ITPP1/443-537/14/BS - VAT w zakresie stawki podatku przy sprzedaży gotowych posiłków

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 9 maja 2014 r. (data wpływu 16 maja 2014 r.), uzupełnionym w dniu 18 lipca 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku przy sprzedaży gotowych posiłków - jest prawidłowe.

W dniu 16 maja 2014 r. został złożony wniosek uzupełniony w dniu 18 lipca 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku przy sprzedaży gotowych posiłków.

We wniosku oraz uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gastronomiczną o profilu pizzerii. W lokalu klienci mają możliwość wyboru pomiędzy spożyciem posiłku na miejscu lub zakupem na wynos. Zamówienia na wynos mogą być składane bezpośrednio w pizzerii, telefonicznie bądź on-line za pomocą strony internetowej. Co do zasady, wszystkie dania znajdujące się w menu można spożyć na miejscu bądź zakupić na wynos. Klient wybierający spożycie gotowego dania/posiłku na miejscu otrzymuje m.in. następujące świadczenia:

* możliwość jego spożycia w komfortowej atmosferze dzięki odpowiedniemu wystrojowi pizzerii, muzyce itp.;

* możliwość skorzystania z infrastruktury pizzerii, tj. z klimatyzowanego lokalu, foteli, krzeseł, stolików oraz naczyń, na których podawane są posiłki;

* możliwość skorzystania z pomocy obsługi, która doradzi w wyborze dań z oferty pizzerii i po podjęciu decyzji przez klienta przyjmie zamówienie;

* możliwość skorzystania z obsługi lokalu, która dba o porządek - sprząta ze stolików zabrudzone naczynia, sztućce, papierki, wyciera rozlane napoje itp.;

* możliwość skorzystania z toalet i innych urządzeń sanitarnych w trakcie pobytu w pizzerii.

Zamówienia na wynos mogą być składane bezpośrednio przy kasie w pizzerii, telefonicznie bądź on-line za pomocą strony internetowej, a realizowane przez obsługę poprzez dowóz pod wskazany adres zamówionego posiłku/posiłku, przy czym klient może zostać obciążony dodatkowymi kosztami (tekst jedn.: dojazdu).

W ofercie pizzerii znajdują się posiłki na bazie mięsa, podrobów, ryb, skorupiaków, mięczaków, warzyw i owoców, wyrobów mącznych oraz napojów alkoholowych, jak i bezalkoholowych. Przykładowo menu zawiera pizzę, sałatki, dania typu fast food, dania mięsne, rybne, pierogi, placki, makarony, desery i napoje. Wszystkie dania przygotowywane są w kuchni na zapleczu lokalu, zaraz po złożeniu zamówienia z produktów i półproduktów kupowanych na zewnątrz lub dostarczanych przez zewnętrznych dostawców. W przypadku sprzedaży gotowych dań i posiłków na wynos ich przygotowanie ogranicza się do czynności pobieżnych i standardowych, takich jak:

* panierowanie, smażenie, podgrzewanie;

* komponowanie z półproduktów posiłku;

* w przypadku pizzy (przygotowanie ciasta, dodanie ściśle określonej ilości dodatków i sosu, a następnie wypieczenie jej w piecu);

* zapakowanie gotowego dania do pudełka, pojemnika lub aluminiowej foli.

Wszystkie te działania mają na celu przygotowanie dań i posiłków gotowych do sprzedaży i nie spełniają definicji usług wspomagających spożywanie posiłków, charakterystycznych dla działalności restauracyjnej. Podatnik prowadząc sprzedaż posiłków na miejscu, jak i na wynos, traktował jako usługę gastronomiczną opodatkowaną stawką 8%.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że w posiłki/dania przygotowane na bazie warzyw sklasyfikowane są w PKWiU 10.85.13.0 (np. oferowane zestawy sałatek, różne rodzaje pizzy, zestawy gyros, shoarma, tortille, desery, itp.) oraz oferowane wyroby mączne sklasyfikowane są w PKWiU 10.73.11.0 (pierogi, krokiety, naleśniki, kopytka, łazanki, itp.).

