ITPP1/443-532/11/BK

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 29 czerwca 2011 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP1/443-532/11/BK

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 kwietnia 2011 r. (data wpływu 14 kwietnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących zakup motoroweru oraz paliwa do jego napędu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 kwietnia 2011 r. złożono wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących zakup zawartego w fakturach dokumentujących zakup motoroweru oraz paliwa do jego napędu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Prowadzi Pani działalność gospodarczą w zakresie gastronomi i handlu. Jest Pani czynnym podatnikiem podatku VAT. Działalność gospodarcza opodatkowana jest w formie karty podatkowej. Ma Pani zamiar do celów prowadzonej działalności zakupić motorower (PKWiU z 2008 r. 30.91 - motocykle).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w obowiązującym stanie prawnym istnieje możliwość odliczenia pełnego VAT od zakupu motoroweru oraz paliwa do jego napędu, jeżeli nabycie motoroweru związane jest z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zdaniem Wnioskodawcy, zasady ograniczeń prawa do odliczenia podatku VAT od nabycia niektórych pojazdów reguluje obecnie art. 3 do 6 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (w poprzednim stanie prawnym art. 86 ust. 1 i art. 88 ust. 1 pkt 3). Motocykle i motorowery nie zostały uznane za pojazdy samochodowe, według PKWiU pojazdy samochodowe sklasyfikowane zostały w grupowaniu 29 "pojazdy samochodowe z wyłączeniem motocykli, przyczepy i naczepy". Skoro motocykle i motorowery znajdują się w innym grupowaniu niż pojazdy samochodowe, to można przyjąć, że ograniczenia dotyczące odliczenia VAT od ich zakupu i paliwa do napędu nie mają zastosowania. Z drugiej strony zgodnie z art. 2 pkt 40 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. prawo o ruchu drogowym definiuje się samochód osobowy jako przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu osób, nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą. W art. 2 pkt 42 ww. ustawy zdefiniowany został samochód ciężarowy - to taki, który konstrukcyjnie przeznaczony jest do przewozu ładunków, lub samochód ciężarowo-osobowy przeznaczony do przewozu ładunku i osób w liczbie do 9, łącznie z kierowcą. Natomiast motocykle, motorowery zgodnie z art. 2 pkt 45 ww. ustawy to pojazdy jednośladowe z bocznym wózkiem wielośladowym. Według wyżej wymienionych definicji nie można stwierdzić, że motocykl nie jest samochodem osobowym ani też innym samochodem, dlatego też przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku VAT od zakupu motoroweru w pełnej wysokości, jak również paliwa używanego do jego napędu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powołanego przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011 r. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652), w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6 000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, przepis ust. 1 nie dotyczy:

1.

pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;

2.

pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;

3.

pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;

4.

pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;

5.

pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;

6.

pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

7.

przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

a.

odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub

b.

oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (ust. 3 tegoż artykułu).

Na podstawie art. 4 ww. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r., w okresie od dnia wejścia w życie tejże ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Należy podkreślić, że wskazane wyżej regulacje zostały wydane przez ustawodawcę krajowego w związku z uzyskaniem przez Polskę, na podstawie decyzji Rady UE (decyzja nr 2010/581/UE z dnia 27 września 2010 r., opublikowana w Dzienniku Urzędowym UE seria L nr 256, s. 24), zgody na czasowe stosowanie pewnych odstępstw od reguł wspólnotowych, dotyczących prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęć: samochód osobowy, pojazd samochodowy czy masa całkowita.

W myśl art. 2 pkt 33 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.) pojazdem samochodowym jest pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h. Natomiast pojazd silnikowy - to pojazd wyposażony w silnik, z wyjątkiem motoroweru i pojazdu szynowego.

Zgodnie z art. 2 pkt 40 ww. ustawy, samochodem osobowym jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

Innym samochodem wymienionym z definicji w art. 2 pkt 42 ww. ustawy jest samochód ciężarowy, którym jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu ładunków; określenie to obejmuje również samochód ciężarowo-osobowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu ładunków i osób w liczbie od 4 do 9 łącznie z kierowcą.

Motocykl, zgodnie z art. 2 pkt 45 cyt. wyżej ustawy, jest to pojazd samochodowy jednośladowy lub z bocznym wózkiem - wielośladowy. Natomiast "motorower" - zgodnie z art. 2 pkt 46 określony został jako pojazd jednośladowy lub dwuśladowy zaopatrzony w silnik spalinowy o pojemności skokowej nieprzekraczającej 50 cm#179;, którego konstrukcja ogranicza prędkość jazdy do 45 km/h.

Z opisu sprawy wynika, iż zamierza Pani nabyć motorower, który będzie wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Analiza zdarzenia przyszłego na tle powołanych przepisów prowadzi do wniosku, iż skoro motorower nie jest pojazdem samochodowym, to przysługuje Pani prawo do odliczania całego podatku naliczonego z faktury dokumentującej jego nabycie w 100%, jeżeli będzie wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych. Ponadto w tym przypadku przy nabyciu paliwa do jego napędu przysługuje Pani również prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Zaznacza się, iż niniejsza interpretacja zawiera ocenę stanowiska Wnioskodawcy w kontekście zadanego pytania i opisanego zdarzenia przyszłego. Zatem nie rozstrzyga możliwości odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia motocykla i paliwa do jego napędu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl