ITPP1/443-470b/09/JJ

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 18 sierpnia 2009 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP1/443-470b/09/JJ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 maja 2009 r. (wpływ 22 maja 2009 r.), uzupełnionym wnioskiem z dnia 29 lipca 2009 r. (data wpływu 3 sierpnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania bonów towarowych klientom w celu zachęcenia ich do zakupu oferowanych towarów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 maja 2009 r. został złożony wniosek, uzupełniony wnioskiem z dnia 29 lipca 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania bonów towarowych klientom w celu zachęcenia ich do zakupu oferowanych towarów.

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca, nabywa bony towarowe, które przekazuje nieodpłatnie swoim kontrahentom w celu zachęcenia ich do zakupu swoich towarów. Warunkiem otrzymania bonów przez danego kontrahenta jest przekroczenie indywidualnie ustalonego progu obrotów z Wnioskodawcą. Bony towarowe mogą być wymienione na towary lub usługi oferowane przez osoby trzecie. Przy nabyciu bonów towarowych Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, ponieważ obrót bonami towarowymi nie podlega opodatkowaniu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy nieodpłatne przekazanie bonów towarowych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne przekazanie bonów towarowych nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towaró1)w i usług. Na potwierdzenie swojego stanowiska, wskazano na przepis art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym opodatkowaniu nie podlega nieodpłatna dostawa towarów i świadczenie usług na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Wnioskodawca stwierdza, iż wykonanie wymienionych czynności związane jest z prowadzeniem przedsiębiorstwa. Celem nieodpłatnych świadczeń jest promowanie towarów znajdujących się w ofercie handlowej Wnioskodawcy, a w konsekwencji rozwój działalności gospodarczej. Ponadto wskazano, iż wyłączenie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności związanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa potwierdza orzecznictwo sądów administracyjnych, wyrok NSA z dnia 25 czerwca 2008 r., sygn. akt I FSK 743/07 oraz z dnia 23 marca 2009 r. sygn. akt I FPS 6/08.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 2 pkt 6 powołanej ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wudanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Natomiast przez świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 wymienionej ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również:

1.

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2.

zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3.

świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca w zamian za osiągnięcie w danym czasie określonego pułapu obrotów wydaje kontrahentom bony towarowe, które mogą być realizowane w wielu placówkach handlowych i usługowych. Wydanie bonu towarowego jest związane wyłącznie z przekroczeniem przez kontrahentów indywidualnie określonego poziomu obrotów. Tak skonstruowane relacje handlowe nie wiążą się z wykonywaniem przez kontrahenta na rzecz Wnioskodawcy czynności innych niż dokonywanie zakupów na określonym poziomie.

W konsekwencji stwierdzić należy, że przekazanie bonów towarowych nie stanowi ani dostawy towarów o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, ani świadczenia usług w myśl art. 8 ust. 1 ustawy i nie mieści się w katalogu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług wyznaczonym przez przepis art. 5 ust. 1 ustawy. Bon towarowy, stanowi rodzaj znaku legitymacyjnego upoważniającego do odbioru (otrzymania) w oznaczonym terminie określonych towarów i dlatego nie mieści się on w dyspozycji przepisu art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług. Bon nie jest towarem, lecz tylko kwitem, którym można zapłacić za nabywane towary. Zastępuje on środki pieniężne, za które zwyczajowo nabywa się towary. Przekazania bonów, ze względu na ich specyfikę, nie można też uznać za świadczenie usług. Bony towarowe same w sobie nie zaspokajają żadnych potrzeb - nie stanowią więc autonomicznego świadczenia, a świadczenie jest elementem konstytutywnym usługi. Tym samym fakt przekazania bonu nie powoduje powstania u Wnioskodawcy obowiązku podatkowego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl