkty oferowane przez Dostawcę w karcie dań prowadzonego lokalu gastronomicznego, to czynności te mają charakter usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem, otrzymana przez Wnioskodawcę premia pieniężna stanowi rodzaj wynagrodzenia za określone zachowanie się nabywcy w stosunku do sprzedawcy, które jest przyznawane za spełnienie określonych warunków. W przedmiotowej sprawie istnieje zatem element wzajemności, konieczny do uznania, że płatność w formie premii pieniężnej jest wynagrodzeniem za świadczoną usługę.

W świetle powyższego, skoro jak wskazano we wniosku, wypłata wynagrodzenia uzależniona jest od określonego zachowania Wnioskodawcy, polegającego na zapewnieniu produktom dostawcy odpowiedniego eksponowania i reklamy oraz zobowiązania się Wnioskodawcy do nabywania od dostawcy produktów, które są następnie sprzedawane w lokalu gastronomicznym prowadzonym przez Wnioskodawcę, to czynności te mają charakter działań promocyjno-marketingowych zmierzających do zwiększenia (intensyfikacji) poziomu sprzedaży towarów i należy uznać je za świadczenie usług, zgodnie z powołanym art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem otrzymując premie pieniężne będące wynagrodzeniem za świadczenie usług, Wnioskodawca zobowiązany jest dokumentować je - zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy - fakturą.

Jednocześnie wskazać należy, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Jak wynika z treści powołanych przepisów, przedmiotem wniosku o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego może być ocena prawna danego stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego, dotyczącego wnioskodawcy, dokonywana na gruncie przepisów prawa podatkowego. Organ wydający interpretację rozstrzyga, czy zainteresowany prawidłowo ocenia kwestię wpływu zaistnienia opisanej sytuacji faktycznej na obowiązki i uprawnienia wynikające z unormowań prawa podatkowego, zatem przedmiotem tych rozstrzygnięć nie może być ocena poprawności działań kontrahenta czy umów cywilnoprawnych zawieranych pomiędzy stronami.

Zatem wskazać należy, iż niniejsza interpretacja nie wywiera skutków podatkowoprawnych względem kontrahentów, niebędących zainteresowanymi, o których mowa w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Podkreślić należy, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny, co oznacza, iż w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy opisu stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.