ITPP1/443-5/08/BK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2007 r. (data wpływu 2 stycznia 2008 r.) uzupełnionym pismami z dnia 13 i 19 marca 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności opodatkowania sprzedaży działek - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 stycznia 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W czerwcu 2006 r. nabyła Pani wraz z współmałżonkiem oraz znajomymi ziemię rolną o powierzchni 1,7 ha. Ziemia ta wchodziła w skład gospodarstwa rolnego. Z chwilą zakupu miała Pani zamiar wraz z mężem wybudować na przedmiotowym gruncie dom i potraktować działkę jako siedliskową, czyli bez konieczności występowania do Urzędu o warunki zabudowy (nie obowiązywał na nim plan zagospodarowania przestrzennego). Zakupiony grunt nie był wykorzystywany do celów rolniczych. Sytuacja życiowa (choroba męża, brak zdolności kredytowej) zmusiła Panią do wystąpienia do Urzędu o przyznanie warunków zabudowy oraz dostępu do drogi publicznej. O warunki zabudowy wystąpiła Pani w miesiącu wrześniu 2006 r., a zostały wydane w miesiącu kwietniu 2007 r. Po tej dacie wystąpiono o podział gruntu, który uprawomocnił się w miesiącu lipcu 2007 r. Z zakupionego gruntu zostało wydzielone 11 działek pod zabudowę i 3 działki drogowe, które nadal są własnością Pani i wspólnika. W okresie od lipca do października 2007 r. dokonała Pani wraz z współwłaścicielami w udziałach #189; sprzedaży 9 działek. Na opisywanym gruncie nie poniesiono żadnych nakładów, które miałyby podnieść jego wartość. W związku ze sprzedażą gruntów dokonała Pani rejestracji w podatku od towarów i usług, a następnie odprowadziła podatek VAT od dokonanych transakcji. Po dokonaniu zapłaty podatku złożyła Pani zgłoszenie VAT-Z, wyrejestrowując tym samym działalność gospodarczą. Kwota podatku VAT od sprzedaży działek wynosi około 72.000,00 zł. Taką kwotę zapłaciła Pani, jak również wspólnik czyli razem 144.000,00 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy jest Pani zobowiązana do zapłaty 22% podatku VAT od sprzedanych działek, na których ziemia w momencie sprzedaży była wciąż ziemią rolną.

Pani zdaniem, od sprzedaży przedmiotowych gruntów nie powinno się płacić podatku od towarów i usług, gdyż w momencie ich zakupu nie miała Pani zamiaru jego podziału oraz odsprzedaży. Poza tym grunt nie był objęty planem zagospodarowania przestrzennego, nie miał dostępu do drogi publicznej, więc nie można go traktować jako ziemię budowlaną Z chwilą nabycia był to grunt należący do gospodarstwa rolnego i w momencie sprzedaży był to grunt rolny bez uzbrojenia. Obrót ziemią rolną jest zwolniony z podatku VAT. Ponadto wskazuje Pani na wyrok NSA z dnia 24 kwietnia 2007 r. sygn. akt I FSK 603/06, w którym stwierdzono, iż można opodatkować sprzedaż kilku działek tylko wtedy, gdy zamiar sprzedaży pojawia się w momencie ich nabycia, nie zaś z chwilą dokonania podziału geodezyjnego jednej nieruchomości gruntowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy. Zgodnie z tą definicją, pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z powołanych przepisów wynika, że od chwili wejścia ich w życie, tj. od 1 maja 2004 r. zasadą jest opodatkowanie dostawy gruntów podatkiem od towarów i usług.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Podatnikami - wg zapisu art. 15 ust. 1 - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z treści art. 15 cytowanej ustawy wynika zatem, że podatnikami są również osoby, które wykonały czynności jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania ich w sposób częstotliwy. Z tak określonego pojęcia działalności gospodarczej wynika, że dla celów podatku od towarów i usług nie jest konieczne, aby działalność była działalnością zarobkową, wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły przez podmioty gospodarcze (przedsiębiorców). Kryterium prowadzenia działalności gospodarczej jest m.in. częstotliwość wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu. W efekcie dostawa nieruchomości wraz z gruntem podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy sprzedawcy można przypisać znamiona działalności gospodarczej prowadzonej z zamiarem wykonywania jej w sposób częstotliwy. Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "zamiar", jak również nie precyzuje pojęcia "sposób częstotliwy", w każdym przypadku należy badać, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie (więcej niż jednokrotnie). Z grona podatników nie wyłącza się osób fizycznych, jeśli dokonują one dostawy towarów w sposób stały, zorganizowany i powtarzalny.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że dokonała Pani, wraz ze współwłaścicielami w udziałach #189; sprzedaży 9 działek, dla których ustalono warunki zabudowy. Dlatego też nie można się zgodzić z twierdzeniem zawartym we wniosku, iż przedmiotem sprzedaży były grunty stanowiące ziemię rolną. Ponadto dostawa nie odbyła się jednorazowo.

Zgodnie z przedstawionymi wyżej przepisami ustawy o podatku od towarów dokonywanie przedmiotowych dostaw w sposób ciągły i w celach zarobkowych spełnia definicję działalności gospodarczej, a przedmiot tych dostaw (grunt) jest towarem w pojęciu cytowanej ustawy. Decydujące znaczenie ma częstotliwość dokonywania czynności.

A zatem sprzedaż 9 działek nie jest czynnością jednorazową i nosi znamiona działalności gospodarczej. Dlatego też słusznym było zarejestrowanie się jako czynnego podatnika podatku od towarów i usług i odprowadzenia podatku VAT od powyższych transakcji.

Przedmiotem dokonanych przez Panią dostaw były działki przeznaczone pod zabudowę. W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 powołanej ustawy, w odniesieniu do gruntów, zwolniona od podatku jest jedynie dostawa terenów niezabudowanych innych niż budowlane oraz przeznaczonych pod zabudowę. Zatem transakcje sprzedaży działek przeznaczonych pod zabudowę podlegają opodatkowaniu.

Końcowo należy stwierdzić, iż powołany w uzasadnieniu skargi wyrok NSA z dnia 24 kwietnia 2007 r. sygn. akt I FSK 603/06 nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Jest on rozstrzygnięciem w konkretnej sprawie i tylko do niej się zawęża, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa. Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, a orzeczenia sądu podejmowane są w oparciu o zebrany materiał dowodowy, dlatego trudno jest określić, w jakim stopniu przedstawiona sprawa będąca przedmiotem rozstrzygnięcia sądu oraz sytuacja przedstawiona we wniosku jest tożsama.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Krajowe Biuro Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.