Działania Wnioskodawcy związane ze składanymi zamówieniami na wynos mają na celu przygotowanie posiłków/dań gotowych do sprzedaży i nie spełniają definicji usług wspomagających spożywanie posiłków, charakterystycznych dla działalności restauracyjnej, wskazanych przez TSUE. Biorąc pod uwagę, że sprzedaż posiłków i napojów na wynos stanowi dostawę towarów w rozumieniu ustawy o VAT, zastosowanie znajdą stawki VAT właściwe dla danego towaru. Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż dań/posiłków na wynos będących przedmiotem wniosku należy traktować jako towar - gotowe posiłki i dania sklasyfikowane według PKWiU do grupowania 10.85.1 (z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu pow. 1,2%) oraz oferowane wyroby mączne sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU 10.73.11.0. Wnioskodawca wskazał, że sprzedaż na wynos ogranicza się jedynie do czynności bezpośrednio związanych z przygotowaniem dania/posiłku w lokalu, a klient nie korzysta z dodatkowych usług oferowanych spożywającym posiłek na miejscu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy dania i posiłki wydawane klientom na wynos oraz dostarczane zgodnie ze złożonym zamówieniem do konkretnego miejsca stanowią w świetle obecnie obowiązujących przepisów dostawę gotowych posiłków i dań, sklasyfikowane według PKWiU do grupowania 10.85.1, z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu pow. 1,2%, oraz makarony, pierogi, kluski i podobne wyroby mączne sklasyfikowane według PKWiU do grupowania 10.73.11.0, dla których jest właściwa stawka podatku 5% (poz. 28 i 26 załącznika nr 10 do ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.).

Zdaniem Wnioskodawcy, dania wydawane klientom na wynos zgodnie ze złożonym wcześniej zamówieniem (bezpośrednim przy kasie, telefonicznym bądź on-line za pomocą strony internetowej) oraz dostarczane do konkretnego miejsca stanowią dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, dla której właściwa stawka wynosi 5%. Zgodnie z art. 6 rozporządzenia wykonawczego rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, obowiązującego od dnia 1 lipca 2011 r., w następujący sposób zdefiniowano usługi restauracyjne i cateringowe:

* usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi, polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi; usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy;

* za usługi cateringowe i restauracyjne w rozumieniu ust. 1 nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających.

W rozporządzeniu wspólnotowym wyraźnie wskazano, iż aby została spełniona definicja usług restauracyjnych lub cateringowych, istnieje konieczność wystąpienia innych usług poza dostawą gotowej lub niegotowej żywności i napojów wraz z ewentualnym ich transportem. W szczególności usługi te powinny mieć charakter wspomagający, pozwalający na natychmiastowe spożycie posiłków/napojów. Ponadto Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej TSUE) w wyroku z dnia 10 marca 2011 r. W połączonych sprawach C-497/09, C-499/09, C-501/09 i C-502/09 stwierdził, że ustalenie, czy świadczenie złożone należy zakwalifikować jako dostawę towarów czy jako świadczenie usług, wymaga wzięcia pod uwagę wszelkich okoliczności, w jakich następuje transakcja, w celu określenia jej elementów charakterystycznych i dominujących. TSUE uznał za dostawę towarów czynności polegające na sprzedaży w przyczepach i stanowiskach gastronomicznych kiełbasek, frytek i innych gotowych produktów do spożycia na miejscu, na ciepło. Zdaniem Trybunału sprzedaż tego rodzaju produktów zakłada ich gotowanie lub podgrzanie, co stanowi usługę, którą należy wziąć pod uwagę w ramach całościowej oceny transakcji w celu jej zakwalifikowania jako dostawę towarów lub świadczenie usług. W działalności będącej przedmiotem postępowań nie występowali kelnerzy, nie doradzano w rzeczywistości klientom, nie było serwisu w ścisłym znaczeniu, polegającego na przekazywaniu zamówienia do kuchni, układaniu dań na talerzach, podawaniu ich klientom. Brak też było zamkniętych i ogrzewanych lokali przeznaczonych do konsumpcji dostarczonych produktów, brak szatni i toalet, nie było też, co do zasady, naczyń, mebli i nakryć stołowych. Elementy te łącznie mogłyby przeważyć i doprowadzić do stwierdzenia, że w konkretnym przypadku można mówić o świadczeniu usługi gastronomicznej, a nie o dostawie towaru, gotowego dania.

