ITPP1/443-412/09/BK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2009 r. (data wpływu 4 maja 2009 r.) uzupełnione pismem z dnia 30 czerwca 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania faktur VAT - jest prawidłowe.

W dniu 4 maja 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania faktur VAT.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w dniu 31 lipca 2008 r. utracił zwolnienie, o którym mowa w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług. W dniu 16 kwietnia 2009 r. Wnioskodawca dokonał rejestracji jako czynny podatnik VAT. Natomiast w miesiącu wrześniu 2008 r. dokonano sprzedaży działki dla podmiotu gospodarczego przeznaczonej dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. W akcie notarialnym dotyczącym dostawy przedmiotowej działki został uwzględniony podatek VAT, a nabywca zapłacił kwotę brutto. Wnioskodawca sporządził zaległe deklaracje VAT za okresy od lipca 2008 r. do marca 2009 r. i odprowadził podatek z odsetkami, również od sprzedanej działki. Nabywca działki chciałby dokonać odliczenia podatku VAT i żąda wystawienia faktury.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo wystawić fakturę VAT na rzecz podmiotu, który nabył działkę i z jakimi datami.

Zdaniem Wnioskodawcy, opisane wyżej wsteczne wystawienie faktur VAT w miejsce rachunków jest dopuszczalne, gdyż nie wpłynie na zmniejszenie podatku należnego (ulegnie on niewielkiemu zwiększeniu wynikającemu z podwyższenia kwoty netto) i odpowiada zasadzie neutralności podatku VAT, bo dzięki temu podatek zostanie ostatecznie zapłacony z kwot przekazanych przez odbiorcę faktur.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Przepis art. 106 ust. 1 cyt. ustawy stanowi natomiast, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Ze złożonego wniosku wynika, iż w miesiącu lipcu 2008 r., w momencie przekroczenia limitu obrotu uprawniającego do zwolnienia w zakresie podatku od towarów i usług, Wnioskodawca nie dopełnił obowiązku rejestracji dla celów tego podatku i tym samym błędnie kontynuował dokumentowanie czynności świadczenia usług rachunkami zamiast fakturami VAT.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie prawidłowym jest skorygowanie rachunku (drugim rachunkiem) do kwoty "0" i wystawienie w jego miejsce faktury VAT z uwzględnieniem należnego podatku od towarów i usług. Zauważyć przy tym należy, że wystawione faktury VAT muszą spełniać wymogi zawarte w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.), regulującym szczegółowe zasady wystawiania faktur, a ponadto faktura powinna zawierać informację o rzeczywistej dacie sprzedaży.

Uwzględniając natomiast, iż zgodnie z powołanym art. 29 ustawy o podatku od towarów i usług podstawą opodatkowania jest obrót, wskazać należy, że kwota określona na rachunku jest kwotą brutto zawierającą w sobie podatek od towarów i usług. Wartość należności powinna wynikać z zawartej umowy i w sytuacji, gdy stanowi ona wartość netto, powinno to wyraźnie wynikać z postanowień umownych. A zatem stanowiącą podstawę opodatkowania kwotę należną z tytułu sprzedaży, ustalają strony zawartej umowy. Ustawa o podatku od towarów i usług nie reguluje zasad zawierania umów między stronami oraz zasad ustalania cen. Ponadto organy podatkowe nie mają prawa ingerować w treść zawieranych umów i przyjęty w nich sposób rozliczeń pomiędzy kontrahentami, chyba że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, co może być stwierdzone jedynie w trakcie przeprowadzonego przez organ pierwszej instancji postępowania podatkowego. Tym samym stwierdzenie czy należność za świadczoną usługę stanowi wartość netto, czy wartość brutto powinny rozstrzygać strony umowy.

Reasumując stwierdzić należy, że w przedstawionej sprawie właściwe jest wystawienie w miejsce skorygowanych rachunków, faktur VAT i traktowanie kwot na rachunkach zgodnie z uzgodnieniami stron.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.