ITPP1/443-550/13/JJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 27 maja 2013 r. (data wpływu 14 czerwca 2013 r.), uzupełnionym w dniu 16 września 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości niezabudowanych - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 czerwca 2013 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 16 września 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości niezabudowanych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe:

1. Sprzedaż nieruchomości niezabudowanych, w drodze przetargu ustnego nieograniczonego, dla których nie obowiązują ustalenia planu miejscowego. Zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego nieruchomości usytuowane są w obszarze o przeznaczeniu ogólnym - "obszary mieszkalnictwa z dominującym budownictwem jednorodzinnym". Nieruchomości położone są w sąsiedztwie działek zabudowanych budynkami mieszkalnymi jednorodzinnymi i z takim przeznaczeniem "do zagospodarowania są planowane do sprzedaży". Dla przedmiotowych nieruchomości nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy.

2. Sprzedaż nieruchomości niezabudowanej, w drodze przetargu ustnego nieograniczonego, dla której nie obowiązują ustalenia planu miejscowego. Zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego nieruchomość położona jest w obszarze o przeznaczeniu ogólnym "obszary mieszkalnictwa z dominującym budownictwem jednorodzinnym". Zgodnie ze stanem faktycznym i opisem użytków w ewidencji gruntów - stanowi i nadal będzie stanowić drogę, dojazd do nieruchomości opisanych w punkcie 1. Dla przedmiotowej nieruchomości nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że droga dojazdowa nie stanowi budowli w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku sprzedaży działek oraz działki wymienionej w punkcie 2 należy pobrać podatek VAT?

Zdaniem Gminy zarówno w pierwszym, jak i drugim przypadku podatek VAT w wysokości 23% winien być pobrany.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pod pojęciem towaru - w myśl art. 2 pkt 6 ustawy - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Grunty spełniają powyższą definicję towarów, wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Stosownie do zapisu art. 41 ust. 1 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%. Zgodnie zaś z art. 146a pkt 1, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 wynosi 23%.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast sprzedaż gruntu stanowi dostawę towaru i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, według stawki określonej w art. 41 ust. 1 tej ustawy.

Od zasady opodatkowania dostawy gruntu według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług ujęte zostały między innymi w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r., zwalnia się od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Cytowany wyżej art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, na mocy ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35), z dniem 1 kwietnia 2013 r., otrzymał brzmienie: "zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane".

Jednocześnie zgodnie z ww. ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r., definicję "terenu budowlanego" zawiera dodany z dniem 1 kwietnia 2013 r. - art. 2 pkt 33 ustawy, zgodnie z którym, przez tereny budowlane - rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Powyższe oznacza, iż zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany o przeznaczeniu innym niż budowlane, przy czym nowelizacja ustawy o podatku od towarów i usług nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Z opisu przedstawionego we wniosku, wynika, że Gmina zamierza w drodze przetargu ustnego nieograniczonego dokonać dostawy nieruchomości niezabudowanych. Na jednej z nieruchomości znajduje się droga dojazdowa, która - jak wskazano - nie stanowi budowli w rozumieniu ustawy - Prawo budowlane. Obszar, na którym znajdują się przedmiotowe nieruchomości nie jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, nie wydano również decyzji o warunkach zabudowy.

Biorąc pod uwagę powołane powyżej przepisy na tle przedstawionych zdarzeń przyszłych, stwierdzić należy, że dostawa przedmiotowych nieruchomości niezabudowanych - wbrew stanowisku zawartemu we wniosku - nie podlega opodatkowaniu wg stawki podstawowej VAT, albowiem nieruchomości te nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, ani też nie wydano dla nich decyzji o warunkach zabudowy. Tym samym planowana dostawa wyżej opisanych nieruchomości gruntowych niezabudowanych korzysta ze zwolnienia od podatku, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z uwagi na powyższe stanowisko Gminy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.