ITPP1/443-439c/09/BJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 8 maja 2009 r. (data wpływu 13 maja 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 lipca 2009 r. (data wpływu 27 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży posiłków - jest prawidłowe.

W dniu 13 maja 2008 r. złożono wniosek, uzupełniony pismem z dnia 27 lipca 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży posiłków w stołówce szkolnej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest jednostką budżetową, finansowaną z budżetu Urzędu Marszałkowskiego. Szkoła kształci przyszłych nauczycieli na poziomie licencjatu. Od 2007 r. przy szkole znajduje się internat, a w nim stołówka. W internacie i w stołówce pracują pracownicy jednostki zatrudnieni na umowę o pracę. Internat, jak i stołówka nie są odrębnymi podmiotami gospodarczymi. Ich prowadzenie jest ściśle związane z działalnością edukacyjną. Z usług stołówki korzystają słuchacze szkoły, uczniowie innych szkół oraz pracownicy szkoły, a także (bardzo rzadko) osoby z zewnątrz. Natomiast z usług internatu korzystają słuchacze szkoły, uczniowie innych szkół, pracownicy i osoby z zewnątrz. Osoby korzystające z usług stołówki i internatu regulują płatności według stawek ustalonych przez Urząd Marszałkowski. Z uzyskanych przychodów Jednostka reguluje płatności za artykuły spożywcze do kuchni, środki czystości, energię, wodę, usługi itp. Jednak przychody uzyskane ze sprzedaży usług są niewielkie i niewystarczające na pokrycie zobowiązań, dlatego też w dużej części Urząd Marszałkowski finansuje działalność stołówki i internatu. Jednocześnie słuchacze Jednostki i innych szkół z własnych środków regulują płatności za wyżywienie i noclegi.

W piśmie uzupełniającym z dnia 27 lipca 2009 r. Wnioskodawca wskazał, iż czynność sprzedaży obiadów pracownikom i osobom z zewnątrz klasyfikowane są w grupowaniu PKWiU 55.2.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wpłaty pracowników i osób z zewnątrz za wydawane posiłki są opodatkowane stawką 7%.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż obiadów pracownikom i osobom z zewnątrz opodatkowana jest stawką 7%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez świadczenie usług - w myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Na podstawie art. 8 ust. 3 ustawy, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Na mocy art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 stawka podatku wynosi 7% z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. W załączniku tym, stanowiącym wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku w wysokości 7% w pozycji 140 wymieniono usługi z grupowania PKWiU ex 55.2 usługi świadczone przez obiekty noclegowe turystyki oraz inne miejsca krótkotrwałego zakwaterowania. Użycie przez ustawodawcę "ex" przy grupowaniu PKWiU oznacza, że zwolnienie dotyczy tylko danej usługi z danego grupowania.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Jednostka prowadzi stołówkę szkolną, w której oprócz sprzedaży posiłków dla słuchaczy i uczniów prowadzi również sprzedaż posiłków dla pracowników i osób z zewnątrz. Czynność sprzedaży obiadów pracownikom i osobom z zewnątrz klasyfikuje w grupowaniu PKWiU 55.2 (usługi świadczone przez obiekty noclegowe turystyki oraz inne miejsca krótkotrwałego zakwaterowania).

W związku z powyższym, należy stwierdzić, iż o ile przedmiotowe usługi mieszczą się, jak wskazał Wnioskodawca, w grupowaniu PKWiU 55.2, to podlegają one opodatkowaniu stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7% na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy (załącznik nr 3 do ustawy, poz. 140), przy założeniu, że podana klasyfikacja jest prawidłowa, tzn. usługi te nie mieszczą się w innym grupowaniu PKWiU, np. 55.5 - usługi stołówkowe i usługi dostarczania posiłków dla odbiorców zewnętrznych, które również korzystają z opodatkowania stawka 7%, lecz na podstawie innych uregulowań.

Należy zauważyć, iż Minister Finansów nie jest uprawniony do klasyfikacji usług. W związku z tym niniejszej odpowiedzi udzielono wyłącznie w oparciu o wskazane przez Wnioskodawcę grupowanie statystyczne i przy założeniu, że podana klasyfikacja jest prawidłowa.

Zgodnie bowiem z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska Nr 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń