ITPP1/443-541/13/DM
Pismo z dnia 26 sierpnia 2013 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP1/443-541/13/DM
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 czerwca 2013 r. (data wpływu 11 czerwca 2013 r.), uzupełnionym w dniu 8 sierpnia 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania odsetek z tytułu udzielonych pożyczek, które na moment dokonania przeniesienia na spółkę kapitałową wierzytelności z tytułu pożyczek wraz z odsetkami nie są należne - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 11 czerwca 2013 r. został złożony wniosek uzupełniony w dniu 8 sierpnia 2013 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania odsetek z tytułu udzielonych pożyczek, które na moment dokonania przeniesienia na spółkę kapitałową wierzytelności z tytułu pożyczek wraz z odsetkami nie są należne.
W złożonym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawca (P S.A.) jest polską spółką deweloperską, działającą na rynku nieruchomości, zajmującą się obrotem i zarządzaniem gruntami oraz innymi nieruchomościami. Aktualne i przyszłe inwestycje obejmują budownictwo mieszkaniowe, obiekty handlowe, hotele, budynki biurowe. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.
Wnioskodawca należy do grupy kapitałowej P (dalej grupa). Zgodnie z przyjętym modelem biznesowym działalności grupy, w ramach poszczególnych prowadzonych przez nią inwestycji powoływane są spółki celowe, które odpowiadają za ich realizację. Udziałowcem spółek celowych, posiadającym 100% udziałów w ich kapitale zakładowym, jest Wnioskodawca.
W celu finansowania działalności inwestycyjnej spółek celowych z grupy, Wnioskodawca udziela spółkom pożyczek. W zamian za udzielenie pożyczek, spółce przysługuje wynagrodzenie w formie odsetek. Z uwagi na długotrwałość procesu inwestycyjnego i znaczne odroczenie w czasie momentu rozpoznania przez spółki celowe przychodów z tytułu realizacji inwestycji, termin wymagalności oraz płatności odsetek został również odroczony w czasie. W efekcie, moment, w którym odsetki staną się należne, przypadać będzie na okres po planowanej obecnie zmianie struktury finansowania w grupie (przy czym nie przewiduje się, aby odsetki zostały uiszczone przed terminem ich wymagalności).
Nowa struktura zakłada, że finansowanie spółek celowych będzie się odbywać za pośrednictwem dedykowanej w tym celu spółki osobowej. Spółka osobowa będzie prowadzić swoją działalność jako spółka komandytowa lub spółka jawna. Większościowym wspólnikiem spółki osobowej będzie Wnioskodawca.
Spółka osobowa będzie udzielać pożyczek bezpośrednio spółkom celowym. Jednocześnie nastąpi przeniesienie działalności finansowej obecnie realizowanej przez Wnioskodawcę do spółki osobowej. W tym celu, Wnioskodawca udzieli pożyczki zależnej spółce kapitałowej z grupy, która następnie udzieli pożyczki spółce osobowej. W ramach świadczenia w miejsce wykonania (datio in solutum) nastąpi przeniesie na spółkę kapitałową, a następnie na spółkę osobową wierzytelności z tytułu udzielonych uprzednio przez Wnioskodawcę spółkom celowym pożyczek. Wierzytelności przeniesione w ramach datio in solutum będą obejmować kwotę główną pożyczek wraz z odsetkami.
W rezultacie przeprowadzenia powyższego procesu restrukturyzacji, spółka osobowa będzie otrzymywać spłaty pożyczek wraz z odsetkami (zarówno udzielonych uprzednio przez Wnioskodawcę, jak i udzielonych przez spółkę osobową).
Ponadto w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że występujące w opisie zdarzenia przyszłego zwroty "spółka kapitałowa z Grupy" oraz "spółka kapitałowa" (na którą zostaną przeniesione wierzytelności) oznacza ten sam podmiot, tj. spółkę kapitałową, której 100% udziałowcem będzie Wnioskodawca. Spółka kapitałowa nie stanowi spółki celowej, której Wnioskodawca udziela finansowania w formie pożyczek i jest podmiotem odrębnym niż Wnioskodawca.
Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego wniosku Wnioskodawca udzieli pożyczki zależnej spółce kapitałowej (o której mowa powyżej), która następnie udzieli pożyczki spółce osobowej. W konsekwencji, spółce kapitałowej będzie przysługiwało względem Wnioskodawcy roszczenie o wypłatę kwoty głównej pożyczki (Wnioskodawca będzie dłużnikiem spółki kapitałowej z tytułu wypłaty kwoty głównej pożyczki), zaś spółce osobowej będzie przysługiwało roszczenie o wypłatę kwoty głównej pożyczki względem spółki kapitałowej (spółka kapitałowa będzie dłużnikiem spółki osobowej z tytułu wypłaty kwoty głównej pożyczki). W obu przypadkach (tekst jedn.: zarówno w przypadku udzielenia pożyczki przez Wnioskodawcę spółce kapitałowej, jak i w przypadku udzielenia pożyczki przez spółkę kapitałową spółce osobowej) w celu uregulowania zobowiązania z tytułu udzielonej pożyczki nie dojdzie do wypłaty kwoty głównej (pożyczki), ale w ramach świadczenia w miejsce wykonania (datio in solutum) nastąpi przeniesienie wierzytelności z tytułu udzielonych uprzednio przez Wnioskodawcę spółkom celowym pożyczek. Wierzytelności przeniesione w ramach datio in solutum będą obejmować kwotę główną pożyczek wraz z odsetkami.
Wnioskodawca wskazuje jednocześnie, że w ramach datio in solutum dłużnik, za zgodą wierzyciela, w celu zwolnienia się ze zobowiązania spełnia świadczenie inne niż wynikające z pierwotnie zawartej umowy. Istotą datio in solutum jest zatem zaspokojenia interesu wierzyciela bez spełnienia umówionego świadczenia. W opisanym zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca, jako dłużnik spółki kapitałowej z tytułu udzielonej jej pożyczki, zwolni się zatem wobec tej spółki ze zobowiązania polegającego na wypłacie pożyczki, poprzez spełnienie innego świadczenia, tj. przeniesienia na rzecz spółki kapitałowej wierzytelności pożyczkowych (przysługujących Wnioskodawcy względem spółek celowych). Jednocześnie, spółka kapitałowa jako dłużnik spółki osobowej z tytułu udzielonej jej pożyczki, zwolni się wobec tej spółki ze zobowiązania polegającego na wypłacie pożyczki, poprzez spełnienie innego świadczenia, tj. przeniesienia na rzecz spółki osobowej wierzytelności pożyczkowych.
Istotą datio in solutum w opisanym zdarzeniu przyszłym będzie zatem zwolnienie się (przez Wnioskodawcę oraz spółkę kapitałową) ze zobowiązania z tytułu wypłaty kwoty pożyczki poprzez spełnienie innego świadczenia, tj. przeniesienia wierzytelności.
Przeniesienie wierzytelności z Wnioskodawcy na spółkę kapitałową, a następnie ze spółki kapitałowej na spółkę osobową nastąpi w drodze cesji w rozumieniu art. 509 i nast. ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), dokonanej w ramach instytucji datio in solutum (świadczenie w miejsce wykonania) w rozumieniu art. 453 ww. ustawy.
W ramach umowy opartej na konstrukcji datio in solutum zaspokojone zostaną zobowiązania ciążące na Wnioskodawcy względem spółki kapitałowej oraz zobowiązania ciążące na spółce kapitałowej względem spółki osobowej z tytułu wypłaty kwoty pożyczki. Wygaśniecie zobowiązań, o których mowa powyżej nastąpi w wyniku spełnia przez dłużnika (Wnioskodawcę oraz spółkę kapitałową) na rzecz wierzyciela (spółki kapitałowej oraz spółki osobowej) innego świadczenia niż wynikające z pierwotnie zawartej umowy (pożyczki), tj. poprzez przeniesienie na jego rzecz wierzytelności w miejsce wypłaty kwoty głównej.
W konsekwencji dojdzie do wygaśnięcia zobowiązania z tytułu zapłaty kwoty pożyczki, zarówno pomiędzy Wnioskodawcą a spółką kapitałową, jak i pomiędzy spółką kapitałową a spółką osobową.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy w przypadku przeniesienia przez Wnioskodawcę na spółkę kapitałową w ramach datio in solutum wierzytelności z tytułu pożyczek (udzielonych uprzednio spółkom celowym) wraz z odsetkami, które na moment dokonania datio in solutum nie są należne Wnioskodawcy, w stosunku do części odsetkowej pożyczek nie realizuje się na moment dokonania datio in solutum po stronie Wnioskodawcy obrót zwolniony z opodatkowania VAT.
Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku przeniesienia na spółkę kapitałową w ramach datio in solutum wierzytelności z tytułu pożyczek (udzielonych uprzednio spółkom celowym) wraz z odsetkami, które na moment dokonania datio in solutum nie są należne Wnioskodawcy, w stosunku do części odsetkowej pożyczek nie realizuje się na moment dokonania datio in solutum po stronie Wnioskodawcy obrót zwolniony z opodatkowania VAT.
W uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, rozumiany jako kwota należna z tytułu sprzedaży. W przypadku umów pożyczki, nie ulega wątpliwości, iż kwotę obrotu, o którym mowa w art. 29, stanowią odsetki. Odsetki odzwierciedlają bowiem wynagrodzenie należne za wyświadczenie usługi polegającej na czasowym udostępnieniu kapitału (oznaczonej kwoty pieniężnej podlegającej zwrotowi).
W konsekwencji powyższego, dla wystąpienia obrotu podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w przypadku pożyczek, konieczne jest, aby odsetki były zapłacone lub należne (w zależności od tego, który z tych momentów przypadnie wcześniej).
Powyższe akceptowane jest przez organy podatkowe. Przykładowo, w interpretacji z dnia 29 stycznia 2013 r. sygn. IPPP2/443-1285/12-2/KOM, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie potwierdził, że "w przypadku usług polegających na udzielaniu pożyczek obrotem, w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, są odsetki od udzielonej pożyczki otrzymane (zapłacone), jak i również odsetki niezapłacone, których termin płatności upłynął". Podobne tezy wynikają z interpretacji z dnia 3 stycznia 2012 r. sygn. IPPP1/443-1479/11-2/ISZ, z dnia 10 listopada 2010 r. sygn. IPPP2/443-620/10-4/AO, z dnia 18 listopada 2010 r. sygn. ITPP1/443-821/10/BJ, czy z dnia 4 marca 2010 r. sygn. ILPP1/443-1528/09-2/AK.
Wnioskodawca podniósł, że konstatacje dotyczące podstawy opodatkowania w odniesieniu do pożyczek korespondują również z praktyką dotyczącą zastosowania przepisów regulujących moment powstania obowiązku podatkowego w przypadku pożyczek. Jak wskazuje przykładowo Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 29 września 2009 r. sygn. IPPP2/443-727/09-4/AS "obowiązek podatkowy przy pożyczkach finansowych świadczonych poza systemem bankowym powstaje z momentem wykonania usługi, tzn. zapłaty należnych odsetek lub z upływem terminu zapłaty należnych odsetek. Obowiązek ten będzie powstawał częściowo z momentem zapłaty każdej kwoty odsetek lub z upływem każdego terminu zapłaty odsetek. Jeżeli natomiast wykonanie usługi powinno być potwierdzone fakturą obowiązek podatkowy powstanie z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu licząc od dnia wykonania usługi (zapłaty odsetek lub upływu terminu zapłaty odsetek)".
Jak wynika z powyższego, w stosunku do odsetek, które nie zostały zapłacone lub których termin płatności jeszcze nie upłynął, nie można mówić o powstaniu obowiązku podatkowego, a zatem brak jest podstaw do określenia z tego tytułu obrotu u podmiotu udzielającego pożyczki. Brak jest zatem podstaw do uwzględnienia w obrocie odsetek, których zapadalność przypada dopiero na przyszłe okresy rozliczeniowe. Takie stanowisko prezentuje również Naczelny Sąd Administracyjny, który w wyroku z dnia 21 grudnia 2012 r. sygn. I FSK 220/12 uznał, że " art. 90 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) należy interpretować w ten sposób, że jeżeli czynności zostały rozpoczęte w jednym roku a zakończone zostały w latach następnych (obowiązek podatkowy powstał w latach następnych), to czynności w pierwszym roku jedynie rozpoczęte, przyjmuje się do obliczenia współczynnika dopiero za rok, w którym w stosunku do tych czynności powstał obowiązek podatkowy".
