ITPP1/443-458/11/JJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 marca 2011 r. (data wpływu 28 marca 2011 r.), uzupełnionym w dniu 4 lipca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntu niezabudowanego - jest prawidłowe.

W dniu 28 marca 2011 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 4 lipca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy gruntu niezabudowanego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 27 czerwca 1994 r. razem z bratem otrzymała Pani gospodarstwo rolne w darowiźnie o powierzchni 6,61 ha fizycznego (co stanowi 1,76 ha przeliczeniowego). Zgodnie z aktem notarialnym, udział we współwłasności wynosi #189;, co daje powierzchnię 3,30 ha fizycznego, tj. 0,88ha przeliczeniowego. W związku z powyższym, zgodnie z treścią obowiązujących przepisów prawa (art. 16 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników) nie mogła Pani stać się na podstawie posiadania gospodarstwa rolnego, rolnikiem. Grunty rolne nie były wykorzystywane do prowadzenia gospodarstwa rolnego, nie były również przedmiotem najmu, dzierżawy lub innych umóa)w. Nie prowadzi Pani żadnej działalności gospodarczej, z mężem nie zawierała żadnej umowy majątkowej. Pani mąż prowadzący działalność gospodarczą (stolarstwo meblowe) nie jest podatnikiem VAT czynnym. W 2004 r. "miasto" zatwierdziło dla tego terenu, plan zagospodarowania przestrzennego, z którego wynika, że część tej nieruchomości jest przeznaczona pod zabudowę. W 2006 r. część gruntu została podzielona na mniejsze działki. W tym samym roku dwie działki zostały sprzedane osobom fizycznym, nieprowadzącym działalności gospodarczej, a część przeszła na mocy ustawy pod drogi gminne i na inne cele publiczne. W 2010 r. został dokonany podział reszty gruntu, z którego również część przeszła z mocy ustawy pod drogi, a jedna z działek została sprzedana osobie fizycznej, nie prowadzącej działalności gospodarczej. Z tytułu wcześniejszych opisanych dostaw gruntów nie odprowadziła Pani podatku od towarów i usług. Jedna z działek zostanie sprzedana zagranicznej spółce handlowej, pod budowę obiektu handlowego. Jednak wcześniej występuje Pani o pozwolenie na budowę tego obiektu. Dopiero po uzyskaniu prawomocnego pozwolenia na budowę spółka ta zakupi tę nieruchomość. Ponadto w uzupełnieniu do wniosku wskazuje Pani, iż poza wystąpieniem do gminy w 2011 r. o wydanie warunków zabudowy dla działki, która ma być przedmiotem planowanej dostawy, nie planuje dokonać innych czynności mających na celu przygotowanie jej do sprzedaży. W przeszłości nie nabywała Pani i nie zbywała innych nieruchomości, a w przyszłości nie planuje dostawy innych nieruchomości, nie wymienionych we wniosku. Pieniądze uzyskane ze sprzedaży zostaną przeznaczone na własne cele mieszkaniowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedając tę nieruchomość z prawomocnym pozwoleniem na budowę obiektu handlowego będzie Pani miała obowiązek naliczyć podatek VAT.

Pani zdaniem w opisanym stanie faktycznym sprzedaż nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług. Cytuje Pani treść art. 2 pkt 6, art. 5 ust. 1, art. 7 ust. 1 oraz art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) i wskazuje, iż w świetle powołanych przepisów decydujące znaczenie ma stwierdzenie, iż sprzedaż nieruchomości nie jest wykonywana w ramach działalności gospodarczej. Nie można uznać za podatnika VAT osoby fizycznej, która dokonuje sprzedaży gruntu nabytego wcześniej w drodze darowizny i należącego do jego majątku osobistego. O działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług można mówić wtedy, gdy podatnik w momencie dokonania dostawy towarów miał zamiar dokonać jej wielokrotnie, a towary będące przedmiotem dostawy zostały nabyte w celu dalszej odsprzedaży. Wskazuje Pani, iż nie nabyła działki w celu jej dalszej dostawy, lecz nabycie nastąpiło do majątku prywatnego. Opisany grunt nigdy nie był wykorzystywany w celach zarobkowych, a więc nie można mówić o wykorzystywaniu własnego majątku w sposób ciągły w celach zarobkowych. Nie można też mówić o zamiarze stałego osiągania zysku ze sprzedaży nieruchomości w celach inwestycyjnych, gdyż otrzymała ją Pani w drodze darowizny, a czynność sprzedaży będzie zdarzeniem jednostkowym. Ponadto wskazuje Pani, iż nie posiada statusu rolnika i nie prowadzi działalności rolniczej (zgodnie z treścią art. 2 pkt 15 ustawy). Przedmiotowy grunt został nabyty w 1994 r. w drodze darowizny. Stwierdza Pani, iż w świetle obowiązujących wówczas przepisów ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.), które nie przewidywały opodatkowania transakcji gruntu, nie przysługiwało w związku z tym prawo do odliczenia podatku naliczonego od tej czynności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z treścią art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011 r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 cytowanej ustawy, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 powołanej wyżej ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W związku z powyższym, aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że w dniu 27 czerwca 1994 r. otrzymała Pani w drodze darowizny część gospodarstwa rolnego (tj. 0,88 ha przeliczeniowego). Opisane grunty rolne nie były wykorzystywane do prowadzenia gospodarstwa rolnego, nie były również przedmiotem najmu, dzierżawy lub innych umób)w. Nieruchomość zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego jest przeznaczona pod zabudowę. Po dokonanym podziale gruntu trzy działki zostały sprzedane, a część przeszła na mocy ustawy pod drogi gminne i na inne cele publiczne. Obecnie planuje Pani dokonać dostawy kolejnej działki pod budowę obiektu handlowego, która nastąpi po uzyskaniu prawomocnego pozwolenia na budowę. Pieniądze uzyskane ze sprzedaży zostaną przeznaczone na własne cele mieszkaniowe.

W opisanym zdarzeniu przyszłym trudno uznać, iż jest Pani podatnikiem podatku od towarów i usług, w związku z planowaną sprzedażą przedmiotowej działki. Nic nie wskazuje na to, aby dokonując sprzedaży nieruchomości działała Pani w charakterze handlowca. Nie można bowiem stwierdzić, że nabyła Pani grunt w celu odsprzedaży, ponieważ pochodzi on z majątku prywatnego, otrzymanego w drodze darowizny. Ponadto okoliczności będące przyczyną transakcji sprzedaży nieruchomości gruntowych, nie wskazują, iż miałyby być one czynione z zamiarem wykonywania w sposób częstotliwy.

Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Reasumując uznać należy, iż w tym konkretnym przypadku planowana dostawa gruntów nabytych na podstawie umowy darowizny nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Krajowe Biuro Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.