ITPP1/443-546/09/MN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 8 czerwca 2009 r. (data wpływu 12 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania oraz udokumentowania przeniesienia części kosztów posadowienia bankomatu na kontrahenta - jest prawidłowe.

W dniu 12 czerwca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania oraz udokumentowania przeniesienia części kosztów posadowienia bankomatu na kontrahenta.

W przedmiotowym wniosku oraz przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na oferowaniu usług finansowych w zakresie używania kart płatniczych w sieci terminali i w sieci bankomatów: usług zakwalifikowanych zgodnie z PKWIU w grupowaniu 65.12.10 jako "Usługi pośrednictwa pieniężnego pozostałe". Usługi te, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług podlegają zwolnieniu z opodatkowania podatkiem.

Sieć bankomatów Wnioskodawcy jest sukcesywnie rozbudowywana o kolejne maszyny. Bankomaty są środkami trwałymi Wnioskodawcy i stanowią integralną część docelowej usługi pośrednictwa pieniężnego. Wartość początkowa bankomatu (wartość maszyny, adaptacja lokalu, w którym będzie posadowiony, samo posadowienie oraz inne dodatkowe koszty warunkujące oddanie kolejnego bankomatu do użytkowania) zawiera podatek VAT (wskazany m.in. na fakturach zakupu maszyny, czy fakturze podwykonawcy za posadowienie bankomatu). Wnioskodawca zawarł z jednym ze swoich kontrahentów umowę o współpracy w zakresie rozwoju sieci bankomatów Wnioskodawcy. W zamian za posadowienie bankomatu w lokalizacji wskazanej przez kontrahenta część kosztów poniesionych na posadowienie bankomatu Wnioskodawca ma prawo przenieść na kontrahenta. Przeniesienie części kosztów posadowienia bankomatu z Wnioskodawcy na kontrahenta odbywa się poprzez wystawienie mu faktury VAT w kwocie równej części poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów posadowienia bankomatu, zawierających podatek VAT (wynikający z faktury podwykonawcy), która to kwota następnie powiększona jest o VAT w wysokości 22%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sposób przeniesienia części kosztów posadowienia bankomatu z Wnioskodawcy na kontrahenta poprzez wystawienie mu faktury VAT w kwocie równej części poniesionych kosztów zawierających podatek VAT (wynikający z faktur podwykonawców), która to kwota powiększona jest o VAT w stawce 22% jest prawidłowa.

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na zakwalifikowanie przedmiotowych usług pośrednictwa pieniężnego, jako zwolnionych od podatku, Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia podatku VAT od wartości początkowej bankomatu, nawet w części zawierającej poniesienie kosztów posadowienia bankomatu na kontrahenta. Dlatego Kontrahentowi wystawiona jest faktura w kwocie równej części poniesionych kosztów posadowienia bankomatu, zawierających VAT, zastosowany w fakturze pierwotnej, wystawionej na Wnioskodawcę przez podwykonawcę, powiększonej o 22%. Ponadto, w ocenie Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym może mieć zastosowanie refakturowanie - częściowe przeniesienie kosztów na kontrahenta nie spełnia wymogów refakturowania, gdyż nie można refakturować kosztów tej usługi, którą Wnioskodawca wykorzystuje docelowo w całości do prowadzonej przez siebie działalności. Refaktura dokumentowałaby wówczas odsprzedaż usługi posadowienia bankomatu, zakupionej przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta, który nie byłby faktycznym nabywcą tej usługi.

Dlatego, zdaniem Wnioskodawcy, wystawienie kontrahentowi faktury VAT w kwocie równej części poniesionych kosztów, zawierającej podatek VAT (wynikający z faktur podwykonawców), która to kwota powiększona jest o VAT w stawce 22%, jest jedyną skuteczną możliwością przeniesienia części kosztów posadowienia bankomatu przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta, i jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe, jednak w oparciu o inne, niż wskazane we wniosku argumenty.

Na postawie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

Według art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przez dostawę towarów - stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...), natomiast przez świadczenie usług - stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347).

Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Definicja usługi zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma szerszy zakres od definicji usługi zawartej w klasyfikacjach statystycznych. Przy definiowaniu "świadczenia" należy odwołać się do przepisów prawa cywilnego. W myśl art. 353 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu. Tak więc na świadczenie może składać się zachowanie polegające na działaniu (dokonanie czynności na rzecz innego podmiotu) albo na zaniechaniu (zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji). Na świadczenie mogą się również składać jednocześnie zachowania polegające na działaniu oraz na zaniechaniu. Spod pojęcia świadczenia usług będzie natomiast wyłączone świadczenie, którego treścią jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z opisu stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca zawarł z jednym ze swoich kontrahentów umowę o współpracy w zakresie rozwoju sieci bankomatów Wnioskodawcy. W zamian za posadowienie bankomatu w lokalizacji wskazanej przez kontrahenta część kosztów poniesionych na posadowienie bankomatu Wnioskodawca ma prawo przenieść na kontrahenta.

W analizowanym przypadku przeniesienie części kosztów poniesionych na posadowienie bankomatu spełnia definicję świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy.

Stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 powołanej ustawy - wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Ponadto treść art. 41 ust. 13 ustawy stanowi, że towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.

Zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca nie przewidział opodatkowania przeniesienia kosztów posadowienia bankomatu stawkami obniżonymi lub zwolnienia od podatku, w związku z czym usługi te będą opodatkowane stawką podstawową w wysokości 22%.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podstawą opodatkowania jest obrót z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 20-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. W myśl ustępu 4 tego artykułu obrót pomniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązujących rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont), a także wartość kwot wynikających z dokonanych korekt faktur.

Zatem opodatkowaniu podlega obrót, tj. kwota należna (wynikająca z zawartej umowy) z tytułu świadczonej usługi (czynności przeniesienia części kosztów posadowienia bankomatu), pomniejszona o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, ust. 4 i ust. 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Przez sprzedaż - stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Z przytoczonych przepisów wynika, że czynność przeniesienia kosztów posadowienia bankomatów, jak każda czynność rodząca obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług, powinna być udokumentowana fakturą VAT.

Dodatkowo należy zauważyć, że organy podatkowe nie mają prawa ingerować w zawierane umowy i przyjęty w nich sposób rozliczeń pomiędzy kontrahentami, chyba że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, a to może być stwierdzone jedynie w drodze postępowania podatkowego.

Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii prawa do odliczenia podatku związanego z wydatkami dotyczącymi posadowienia bankomatu, gdyż zagadnienie to nie było przedmiotem zapytania Spółki.

Interpretacja ta dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.