ITPP1/443-46c/11/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 13 stycznia 2011 r. (data wpływu 17 stycznia 2011 r.), uzupełnionym w dniach 16 marca i 20 kwietnia 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania świadczonych usług oraz obowiązku ewidencji sprzedaży za pomocą kas rejestrujących - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 stycznia 2011 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 16 marca i 20 kwietnia 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie dokumentowania świadczonych usług oraz obowiązku ewidencji sprzedaży za pomocą kas rejestrujących.

W przedmiotowym wniosku i uzupełnieniu do niego przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Jest Pani z wykształcenia fizjoterapeutą. Prowadzi samodzielną działalność gospodarczą (prywatny gabinet rehabilitacji), w ramach której świadczy usługi dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, polegające przede wszystkim na wykonywaniu masaży leczniczych, rehabilitacji ogólnej pourazowej po zabiegach leczniczych, związanej z dolegliwościami wynikającymi ze zwyrodnienia kręgosłupa, rehabilitacji dzieci wynikającej z wad postawy oraz innych indywidualnych zabiegów rehabilitacyjnych. Zabiegi te wykonuje Pani osobiście oraz przez zatrudnionych pracowników. Na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. Nr 207, poz. 1293), na Pani wniosek, Urząd Statystyczny w Łodzi sklasyfikował wykonywane przez Panią usługi w grupowaniu PKWIU 86.90.13.0. (piśmie z dnia 22 stycznia 2009 r.).

Nie jest Pani zarejestrowana jako podatnik VAT czynny, uznając, iż do dnia 31 grudnia 2010 r. całość wykonywanych usług rehabilitacyjnych świadczonych wyłącznie dla osób fizycznych jest zwolniona z podatku od towarów i usług. Od 1 maja 2011 r. uzyskiwany przez Panią obrót ze sprzedaży usług rehabilitacyjnych będzie ewidencjonowany za pośrednictwem kasy fiskalnej. Pracodawcy oraz instytucje charytatywne (fundacje, stowarzyszenia), proponują Pani sfinansowanie wykonanych świadczeń dla osób fizycznych (np. dla pracowników, chorych dzieci). Należne kwoty za wykonane usługi rehabilitacyjne będą wpłacane przez wyżej wymienione instytucje charytatywne lub pracodawców przed lub po wykonaniu zabiegów rehabilitacyjnych dla danej osoby fizycznej na Pani rachunek bankowy związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Przedmiotowe instytucje charytatywne postanowiły jednakże, iż będą żądać od Pani dokumentu potwierdzającego wykonane usługi rehabilitacyjnej. Do dnia 31 grudnia 2010 r. w przypadku otrzymania od danej instytucji charytatywnej należnego wynagrodzenia na rachunek bankowy za wykonane zabiegi dla danej osoby fizycznej, dokumentowała Pani powyższą kwotę rachunkiem, o którym mowa w art. 87 ust. 1 Ordynacji podatkowej, który to rachunek był ewidencjonowany pod datą jego wystawienia w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Ze złożonego w dniu 16 marca 2011 r. uzupełnienia do wniosku wynika, iż prowadzenie działalności gospodarczej rozpoczęła Pani w 2007 r. Stroną świadczonych przez Panią usług z zakresu fizjoterapii są wyłącznie osoby fizyczne (dorośli oraz dzieci). Na świadczenie wyżej wymienionych usług nie zawierała oraz nie zamierza Pani zawierać jakichkolwiek umów z podmiotami gospodarczymi np. z pracodawcami, instytucjami charytatywnymi (fundacjami, stowarzyszeniami). Świadczone usługi z zakresu fizjoterapii każdorazowo służą profilaktyce, zachowaniu i ratowaniu zdrowia oraz przywracaniu i poprawie zdrowia. W roku podatkowym 2010 uzyskała Pani z tytułu sprzedaży wyżej wymienionych usług obrót w kwocie 95.270 zł, w tym:

* z tytułu świadczenia usług na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych w kwocie 94.670 zł,

* z tytułu świadczenia usług na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, za które to osoby należności zostały opłacone przez instytucje charytatywne, w kwocie 600 zł.

Przed dniem 1 stycznia 2011 r. nie powstał wobec Pani obowiązek prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Z kolei ze złożonego w dniu 20 kwietnia 2011 r. uzupełnienia wynika, iż nie prowadzi Pani zakładu opieki zdrowotnej, ale posiada Pani wszelkie uprawnienia do świadczenia usług medycznych w zakresie rehabilitacji. W prowadzonym prywatnym gabinecie rehabilitacyjnym zatrudnia na umowę zlecenie Pani dwie kategorie pracowników:

* magistrów rehabilitacji po ukończonych studiach magisterskich i po uzyskaniu przez wyżej wymienionych tytułu magistra rehabilitacji,

* studentów studiów rehabilitacyjnych (którzy nie ukończyli 26 roku życia), którzy są absolwentami szkół policealnych w zakresie masażu leczniczego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Ze stanowiska sformułowanego przez Panią ostatecznie w uzupełnieniu do wniosku z dnia 16 marca 2011 r. wynika, iż od 1 stycznia 2011 r. usługi rehabilitacyjne świadczone na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, za które zapłata dokonywana jest przez instytucje charytatywne lub pracodawców, w dacie otrzymania zapłaty będą dokumentowane rachunkiem, o którym mowa w art. 87 § 1 Ordynacji podatkowej, wyłącznie na rzecz odbiorców tych usług, a nie ze wskazaniem jako nabywcy instytucji charytatywnej lub pracodawcy.

Z uwagi na fakt, iż nie jest Pani podatnikiem podatku od towarów i usług, rachunek ten nie podlega zaewidencjonowaniu w ewidencji prowadzonej dla celów podatku od towarów i usług.

W Pani ocenie, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 30 kwietnia 2011 r. rachunek ten będzie zaewidencjonowany jedynie w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Natomiast od dnia 1 maja 2011 r. z uwagi na fakt, iż obrót ze sprzedaży świadczonych przez Panią usług rehabilitacyjnych będzie w całości ewidencjonowany za pośrednictwem kasy fiskalnej, przedmiotowy rachunek nie będzie ewidencjonowany w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Ponadto uważa Pani, iż od dnia 1 maja 2011 r., obrót z tytułu świadczonych usług rehabilitacyjnych wykonywanych rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowanych, za które należność będzie opłacana w terminie późniejszym przez instytucje charytatywne lub pracodawców, po udokumentowaniu ich dla tych instytucji w dacie wykonania usługi rachunkiem, ma Pani również obowiązek zaewidencjonować za pośrednictwem kasy fiskalnej, z tym że wydrukowane paragony fiskalne w tym przypadku będą dołączane do kopii wystawionego rachunku, a nie wydawane dla świadczeniobiorców.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Jednym z podstawowych obowiązków podatnika prowadzącego działalność gospodarczą jest prowadzenie prawidłowej dokumentacji z nią związanej.

Obowiązek wystawienia faktury wynika z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Zgodnie z tym przepisem, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy, przez pojęcie sprzedaży rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Natomiast stosownie do art. 106 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Z kolei z zapisu art. 109 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy zwolnieni od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem sprzedaży w dniu następnym.

Stosownie do treści art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych uregulowane zostały w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.), które obowiązywało do dnia 31 marca 2011 r.

Stosownie do § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT".

Z treści § 7 ust. 3 powołanego rozporządzenia, w przypadku, gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do kopii faktury podatnik obowiązany jest dołączyć paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Z kolei, na podstawie § 17 pkt 5 powołanego rozporządzenia, za fakturę uznaje się również rachunki, o których mowa w art. 87 i 88 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), wystawiane przez podatników nieobowiązanych do wystawiania faktur według zasad określonych w § 4, 5, 7-14, 16-20 i 22.

W obecnym stanie prawnym, tj. od 1 kwietnia 2011 r. obowiązuje w tym zakresie rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Należy wskazać, iż treść przepisów § 4 ust. 1, § 7 ust. 3 oraz § 17 pkt 5 jest tożsama w obu ww. rozporządzeniach.

Z powyższych norm prawnych wynika, iż wyłącznie zarejestrowany podatnik VAT czynny wystawia fakturę w rozumieniu art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Podatnicy zwolnieni podmiotowo (art. 113 ust. 1 ustawy) lub przedmiotowo (art. 43 ust. 1 ustawy), nie są ani uprawnieni, ani też zobowiązani do wystawiania faktur.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż uprawnionym podatnikiem do wystawiania faktur VAT, w myśl art. 106 ust. 1 ustawy, jest podatnik VAT, który zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy, został zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Jak wynika z art. 87 § 1 Ordynacji podatkowej, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą obowiązani są na żądanie kupującego lub usługobiorcy wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.