W ocenie Wnioskodawcy, zmiana podmiotu, który przyjmować będzie spłaty kapitału oraz będzie uprawniony do otrzymania odsetek, nie wpływa w żaden sposób na powstanie obrotu po stronie Wnioskodawcy z tytułu udzielonych wcześniej pożyczek. Ponieważ obowiązek podatkowy z tego tytułu powstanie dopiero z chwilą wymagalności (lub zapłaty) odsetek, który to moment będzie miał miejsce już po dokonaniu datio in solutum, to spółka osobowa (a nie Wnioskodawca lub spółka kapitałowa) będzie zobowiązana do wykazania obrotu. Takie stanowisko potwierdza również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w wydanej w podobnym stanie faktycznym (w którym dochodzi do przeniesienia wierzytelności na podmiot trzeci) interpretacji z dnia 14 grudnia 2009 r. sygn. IPPP2/443-1030/09-2/KOM, w której stwierdza, że "wynagrodzenie odsetkowe jest odrębną wierzytelnością, należną z odrębnego tytułu, każdemu aktualnemu wierzycielowi".
Biorąc pod uwagę przedstawioną powyżej argumentację - zdaniem Wnioskodawcy - stwierdzić należy, że skoro w przypadku udzielonych przez Wnioskodawcę pożyczek, na dzień przeniesienia przez Wnioskodawcę wierzytelności z ich tytułu na spółkę kapitałową w ramach datio in solutum, odsetki nie zostały jeszcze spłacone i nie są jeszcze wymagalne, oznacza to, że nie mogą one stanowić obrotu Wnioskodawcy. Zmiana struktury finansowania nie spowoduje zatem, w stosunku do części odsetkowej pożyczek, po stronie Wnioskodawcy realizacji obrotu zwolnionego z opodatkowania vat. Dopiero bowiem upływ terminu płatności odsetek lub fakt ich wcześniejszej spłaty skutkować będzie powstaniem obowiązku podatkowego i realizacją obrotu podlegającego opodatkowaniu, co będzie miało miejsce już po przeniesieniu wierzytelności na spółkę kapitałową w ramach datio in solutum.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Z art. 8 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).
Stosownie do art. 8 ust. 1 cyt. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
Oceniając, czy dane świadczenie ma charakter usługi należy mieć na względzie, że ustawodawca - jak wynika z treści art. 8 ust. 1 ww. ustawy - uznaje za usługę każde świadczenie wykonane przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności, które nie jest dostawą towarów, podkreślając tym samym powszechność opodatkowania. Zatem na zachowanie to (świadczenie) składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź tolerowanie - znoszenie określonych stanów rzeczy). Ponadto, do uznania danej czynności za usługę, konieczne jest istnienie odbiorcy wykonywanego świadczenia (beneficjenta czynności) i występowanie związku między tą czynnością a otrzymywanym przez niego wynagrodzeniem, będącym świadczeniem wzajemnym. W konsekwencji, usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument - odbiorca świadczenia, odnoszący z niego korzyść (choćby potencjalną).
Należy zauważyć, iż zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy dla uznania, iż świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bezwzględnym warunkiem jest "odpłatność" za daną czynność.
Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.
Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z ww. przepisem, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.
W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.
Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnianiu kapitału na wskazany w umowie okres. Czynność udzielenia pożyczki w zamian za wynagrodzenie w postaci odsetek z tytułu korzystania z cudzego kapitału traktowana jest na gruncie podatku od towarów i usług jako świadczenie usług. W przypadku usług polegających na udzielaniu pożyczek, obrotem w rozumieniu ww. art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług są odsetki od udzielonej pożyczki (otrzymane, jak również niezapłacone, których termin zapłaty upłynął - czyli odsetki, które stały się wymagalne) oraz dodatkowe odsetki stanowiące wynagrodzenie za udzielenie pożyczki.
Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.
Z kolei w myśl art. 453 Kodeksu cywilnego, jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się z zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa. Jednakże gdy przedmiot świadczenia ma wady, dłużnik obowiązany jest do rękojmi według przepisów o rękojmi przy sprzedaży.
Datio in solutum (świadczenie w miejsce wykonania) to czynność prawna prowadząca do wygaśnięcia istniejącego zobowiązania poprzez spełnienie innego świadczenia aniżeli wynikające z dotychczasowego stosunku obligacyjnego. Na skutek datio in solutum dłużnik spełnia na rzecz wierzyciela inne świadczenie niż to, do którego był dotychczas zobowiązany. W rezultacie zwalnia się ze zobowiązania. Za ewentualne wady fizyczne i prawne przedmiotu świadczenia odpowiada według przepisów o rękojmi przy sprzedaży.
Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w zamian za wynagrodzenie w formie odsetek, udziela pożyczek spółkom celowym z grupy. Moment, w którym odsetki staną się należne, przypadać będzie na okres po planowanej zmianie struktury finansowania w grupie, przy czym odsetki nie zostaną uiszczone przed terminem ich wymagalności. Nowa struktura zakłada, że finansowanie spółek celowych odbywać się będzie za pośrednictwem spółki osobowej, która będzie udzielać pożyczek bezpośrednio spółkom celowym. Nastąpi przeniesienie działalności finansowej obecnie realizowanej przez Wnioskodawcę do spółki osobowej. Wnioskodawca udzieli pożyczki zależnej spółce kapitałowej z grupy, która następnie udzieli pożyczki spółce osobowej. W ramach świadczenia w miejsce wykonania (datio in solutum) nastąpi przeniesie na spółkę kapitałową, a następnie na spółkę osobową wierzytelności z tytułu udzielonych uprzednio przez Wnioskodawcę spółkom celowym pożyczek. Wierzytelności przeniesione w ramach datio in solutum obejmować będą kwotę główną pożyczek wraz z odsetkami. W rezultacie spółka osobowa otrzymywać będzie spłaty pożyczek (udzielonych uprzednio przez Wnioskodawcę) wraz z odsetkami.
Odnosząc się do powyższego wskazać należy na wstępie, że świadczona przez Wnioskodawcę odpłatna usługa udzielania pożyczki stanowi realizację istniejących pomiędzy stronami stosunków cywilnoprawnych. Stosunki te składają się z dwustronnych zobowiązań stron transakcji do wykonania skonkretyzowanych świadczeń - z jednej strony świadczenia Wnioskodawcy (które w tym przypadku polega na czasowym udostępnieniu kapitału pożyczkobiorcy), a z drugiej strony świadczenia usługobiorcy w zamian za udostępnienie kapitału, tj. zapłaty wynagrodzenia w formie odsetek od udzielonych pożyczek, stanowiących wynagrodzenie za wyświadczoną usługę. O odpłatnym charakterze usług przesądza zatem istnienie po stronie usługobiorcy obowiązku spełnienia na jej rzecz świadczenia w zamian za tę usługę, tj. zapłaty wynagrodzenia (odsetek) w zamian za możliwość czasowego korzystania z udostępnionego kapitału. Niemniej jednak korzyść z tytułu wyświadczonej usługi zapewniają pożyczkodawcy należne mu odsetki. Z tego względu wyłącznie kwota odsetek stanowi świadczenie "w zamian" za świadczoną usługę, które podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
W niniejszej sprawie należy zauważyć, że w ramach datio in solutum Wnioskodawca zamierza dokonać przeniesienia wierzytelności z tytułu udzielonych pożyczek na inny podmiot. Czynność ta planowana jest przed upływem terminu wymagalności odsetek, jak również odsetki nie będą uiszczone przed tym terminem.
Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że skoro - jak wynika z wniosku - na dzień przeniesienia na spółkę kapitałową w ramach datio in solutum wierzytelności z tytułu udzielonych przez Wnioskodawcę pożyczek, odsetki nie zostaną spłacone i nie będą jeszcze wymagalne, to należy uznać, że po stronie Wnioskodawcy nie będą one stanowiły obrotu podlegającego opodatkowaniu na zasadach określonych w ustawie o podatku od towarów i usług. Jak bowiem powyżej wykazano dopiero spłata odsetek (w tym wcześniejsza spłata przed upływem terminu ich wymagalności), czy też upływ terminu płatności odsetek skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego i realizacją obrotu podlegającego opodatkowaniu. Natomiast w niniejszej sprawie - jak wskazał Wnioskodawca - spłata odsetek będzie miała miejsce już po przeniesieniu wierzytelności na spółkę kapitałową.
Z tych też względów podzielić należy wyrażone we wniosku stanowisko, że w przypadku przeniesienia na spółkę kapitałową w ramach datio in solutum wierzytelności z tytułu pożyczek (udzielonych uprzednio spółkom celowym) wraz z odsetkami, które na moment dokonania datio in solutum nie są należne Wnioskodawcy, w stosunku do części odsetkowej pożyczek nie realizuje się na moment dokonania datio in solutum po stronie Wnioskodawcy obrót zwolniony z opodatkowania VAT.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.