ITPP1/443-434/11/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 lutego 2011 r. (data wpływu 25 marca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazania lokalu użytkowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 marca 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazania lokalu użytkowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 16 września 1999 r. nabyła Pani lokal użytkowy i w związku z tym zakupem odliczyła podatek naliczony. Do dnia 31 sierpnia 2008 r. przedmiotowy lokal użytkowała Pani w działalności gospodarczej (działalność handlowa). Następnie od dnia 1 września 2008 r. do dnia 31 maja 2009 r., z uwagi na fakt, iż nie prowadziła Pani działalności gospodarczej lokal "stał pusty". Od miesiąca czerwca 2009 r. wynajęła Pani lokal i w związku z wynajmem wystawiała Pani faktury VAT. Od 1 stycznia 2010 r., ze względu na uzyskiwane obroty, wybrała Pani zwolnienie od podatku od towarów i usług, jednak w ramach działalności gospodarczej wynajmuje Pani opisany lokal do chwili obecnej. Zamierza Pani jednak wycofać lokal z działalności, a następnie wynajmować go jako swój majątek prywatny.

Zakupiony lokal użytkowy nie był ulepszany ani modernizowany od 16 września 1999 r. Lokal ten początkowo był własnością Gminy, a następnie został wykupiony przez poprzedniego właściciela.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wycofując lokal użytkowy z działalności gospodarczej - na własne potrzeby będzie Pani zobowiązana do odprowadzenia podatku VAT od tej transakcji.

Pani zdaniem, w związku z wycofaniem lokalu użytkowego na własne potrzeby nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Argumentując własne stanowisko - zgodnie z którym w związku z wycofaniem lokalu z prowadzonej działalności nie powstanie obowiązek podatkowy - wskazała Pani, iż w świetle art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy:

* od 1 stycznia 2010 r. nie jest Pani podatnikiem podatku od towarów i usług,

* dostawa nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, a pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku upłynęło więcej niż 2 lata,

* nie ponosiła Pani wydatków na ulepszenie lub modernizację lokalu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

Z powyższych przepisów wynika więc, iż aby doszło do opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

* dokonującym nieodpłatnego przekazania jest podatnik podatku od towarów i usług,

* przekazane przez podatnika towary należą do jego przedsiębiorstwa,

* przedmiotem przekazania jest towar, w stosunku do którego podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy jego nabyciu.

Zatem, co do zasady, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, a w szczególności darowizny, pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na mocy art. 15 ust. 1 powołanej ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług różni się od definicji działalności gospodarczej zawartych: w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 z późn. zm.), w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz w innych ustawach podatkowych. Powyższa definicja ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że świadczenie usług najmu wypełnia, określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, definicję działalności gospodarczej, jeżeli zatem wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji najem lokali stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ww. ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż zamierza Pani wycofać z prowadzonej działalności gospodarczej lokal użytkowy, a następnie wynajmować go jako swój majątek prywatny. Przedmiotowy lokal nabyła Pani w 1999 r. Przy nabyciu lokalu dokonała Pani odliczenia podatku naliczonego. Do dnia 31 sierpnia 2008 r. lokal ten użytkowała Pani w działalności gospodarczej w związku z prowadzoną działalnością handlową. Następnie od dnia 1 września 2008 r. do dnia 31 maja 2009 r., ponieważ nie prowadziła Pani działalności gospodarczej lokal "stał pusty", a od czerwca 2009 r. lokal jest przedmiotem najmu. Od stycznia 2010 r. ze względu na uzyskiwane obroty, wybrała Pani zwolnienie podmiotowe, nadal jednak wynajmuje Pani opisany lokal w ramach działalności gospodarczej.

Mając na uwadze obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego oraz opis przedstawiony we wniosku, należy stwierdzić, iż samo wyprowadzenie nieruchomości z prowadzonej działalności nie będzie się wiązało z przekazaniem ich na cele osobiste, a zatem nie mamy do czynienia z dostawą towarów ani ze świadczeniem usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług - nie wystąpi tutaj odbiorca odnoszący korzyść, jak również nie dojdzie do przeniesienia prawa do rozporządzenia przedmiotowym towarem jak właściciel. Należy w tym miejscu podkreślić również, iż nie zaprzestaje Pani wykorzystywania tego lokalu na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą (w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy), bowiem nadal będą one przedmiotem najmu, a zatem nie dojdzie do zmiany ich przeznaczenia.

W konsekwencji stanowisko Pani, iż przekazanie lokalu użytkowego będzie korzystało ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.