Na podstawie art. 87 § 3 ustawy, podatnicy wymienieni w § 1, od których zażądano rachunku przed wykonaniem usługi lub wydaniem towaru, wystawiają rachunek nie później niż w terminie 7 dni od dnia wykonania usługi lub wydania towaru. Jeżeli jednak żądanie wystawienia rachunku zostało zgłoszone po wykonaniu usługi lub wydaniu towaru, wystawienie rachunku następuje w terminie 7 dni od dnia zgłoszenia żądania.

Z powyższego wynika, że podatnik prowadzący działalność gospodarczą nie posiadający statusu podatnika VAT czynnego obowiązany jest do wystawienia rachunku wyłącznie na żądanie kupującego:

* w terminie 7 dni od dnia wykonania usługi lub wydania towaru, jeżeli żądanie zgłoszono przed wykonaniem usługi albo przed wydaniem towaru;

* w terminie 7 dni od daty zgłoszenia żądania, jeżeli zgłoszono je po wykonaniu usługi albo po wydaniu towaru.

Zgodnie z § 4 powołanego wyżej artykułu, podatnik nie ma obowiązku wystawienia rachunku, jeżeli żądanie zostało zgłoszone po upływie 3 miesięcy od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl przepisu art. 111 ust. 1 tej ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Kwestie dotyczące między innymi zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji, ustawodawca reguluje na mocy wydawanych rozporządzeń w zakresie kas rejestrujących.

W stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r. obowiązywały przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 224, poz. 1797).

Zgodnie z zapisem § 2 tego rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2010 r. sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do ww. rozporządzenia, w którym w poz. 26 wymieniono świadczenie usług w zakresie ochrony zdrowia i opieki społecznej (PKWiU 85).

Natomiast od 1 stycznia 2011 r. obowiązują w tym zakresie przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 138, poz. 930).

Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 1 tego rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2012 r. - sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia.

W poz. 37 tego załącznika wymieniono świadczenie usług, za które zapłata w całości następuje za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), pod warunkiem że z ewidencji i dowodów dokumentujących transakcję jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczyła ²⁾.

Z objaśnień zawartych w punkcie ²⁾ wynika, iż zwolnienie to nie dotyczy podatników, którzy rozpoczęli ewidencjonowanie tych czynności przed dniem 1 stycznia 2011 r.

Z powyższego przepisu wynika, iż aby możliwe było skorzystanie z określonego w nim zwolnienia, zapłata za wszystkie świadczone przez podatnika usługi powinna następować w określonej formie, zaś prowadzone przez podatnika ewidencja i dowody dokumentujących transakcję jednoznacznie powinny wskazywać, jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczyła.

Natomiast z zapisu § 2 ust. 1 pkt 2 lit. a) tego rozporządzenia wynika, iż zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 30 kwietnia 2011 r. czynności objęte do dnia 31 grudnia 2010 r. zwolnieniem od ewidencjonowania wymienione w załączniku do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 224, poz. 1797), niewymienione w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

W świetle powyższego, do dnia 30 kwietnia 2011 r. zostało przedłużone zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej w przypadku świadczenia ww. usług w zakresie ochrony zdrowia i opieki społecznej, jako niewymienionych w załączniku do ww. rozporządzenia z dnia 26 lipca 2010 r.

Tym samym, od 1 maja 2011 r. wobec podatników świadczących usługi w ww. zakresie, powstanie obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej na zasadach ogólnych.

Natomiast zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 2 powołanego rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2012 r. podatników, u których kwota obrotu z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40.000 zł i jeżeli wcześniej nie powstał wobec nich obowiązek ewidencjonowania, z zastrzeżeniem ust. 5.

Zwolnienie, o którym wyżej mowa, traci moc po upływie dwóch miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło w ciągu roku podatkowego przekroczenie kwoty obrotów w wysokości 40.000 zł, z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy (§ 3 ust. 6).

Jak wynika z § 5 wyżej powołanego rozporządzenia, podatnicy, o których mowa w art. 111 ust. 5 ustawy, osiągnięty obrót ewidencjonują jako obrót zwolniony od podatku od towarów i usług.

Ponadto należy wskazać, iż stosownie do treści § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. z 2008 r. Nr 212, poz. 1338 z późn. zm.), podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2, są obowiązani spełniać m.in. następujące warunki przy prowadzeniu ewidencji przy zastosowaniu kas:

Ze złożonego wniosku wynika, iż świadczy Pani usługi wyłącznie na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych (dorosłych oraz dzieci).