Usługi wykonywane przez podatnika w zakresie sprzedaży dań/posiłków i napojów na wynos zgodnie ze złożonym zamówieniem ograniczają się jedynie do:

* czynności bezpośrednio związanych z przygotowaniem dania/posiłku lub napoju, takich jak np.: wyrobienie ciasta na pizzę, panierowanie i smażenie mięsa, komponowanie sałatek z półproduktów - przy czym podobne czynności byłyby wykonywane przez producenta tego typu żywności, gdyby podatnik nabywał produkty gotowe i dokonywał ich dalszej odsprzedaży. Czynności takich nie można uznać za usługi wspomagające, pozwalające na natychmiastowe spożycie posiłku, bowiem takimi usługami wspomagającymi byłoby np.: udostępnienie nabywcy miejsca siedzącego przy stoliku w lokalu w celu spożycia napoju w komfortowych warunkach, zapewnienie obsługi kelnerskiej, czy indywidualne przygotowanie zastawy i sztućców; tymczasem czynności wykonywane przez pracowników pizzerii są ściśle związane z przygotowaniem (produkcją) żywności, tj. Mają charakter zbliżony do czynności wykonywanych przez pracowników firm produkujących podobne towary sprzedawane następnie w sklepach spożywczych z uwzględnieniem różnic wynikających ze skali i typu produkcji;

* czynności bezpośrednio związanych ze sprzedażą posiłku/dania lub napoju, takich jak zapakowanie posiłku do pojemników, w kartonowe pudełko, w styropianowe opakowanie lub owinięcie folią aluminiową, czy rejestracja sprzedaży na kasie rejestrującej. Nadmienić należy, że każdej sprzedaży, w tym również dokonywanej w sklepie, towarzyszy pewien minimalny zakres usług, jak podanie towaru, jego zapakowanie, rejestracja sprzedaży na kasie rejestrującej itp.; czynności tego typu, jako ściśle związane z samą sprzedażą, nie mają na celu umożliwienia natychmiastowego spożycia posiłku lub napoju, w odróżnieniu przykładowo od serwowania posiłku przez kelnera do stolika, przy którym siedzi klient restauracji, co w analizowanym przypadku nie ma miejsca;

* czynności związanych z transportem zamówienia do miejsca wskazanego przez klienta; podobnie jak wyjaśniono wyżej, usługę w zakresie transportu towaru można uznać za czynność bezpośrednio związaną z samą dostawą, bowiem niejednokrotnie dostawa towarów obejmuje również ich transport, na co klient może zdecydować się składając zamówcie na wynos.

Wyżej wskazane działania mają na celu przygotowanie posiłków/dań gotowych do sprzedaży i nie spełniają definicji usług wspomagających spożywanie posiłków, charakterystycznych dla działalności restauracyjnej, wskazanych przez TSUE. Biorąc pod uwagę, że sprzedaż posiłków i napojów na wynos stanowi dostawę towarów w rozumieniu ustawy o VAT, zastosowanie znajdą stawki vat właściwe dla danego towaru. Zgodnie z art. 41 ust. 2a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. O podatku od towarów i usług (j. T. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), stawka podatku dla towarów 1 usług wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy wynosi 5%. Zdaniem podatnika, sprzedaż dań będących przedmiotem niniejszego wniosku należy traktować jako towar-gotowe posiłki i dania sklasyfikowane według pkwiu do grupowania 10.85.1 z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu pow. 1,2%, oraz makarony, pierogi, kluski i podobne wyroby mączne. Sprzedaż ta powinna być opodatkowana stawką podatku 5% (poz. 28 i 26 załącznika nr 10 do ustawy).

Wnioskodawca wskazuje, prowadzona sprzedaż posiłków/dań i napojów na wynos ogranicza się jedynie do czynności bezpośrednio związanych z ich przygotowaniem, a klient nie korzysta z dodatkowych usług oferowanych klientom spożywającym posiłek na miejscu. Takie działania mają na celu przygotowanie posiłków gotowych do sprzedaży i nie spełniają definicji usług wspomagających spożywanie posiłków, charakterystycznych dla działalności restauracyjnej, wskazanych przez TSUE. Mianowicie brak tego typu usług, takich jak udostępnienie lokalu i jego infrastruktury, mebli i nakryć, obsługi kelnerskiej, czy zapewnienia możliwości spożycia posiłku w komfortowej atmosferze decyduje o charakterze świadczenia.

Końcowo Wnioskodawca wskazuje na interpretacje potwierdzające powyższe stanowisko:

* z dnia 5 sierpnia 2013 r. znak ITPP1/443-466/13/TS,

* z dnia 28 lutego 2012 r. znak IPPP3/443-1530/11-3/KT,

* z dnia 17 stycznia 2012 r. znak ILPP1/443-1339/11-2/AW.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez świadczenie usług - w myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Jak stanowi przepis art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy o podatku od towarów i usług w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.).

Stawka podatku, na postawie art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku - stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy - wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

Ponadto, w myśl art. 41 ust. 2a, dla towarów wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy stawka podatku wynosi 5%.

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, zostały wymienione

* w pozycji 36 - "Makarony, pierogi, kluski i podobne wyroby mączne" - PKWiU 10.73.11.0

* w poz. 42 - "Gotowe posiłki i dania, z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2%" - PKWiU ex 10.85.1

W myśl art. 2 pkt 30 ustawy, przez PKWiU ex - rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Umieszczenie ww. oznaczenia przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania danej stawki preferencyjnej tylko do towarów/usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniających określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce "nazwa towaru lub usługi (grupy towarów lub usług)".

Ponadto zgodnie z pkt 1 objaśnień do załącznika nr 3, wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka, której dotyczy załącznik.

W załączniku nr 10 do ustawy, stanowiącym wykaz towarów opodatkowanych stawką podatku w wysokości 5%, zostały wymienione:

* w pozycji 26 - "Makarony, pierogi, kluski i podobne wyroby mączne" - PKWiU 10.73.11.0

* w pozycji 28 - "Gotowe posiłki i dania, z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2%" - PKWiU ex 10.85.1

W objaśnieniu do tego załącznika zaznaczono, iż symbol "ex" dotyczy tylko danego wyrobu z danego grupowania.

Należy zauważyć, iż w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 247 z późn. zm.), które obowiązywało do 31 grudnia 2013 r. w § 7 ust. 1 pkt 1 przewidziano, że stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

W pozycji 7 załącznika nr 1 do rozporządzenia wskazano na usługi związane z wyżywieniem (PKWiU ex 56), z wyłączeniem sprzedaży:

Z kolei od 1 stycznia 2014 r. w § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2013 r. w sprawie towarów i usług, dla których obniża się stawkę podatku od towarów i usług, oraz warunków stosowania stawek obniżonych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1719) przewidziano, że stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla towarów i usług wymienionych w załączniku do rozporządzenia.

W pozycji 7 tego załącznika wskazano na usługi związane z wyżywieniem (PKWiU ex 56), z wyłączeniem sprzedaży:

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że w prowadzonej działalności gastronomicznej o profilu pizzerii Wnioskodawca sprzedaje wyprodukowane przez siebie wyroby gotowe posiłki i dania, które zaklasyfikowane są w grupowaniu PKWiU 10.85.13.0 "Gotowe posiłki i dania, z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2%" oraz PKWiU 10.73.11.0 "Makarony, pierogi, kluski i podobne wyroby mączne". Sprzedaż wyrobów odbywa się na miejscu w lokalu oraz "na wynos".

Mając powyższe na uwadze należy w pierwszej kolejności zauważyć, iż w przypadku, gdy transakcja składa się z szeregu świadczeń i czynności, należy brać pod uwagę wszystkie okoliczności, w jakich jest ona dokonywana, celem określenia, po pierwsze, czy chodzi o dwa lub więcej świadczenia odrębne, czy też o świadczenie złożone (kompleksowe), a po drugie, czy w tym ostatnim przypadku świadczenie złożone należy zakwalifikować jako dostawę towarów, czy jako świadczenie usług. Wskazać przy tym należy, co podkreślał wielokrotnie Trybunał Sprawiedliwości UE, iż koniecznym jest dokonywanie analizy takiej transakcji z punktu widzenia przeciętnego konsumenta.

