ITPP1/443-421/09/DM
Pismo z dnia 7 lipca 2009 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP1/443-421/09/DM
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 kwietnia 2009 r. (data wpływu do tut. organu 4 maja 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 czerwca 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania niedoboru niezawinionego - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 4 maja 2009 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 17 czerwca 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania niedoboru niezawinionego.
W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Spółka prowadzi sprzedaż materiałów budowlanych. Co roku przeprowadza inwentaryzację towarów. Do tej pory niedobory ujawniane w wyniku inwentaryzacji traktowane były jako koszty nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów, a także na podstawie faktur VAT wewnętrznych odprowadzano od nich podatek od towarów i usług wcześniej odliczony przy zakupie. Niedobory te corocznie stanowią podobną, nieprzekraczającą 1% obrotu wartość i wynikają z niedoborów naturalnych, pomyłek przy wydawaniu towaru, nieumyślnych uszkodzeń w wyniku normalnej działalności.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy od niezawinionych niedoborów towarów należy odprowadzić podatek od towarów i usług.
Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka nie musi odprowadzać podatku od towarów i usług od opisanego w stanie faktycznym niedoboru towarów. Powyższe Spółka argumentuje tym, że towary zostały zakupione w celu wykonywania czynności opodatkowanych, w związku z czym Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego. Brak konieczności opodatkowania stwierdzonego niedoboru w ocenie Spółki wynika także z tego, że nie zmieniło się przeznaczenie tych towarów (na wykonywanie czynności zwolnionych), nie zostały one też wydane na cele niezwiązane z prowadzonym przedsiębiorstwem.
W piśmie stanowiącym uzupełnienie Spółka wskazała, iż nie wnioskuje o stwierdzenie prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupionych towarów. Pytanie zawarte we wniosku dotyczy tylko zagadnienia, czy od niedoborów niezawionych należy odprowadzić podatek od towarów i usług. Spółka wyjaśnia, iż w stanowisku odnoszącym się do tego pytania powołała się na prawo do odliczenia podatku naliczonego tylko w celu opisania zaistniałej sytuacji.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel w tym również:
przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
Natomiast przez świadczenie usług rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w wyniku przeprowadzonej inwentaryzacji ujawnione zostały niedobory niezawinione towarów, wynikłe wskutek pomyłek przy wydawaniu towarów, nieumyślnych uszkodzeń, czy też niedoborów naturalnych.
Odnosząc się do powyższego stwierdzić należy, iż niedobory towarów, jako niestanowiące dostawy towarów, ani świadczenia usług w rozumieniu powołanych wyżej przepisów, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie wymagają dokumentowania fakturami wewnętrznymi. Tym samym Spółka nie ma obowiązku naliczania i odprowadzania należnego podatku od towarów i usług z tytułu wstąpienia niezawinionych niedoborów towarów.
Dodatkowo tut. organ informuje, że zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, faktury wewnętrzne wystawiane są w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług, bądź dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka wystawia faktury wewnętrzne VAT z tytułu poniesionych strat w towarach, co jest niezgodne z powołanym art. 106 ust. 7 cyt. ustawy, w którym zawarto zamknięty katalog czynności dokumentowanych fakturami wewnętrznymi.
Końcowo nadmienić należy, iż tut. organ w przedmiotowej interpretacji nie ustosunkował się do kwestii związanej z prawem do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów, jako że nie było to przedmiotem opisu stanu faktycznego, jak i zapytania Spółki, a ponadto zgodne jest to z intencją Spółki.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.