ITPP1/443-411/08/DM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 22 kwietnia 2008 r. (data wpływu 5 maja 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 19 czerwca 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania infrastruktury drogowej oraz obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 maja 2008 r. został złożony wniosek uzupełniony pismem z dnia 19 czerwca 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania infrastruktury drogowej oraz obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Na podstawie porozumienia zawartego w dniu 5 kwietnia 2000 r. z Miastem, na gruncie stanowiącym własność Spółki, Spółka zbudowała własnym kosztem drogę dojazdową do firmy, która służyła w prowadzonej działalności gospodarczej. W związku z budową drogi Spółka dokonała zakupu towarów i usług, od których odliczyła podatek od towarów i usług. W dniu 12 marca 2008 r. Spółka przekazała gminie pobudowaną drogę nieodpłatnie. Przekazanie tej drogi zostało opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy czynność przekazania drogi gminie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług lub też jest z niego zwolniona, albo w ogóle nie podlega opodatkowaniu oraz czy gdyby uznać, że czynność przekazania drogi nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, Spółka musi korygować podatek naliczony odliczony uprzednio przy budowie drogi.

Zdaniem Wnioskodawcy nieodpłatne przekazanie drogi gminie nie podlega opodatkowaniu, gdyż przekazanie takiej infrastruktury pozostaje w związku z prowadzonym przez Spółkę przedsiębiorstwem - a takie czynności co do zasady nie podlegają podatkowi od towarów i usług. W ocenie Spółki takie wnioski mają swoje źródło w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, które to przepisy wyraźnie wskazują, iż nieodpłatne świadczenia podlegają opodatkowaniu tylko wtedy, kiedy nie mają związku z prowadzonym przedsiębiorstwem (a generalnie, poza darowiznami, zawsze taki związek występuje). Na potwierdzenie zasadności przyjętego stanowiska Spółka przywołała orzeczenia wojewódzkich sądów administracyjnych, w tym z dnia 3 kwietnia 2007 r. sygn. akt I SA/Wr 152/07, z dnia 17 sierpnia 2007 r. sygn. akt III SA/Wa 984/07, z dnia 13 lipca 2007 r. sygn. akt III SA/Wa 3537/06 oraz sygn. akt III SA/Wa 3630/06. Ponadto podniosła także, iż z uwagi na to, że przekazanie drogi gminie nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, należy skorygować wykazany podatek należny z omawianego tytułu. Zdaniem Spółki w sytuacji nieodpłatnego przekazania drogi gminie, Spółka nie powinna jednakże korygować podatku naliczonego na minus (odliczonego przy wytworzeniu tej drogi). Zakupy te bowiem służyły (i służyć będą nadal) działalności opodatkowanej Spółki, która w momencie przekazania drogi gminie poniosła wydatki, mające związek ze sprzedażą opodatkowaną. Tak więc podstawowy warunek odliczenia podatku naliczonego został zachowany. Z tych też względów Spółka podkreśla, iż przekazanie przedmiotowej drogi nie zmienia w niczym faktu, iż droga ta, pomimo że nie będzie własnością Wnioskodawcy, nadal będzie służyć w działalności opodatkowanej. Z tych też względów Spółka wywodzi, że nie ma podstaw do korygowania pierwotnie odliczonego podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Definicję towaru zawiera art. 2 pkt 6 ww. ustawy, z którego wynika, że towarami są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych, wprowadzona do stosowania rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), dokonuje klasyfikacji obiektów budowlanych rozumianych jako konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych. W PKOB obiekty budowlane grupowane są w dwóch sekcjach: "Budynki" i "Obiekty inżynierii lądowej i wodnej". Zgodnie z objaśnieniami zawartymi w PKOB obiektami inżynierii lądowej i wodnej są wszystkie obiekty budowlane nie klasyfikowane jako budynki, tj.: drogi kołowe, drogi kolejowe, mosty, autostrady, drogi lotniskowe, zapory wodne, itp.

Natomiast w świetle art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.), budowlą jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast stosownie do postanowień zawartych w art. 7 ust. 2 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

Zgodnie zaś z art. 7 ust. 3 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek.

Z cytowanych wyżej przepisów (art. 7 ust. 2 i art. 7 ust. 3 cyt. ustawy) wynika zatem, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nieodpłatne przekazanie towarów (zrównane z odpłatną dostawą) niezależnie od celu tego przekazania. Opodatkowaniu podlega zatem nie tylko nieodpłatne przekazanie towarów na cele niezwiązane z prowadzonym przedsiębiorstwem, ale także nieodpłatne przekazanie wszelkich towarów związanych bezpośrednio z prowadzonym przedsiębiorstwem, niestanowiących jednak próbek, prezentów o małej wartości, czy też drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, pod warunkiem jednak, że podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów, które są następnie nieodpłatnie przekazywane zgodnie z art. 7 ust. 2 ww. ustawy.

Ponadto stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jednakże w myśl zapisu art. 88 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, między innymi w sytuacji, gdy wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego. Przy czym przepis ten nie dotyczy wydatków związanych z dostawą towarów oraz świadczeniem usług w przypadkach określonych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, jeżeli czynności te zostały opodatkowane (art. 88 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka nieodpłatnie przekazała drogę a więc budowlę na rzecz gminy. W związku z wykonaniem przedmiotowej drogi Spółka skorzystała z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego - jak podniosła bowiem we wniosku, wydatki służyły działalności opodatkowanej.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, iż przekazując nieodpłatnie na rzecz gminy drogę wybudowaną na własnym gruncie, zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług Spółka dokonała dostawy towarów, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie korzystając przy tym ze zwolnienia w tym podatku. W ocenie tut. organu, ewentualne istnienie związku czynności przekazania drogi z prowadzonym przedsiębiorstwem nie zmienia faktu, iż wystąpił obowiązek opodatkowania tej czynności. Podkreślić bowiem należy, iż istotnym jest to, że budowla ta nie została sprzedana, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy, lecz przekazano ją na inne cele (nieodpłatnie), dokonując odliczenia podatku naliczonego od poniesionych nakładów, czyli zaistniała sytuacja określona w art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy. Jak wskazano powyżej czynność taka zrównana jest z odpłatną dostawą towarów niezależnie od celu tego przekazania.

Ponadto z uwagi, iż analiza przedstawionego stanu faktycznego wskazuje, że zakup materiałów i usług wykorzystanych do budowy drogi służył czynnościom opodatkowanym, a także uwzględniając to, iż nieodpłatne przekazanie tej infrastruktury podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, Spółka nie jest zobowiązana do dokonania korekty podatku naliczonego odliczonego przy budowie drogi.

Końcowo należy zauważyć, iż powołane we wniosku wyroki Wojewódzkich Sądów Administracyjnych, nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Są one bowiem rozstrzygnięciem w konkretnej sprawie i tylko do niej się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa. Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, a orzeczenia sądu podejmowane są w oparciu o zebrany materiał dowodowy, dlatego trudno jest określić w jakim stopniu przedstawiona sprawa będąca przedmiotem rozstrzygnięcia sądu oraz sytuacja Wnioskodawcy przedstawiona we wniosku są tożsame.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.