ITPP1/443-402/08/BJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 kwietnia 2008 r. (data wpływu 29 kwietnia 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 17 czerwca 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 29 kwietnia 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Jest Pani osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, nie jest Pani płatnikiem podatku od towarów i usług. W 2004 r. nabyła Pani wraz z mężem działkę niezabudowaną o pow. 14181 m ^2, w celu wybudowania na niej domu mieszkalnego. Z uwagi na brak własnego lokalu mieszkalnego, zamierzała Pani wraz z mężem po wybudowaniu domu w nim zamieszkać.

Po nabyciu działki okazało się, że posadowiona na drodze dojazdowej do przedmiotowej nieruchomości sieć wodociągowo-kanalizacyjna nie należy do gminy, tylko do osób prywatnych sąsiadujących z przedmiotową nieruchomością. Podłączenie planowanego domu do przebiegającej przez nieruchomość sieci wymagało zgody tych osób. Osoby te nie wyraziły zgody na podłączenie do sieci. Wobec zaistniałej sytuacji oraz faktu przejęcia przez gminę dopiero w 2012 r. sieci kanalizacyjnej odstąpiła Pani wraz z mężem od planów budowy domu na przedmiotowej działce. Jednocześnie, w sierpniu 2004 r. dokonano zniesienia współwłasności nieruchomości i obecnie stanowi ona Pani majątek osobisty odrębny.

We wniosku zaznaczyła Pani także, iż w 2005 r. uchwałą rady gminy został wprowadzony nowy plan zagospodarowania przestrzennego, obejmujący swym zasięgiem terytorialnym przedmiotową działkę. Wraz z nowym planem zostały wydzielone projektowane drogi dojazdowe, które podzieliły niekorzystnie obszar posiadanej przez Panią działki. Postanowiła Pani podzielić przedmiotową nieruchomość na osiem działek, z uwzględnieniem projektowanych dróg i je sprzedać.

W piśmie uzupełniającym z dnia 17 czerwca 2008 r. wskazała Pani, że od chwili nabycia przedmiotowy grunt nie był w żaden sposób wykorzystywany, ani przez Panią, ani przez osoby trzecie. Poza podziałem geodezyjnym, nie dokonywała Pani żadnych czynności, które miałyby wpływ na stan techniczny gruntu. Nieruchomość jest, w tym samym stanie, jak w dniu zakupu. Zamierza Pani przedmiotową nieruchomość sprzedać, jako kompleks działek o łącznej powierzchni 14181 m ^2, jednakże trudno jest Pani przewidzieć, jak zostanie sprzedana - czy jednemu nabywcy, czy kilku nabywcom. Ponadto poinformowała Pani, że w przeszłości dokonywała Pani nabycia innych nieruchomości, ale nie planuje Pani ich sprzedawać, poza tą, która stanowi przedmiot zapytania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od sprzedaży ww. działek powinna Pani zapłacić podatek od towarów i usług w wysokości 22%.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle istniejącego orzecznictwa i przepisów, planowana sprzedaż działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż zakup przedmiotowej nieruchomości był dokonany na potrzeby osobiste w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych. Ponadto sprzedaż nie będzie czynnością powtarzającą się.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Na podstawie art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Artykuł 7 ust. 1 cytowanej ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 powołanej wyżej ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług

W myśl art. 15 ust. 1 cyt. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2).

W związku z powyższym, aby dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Na uwagę zasługuje także fakt, iż uznanie osoby za podatnika w myśl ustawy, uzależnione jest od prowadzenia działalności gospodarczej, bowiem wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego tylko wtedy, gdy czynność ta została wykonana w ramach działalności gospodarczej. Uzasadnionym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników, nawet jeżeli wykonują czynność dostawy towarów, jeśli zbywają część majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego sprzedaży.

Mając na uwadze powyższe, uzasadnionym jest twierdzenie, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

Ze złożonego wniosku wynika, że okoliczności będące przyczyną planowanej transakcji sprzedaży działek, nie wskazują na zamiar wykonania w sposób częstotliwy (powtarzający się) i zarobkowy. Jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego nieruchomość została nabyta na własne potrzeby, w celu wybudowania domu. Natomiast dostawa działek spowodowana jest przyczynami niezależnymi od Wnioskodawcy i nie znanymi w chwili zakupu. Sprzedaż działek, dokonana jednemu nabywcy bądź oddzielnie, będzie czynnością jednorazową, bez zamiaru wykonywania tej czynności w przyszłości.

Oznacza to zatem działanie Strony w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży działek należących do majątku prywatnego, jako osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej

Grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju. Jednakże nic nie wskazuje na to, aby dokonując sprzedaży działek działała Pani w charakterze handlowca.

Nie można bowiem stwierdzić, że nabyto grunt w celu dalszej odsprzedaży, ponieważ jak wskazała Pani we wniosku zakup przedmiotowej nieruchomości był dokonany na potrzeby osobiste, w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych. Dokonując sprzedaży działek będzie Pani korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem. a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Reasumując, sprzedaż przedmiotowych działek (dokonana łącznie, czy też oddzielnie w zależności od nabywcy), nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Krajowe Biuro Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.