Aby stwierdzić, czy dane świadczenie jest świadczeniem złożonym (kompleksowym), winno ono składać się z różnych czynności, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na świadczenie takiego rodzaju składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast za pomocniczą należy uznać taką czynność, jeśli nie stanowi celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego. Pojedyncza czynność lub świadczenie traktowana jest zatem jak element świadczenia kompleksowego wówczas, jeżeli cel świadczenia pomocniczego jest zdeterminowany przez świadczenie główne, które zarazem nie może zostać wykonane lub wykorzystane bez świadczenia pomocniczego.

Co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych.

Wskazać również należy, iż stosownie do obowiązującego od dnia 1 lipca 2011 r. art. 6 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L 2011. 77. 1), usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi, polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy.

Zgodnie zaś z ust. 2 ww. artykułu, za usługi cateringowe i restauracyjne w rozumieniu ust. 1 nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających.

W oparciu o powyższe regulacje, a także uwzględniając dotychczasowy dorobek orzeczniczy Trybunału Sprawiedliwości UE (w szczególności wyrok z dnia 10 marca 2011 r. w sprawach połączonych C-497/09, C-499/09, 501/09 i C-502/09 oraz z dnia 2 maja 1996 r. w sprawie Faaborg-Gelting Linien C-231/94) wnioskować można, iż działalność restauracyjną zawsze charakteryzuje szereg elementów i czynności, wśród których dostawa żywności jest tylko jedną ze składowych i gdzie zdecydowanie przeważają usługi.

Ww. wyroku w sprawie C-231/94 Trybunał orzekł, że działalność restauracyjną charakteryzuje szereg elementów i czynności, wśród których dostawa żywności jest tylko jedną ze składowych i gdzie dalece przeważają usługi. Świadczenie takie należy zatem uznać za świadczenie usług, o którym mowa w art. 6 ust. 1 szóstej dyrektywy. Odwrotnie jest natomiast, gdy transakcja dotyczy artykułów żywnościowych na wynos i nie wiąże się ze świadczeniem usług służących organizacji konsumpcji na miejscu w odpowiednich warunkach.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że w odniesieniu do zagadnienia przedstawionego we wniosku - przy sprzedaży "na wynos" (w tym z dostawą do klienta) dominującym jest dostawa towarów - gotowych do spożycia posiłków wraz z transportem lub bez niego, a nie świadczenie usług restauracyjnych czy cateringowych. W opisanych sytuacjach - jak wynika ze złożonego wniosku - usługi towarzyszące sprzedaży gotowych dań (np. przygotowanie posiłków, transport) nie przeważają w całości świadczenia i stanowią jedynie usługi pomocnicze służące wykonywaniu świadczenia głównego. Czynnościom tym nie można zatem przypisać charakteru dominującego, pozwalającego na uznaniu całości wykonywanej sprzedaży za świadczenie usług. W związku z powyższym należy uznać, że w opisanej sytuacji sprzedaży "na wynos" mamy do czynienia z kompleksową dostawą towarów.

A zatem, mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że dostawa będących przedmiotem zapytania gotowych produktów, sprzedawanych przez Wnioskodawcę w opakowaniach jednostkowych, jako towar w postaci gotowych posiłków i dań - o ile mieszczą się one w grupowaniach wskazanych przez Wnioskodawcę (PKWiU 10.73.11.0, PKWiU 10.85.13.0) - podlega opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 5%, na mocy art. 41 ust. 2a ustawy, w związku z poz. 26 i 28 załącznika nr 10 do ustawy.

Końcowo zauważa się, że Minister Finansów nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, iż kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zgodnie bowiem z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług. Zatem interpretację indywidualną wydano na podstawie wskazanych przez Wnioskodawcę klasyfikacji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.