Na świadczenie wyżej wymienionych usług nie zawierała oraz nie zamierza Pani zawierać jakichkolwiek umów z podmiotami gospodarczymi np. z pracodawcami czy instytucjami charytatywnymi (fundacjami, stowarzyszeniami) mimo, iż występują sytuacje sfinansowania przez nich wykonanych świadczeń dla niektórych świadczeniobiorców.

Są to przede wszystkim usługi polegające na wykonywaniu masaży leczniczych, rehabilitacji ogólnej pourazowej po zabiegach leczniczych, związanej z dolegliwościami wynikającymi ze zwyrodnienia kręgosłupa, rehabilitacji dzieci wynikającej z wad postawy oraz innych indywidualnych zabiegów rehabilitacyjnych. Usługi te każdorazowo służą profilaktyce, zachowaniu i ratowaniu zdrowia oraz przywracaniu i poprawie zdrowia. Z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, w 2010 r. osiągnęła Pani obrót w kwocie 95.270 zł.

Ustosunkowując się do powyższego należy stwierdzić, iż w świetle powołanych przepisów, jako usługodawca, który nie jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług - nie jest Pani uprawniona do wystawiania faktur VAT. W takiej sytuacji dokonaną przez siebie sprzedaż będzie Pani dokumentować rachunkami, o których mowa w art. 87 ustawy - Ordynacja podatkowa. Tym samym, tutejszy organ podziela wyrażone przez Panią stanowisko, z którego wynika, iż rachunek dokumentujący przedmiotowe transakcje będzie wystawiony wyłącznie "na imię i nazwisko świadczeniobiorcy, a nie ze wskazaniem jako nabywcy usługi rehabilitacyjnej instytucji charytatywnej lub pracodawcy".

Należy jednak podkreślić, iż obowiązek udokumentowania wykonywanych świadczeń wystąpi w sytuacji, gdy przed upływem 3 miesięcy od dnia wykonania usługi kupujący, czyli wyłącznie osoba nabywająca świadczone usługi zażąda takiego dokumentu i winna go Pani spełnić w terminie 7 dni od dnia wykonania usługi lub wydania towaru, jeżeli to żądanie zostało zgłoszone przed wykonaniem usługi lub w terminie 7 dni od daty zgłoszenia żądania, jeżeli zgłoszono je po wykonaniu usługi.

Stąd też stanowisko Pani, z którego wynika, iż dokumentujący wykonane przez Panią świadczenia rachunek wystawiony w trybie art. 87 ustawy - Ordynacja podatkowa należy wystawić w dniu uzyskania zapłaty za to świadczenie, uznano za nieprawidłowe.

Ponadto, w świetle powołanych przepisów należy również stwierdzić, iż wykonując wyłącznie czynności zwolnione (co wynika z wydanej na Pani wniosek interpretacji nr ITPP1/443-51a/11/AJ) udokumentowane rachunkami nie ma obowiązku zaewidencjonowania ich w ewidencji prowadzonej dla potrzeb rozliczania podatku od towarów i usług, bowiem w Pani przypadku - jako podatnika zwolnionego przedmiotowo na podstawie art. 43 ustawy - taki obowiązek nie występuje.

Odnosząc się natomiast do kwestii prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej mając na uwadze powołane przepisy należy zauważyć, iż na podstawie zapisu § 2 ust. 1 pkt 2 powołanego rozporządzenia z dnia 26 lipca 2010 r. do dnia 30 kwietnia 2011 r. może Pani korzystać ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym, od 1 maja 2011 r. jest Pani obowiązana prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Fakt, iż zapłata za część świadczonych usług będzie dokonana na Pani rachunek bankowy przez osobę inną osobę, niż usługobiorca, nie ma wpływu na przedmiotowy obowiązek. Od tego też dnia, stosownie do zapisu § 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania, jest Pani zobowiązana każdorazowo do wydania paragonu fiskalnego usługobiorcy. Wyjątkiem będzie sytuacja, kiedy usługobiorca zażąda, aby usługa była udokumentowana rachunkiem. Wówczas, stosownie do zapisu art. 87 § 1 Ordynacji podatkowej, winna Pani wystawić rachunek, do kopii którego należy załączyć wydrukowany oryginał paragonu fiskalnego, co wynika z cytowanego § 7 ust. 3 powołanego rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Nadmienia się, iż w niniejszej interpretacji nie odniesiono się do zagadnienia dotyczącego ewidencjonowania świadczonych usług w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, bowiem w tym zakresie wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Krajowe Biuro Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.