ITPP1/443-450/11/BJ

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 14 czerwca 2011 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP1/443-450/11/BJ

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 21 marca 2011 r., (data wpływu 28 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przeniesienia prawa użytkowania wieczystego działek na rzecz gminy w zamian za zaległości podatkowe - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 marca 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przeniesienia prawa użytkowania wieczystego działek na rzecz gminy w zamian za zaległości podatkowe.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka posiada zaległości wobec Gminy z tytułu nie płaconego od 2008 r. podatku od nieruchomości. Na mocy porozumienia z Gminą, Spółka zamierza zawrzeć umowę przenoszącą na rzecz Gminy prawo wieczystego użytkowania gruntów następujących działek:

1.

Działki niezabudowane o nr:

* 2998 - powierzchnia działki 520 m 2

* 3002 - powierzchnia działki 1044 m 2

* 3003 - powierzchnia działki 1118 m 2

* 3004 - powierzchnia działki 737 m 2

2.

Działki częściowo zabudowane o nr:

* 2999 - powierzchnia działki 528 m 2, powierzchnia zabudowy -14 m 2, co stanowi 2,65% powierzchni działki ogółem,

* 3000 - powierzchnia działki 1015 m 2, powierzchnia zabudowy - 90 m 2, co stanowi 8,87% powierzchni działki ogółem,

* 3001 - powierzchnia działki 1032 m 2, powierzchnia zabudowy - 40 m 2, co stanowi 3,94% powierzchni działki ogółem.

Działki o nr 2998, 2999, 3000, 3001, 3002, 3003 zostały zakupione w 2006 r. przez spółkę "Z." Sp. z o.o. w W. od osoby fizycznej. Działka nr 3004 została wniesiona w 2002 r. przez spółkę "U." Sp. z o.o. do spółki "Z." Sp. z o.o. aportem w zamian za udziały "Z".

Obecnie wszystkie działki są własnością Spółki ("B." SA), gdyż z dniem 2 stycznia 2007 r. nastąpiło połączenie spółek tj. spółka "B." SA metodą łączenia udziałów przejęła majątek spółki "Z", a przejęta spółka "Z" została wykreślona z KRS.

Przekazanie Gminie prawa wieczystego użytkowania powyższych gruntów odbędzie się, za zgodą naczelnika urzędu skarbowego, na mocy art. 66 ustawy - Ordynacja podatkowa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy czynność przeniesienia na Gminę prawa wieczystego użytkowania gruntów w zamian za wygaśnięcie zobowiązań z tytułu podatku od nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

W ocenie Spółki, czynność przekazania Gminie prawa wieczystego użytkowania gruntów zabudowanych jak i niezabudowanych należących do Spółki nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług, a więc wydanie towaru lub świadczenie usług następuje w zamian za świadczenie pieniężne. Wykonanie zobowiązania podatkowego nie stanowi, ani odpłatnej dostawy towaru, ani odpłatnego świadczenia usług. Treść art. 66 § 1 Ordynacji podatkowej uznaje za szczególny przypadek wygaśnięcia zobowiązania podatkowego poprzez przeniesienie własności rzeczy lub praw majątkowych, na rzecz Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego w zamian za zaległości podatkowe. Regulacja zawarta w art. 66 Ordynacji podatkowej nie dotyczy obrotu gospodarczego, wprowadza zaś szczególny mechanizm poboru podatków. Podatek nie jest świadczeniem pieniężnym, które może być uzyskiwane "w zamian" za inne świadczenie, ponieważ zasadniczą cechą podatku jest jego jednostronność i nieekwiwalentność. Spółka regulując zaległy podatek od nieruchomości nie uzyskuje nic w zamian, również Gmina zgadzając się na uregulowanie zaległego podatku od nieruchomości przy wykorzystaniu umownej formy przeniesienia własności, przewidzianej w art. 66 § 2 Ordynacji podatkowej, wykonuje jedynie swoje kompetencje w zakresie egzekwowania dochodów publicznych. Należy zatem przyjąć, że art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o o podatku od towarów i usług dotyczy świadczeń pieniężnych w obrocie gospodarczym a nie podatków, które wyjątkowo mogą być uiszczane w naturze. Podatek od towarów i usług jest podatkiem konsumpcyjnym, uiszczanym przez ostatniego konsumenta, a podstawę opodatkowania stanowią czynności wykonywane w ramach obrotu gospodarczego. Natomiast celem zawarcia umowy przeniesienia własności rzeczy lub praw majątkowych jest wyłącznie wygaśnięcie zobowiązania podatkowego, w tym przypadku podatku od nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1.

przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;

2.

wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;

3.

wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;

4.

wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;

5.

ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;

6.

oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;

7.

zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Zgodnie z treścią art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011 r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przeniesienie własności rzeczy w zamian za zaległości podatkowe, o którym mowa w art. 66 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) następuje w drodze prywatnoprawnej. Umowa, na podstawie której dochodzi do przeniesienia własności rzeczy w rozliczeniu za zaległości podatkowe, jest umową cywilnoprawną, a charakter administracyjnoprawny ma jedynie zgoda urzędu skarbowego na zawarcie tej umowy.

Ustawodawca nie wyłączył z opodatkowania podatkiem od towarów i usług przeniesienia własności rzeczy lub praw majątkowych na rzecz gminy, powiatu lub województwa w zamian za zaległości podatkowe z tytułu podatków stanowiących dochody ich budżetu. Dokonanie takiej czynności przewidzianej przepisami art. 66 § 1 pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, jest szczególnym przypadkiem wygaśnięcia zobowiązania podatkowego, co nie zmienia faktu, że przeniesienie prawa użytkowania wieczystego jest czynnością, która zgodnie z powołanymi wyżej przepisami podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wygaśnięcie zobowiązania na podstawie ww. przepisu, jest następstwem zawarcia umowy cywilnoprawnej pomiędzy zobowiązanym do zapłaty podatku a gminą. Czynność będąca przedmiotem takiej umowy mieści się w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Podmiotem, na którym ciąży obowiązek podatkowy z tego tytułu jest podmiot, który w zamian za wygaśnięcie zaległości podatkowych przenosi prawo użytkowania wieczystego.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza przenieść prawo wieczystego użytkowania gruntów w zamian za wygaśnięcie zaległości z tytułu podatku od nieruchomości.

A zatem w niniejszej sprawie stwierdzić należy, iż czynność przeniesienia prawa użytkowania wieczystego w trybie art. 66 Ordynacji podatkowej, jako umowa cywilnoprawna w zamian za zaległości podatkowe jest - wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy - czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Obowiązek podatkowy oraz zapłata podatku powstaje po stronie dłużnika - podmiotu przenoszącego prawo użytkowania wieczystego.

Dodatkowo należy zauważyć, iż tut. organ podatkowy nie analizował kwestii czy do czynności będącej przedmiotem wniosku będzie miała zastosowanie stawka podatku VAT czy też zwolnienie od podatku, nie było to bowiem przedmiotem zapytania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl