ITPP1/443-453/11/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 marca 2011 r. (data wpływu 28 marca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących zakup motocykla oraz paliwa do jego napędu - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 marca 2011 r. złożono wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących zakup zawartego w fakturach dokumentujących zakup motocykla oraz paliwa do jego napędu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka będąca czynnym podatnikiem VAT, w miesiącu marcu 2011 r. nabyła na podstawie faktury VAT motocykl, który został przyjęty do użytkowania jako środek trwały. Motocykl został nabyty w celu "dokonywania" wyłącznie sprzedaży opodatkowanej podatkiem od towarów i usług w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy istnieje możliwość dokonania pełnego odliczenia podatku VAT od faktury dokumentującej zakup motocykla oraz odliczenia podatku VAT od faktur dokumentujących zakup paliwa do tego motocykla.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r., co do zasady w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony można odliczyć z faktury zakupu 60% podatku VAT, jednak nie więcej niż 6.000 zł. Jednakże Rada UE, decyzją nr 2010/581/UE z dnia 27 września 2010 r. (opublikowaną w Dzienniku Urzędowym UE seria L nr 256, s. 24), zgodziła się na to, aby Polska stosowała odstępstwo od art. 168 Dyrektywy "VAT-owskiej" i ograniczyła do 60% prawo do odliczenia podatku VAT należnego z tytułu zakupu, wewnątrzwspólnotowego nabycia, przewozu, wynajmu lub leasingu pojazdów silnikowych innych niż pojazdy osobowe, do maksymalnej kwoty 6.000 zł. Ograniczenie to może mieć zastosowanie wyłącznie do pojazdów silnikowych innych niż samochody osobowe o dopuszczalnej ładowności powyżej 500 kg i dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Motocykl jest pojazdem silnikowym, innym niż samochód osobowy, lecz nie ma określonej ładowności. Na gruncie poprzednio obowiązującej ustawy dotyczącej podatku od towarów i usług, t.j. ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym - przepisy ograniczały prawo do "odliczenia VAT" nabytych samochodów osobowych oraz innych samochodów. Natomiast motocykl, zgodnie z art. 2 pkt 45 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym jest pojazdem samochodowym jednośladowym lub z bocznym wózkiem - wielośladowym, a zatem nie jest samochodem osobowym, ani też innym samochodem. Podsumowując Wnioskodawca uważa, iż Polska nie ma upoważnienia do ograniczenia prawa do odliczenia VAT w związku z nabyciem motocykla, gdyż:

W związku z powołanymi przepisami, według Wnioskodawcy istnieje możliwość pełnego odliczenia podatku naliczonego przy zakupie motocykla, jak i przy nabyciu paliwa wykorzystywanego do jego napędu - zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powołanego przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011 r. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652), w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6 000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, przepis ust. 1 nie dotyczy:

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (ust. 3 tegoż artykułu).

Na podstawie art. 4 ww. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r., w okresie od dnia wejścia w życie tejże ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Należy podkreślić, że wskazane wyżej regulacje zostały wydane przez ustawodawcę krajowego w związku z uzyskaniem przez Polskę, na podstawie decyzji Rady UE (decyzja nr 2010/581/UE z dnia 27 września 2010 r., opublikowana w Dzienniku Urzędowym UE seria L nr 256, s. 24), zgody na czasowe stosowanie pewnych odstępstw od reguł wspólnotowych, dotyczących prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęć: samochód osobowy, pojazd samochodowy czy masa całkowita.

Zgodnie z art. 2 pkt 40 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.), samochodem osobowym jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

Innym samochodem wymienionym z definicji w art. 2 pkt 42 ww. ustawy jest samochód ciężarowy, którym jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu ładunków; określenie to obejmuje również samochód ciężarowo-osobowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu ładunków i osób w liczbie od 4 do 9 łącznie z kierowcą.

Natomiast motocykl, zgodnie z art. 2 pkt 45 cyt. wyżej ustawy, jest to pojazd samochodowy jednośladowy lub z bocznym wózkiem - wielośladowy.

Z opisu sprawy wynika, iż w miesiącu marcu 2011 r. Wnioskodawca nabył motocykl, który został przyjęty do użytkowania jako środek trwały. Motocykl wykorzystywany jest do wykonywania czynności opodatkowanych w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Mając na uwadze stan faktyczny sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, iż skoro zgodnie z art. 2 pkt 45 Prawo o ruchu drogowym - motocykl wypełnia definicję pojazdu samochodowego, to w myśl powołanego powyżej art. 3 ust. 1, obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011 r. ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku od towarów i usług w ograniczonym zakresie, t.j. 60% podatku naliczonego (nie więcej niż 6.000 zł) zawartego w fakturze dokumentującej jego nabycie (a nie jak wskazano w całości). Natomiast przy nabyciu paliwa do jego napędu Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z ograniczeniem wynikającym z art. 4 ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.