ITPP1/443-385/14/BS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 8 kwietnia 2014 r. (data wpływu 10 kwietnia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy nieruchomości zabudowanej - jest prawidłowe.

W dniu 10 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla dostawy zwolnienia od podatku dostawy nieruchomości zabudowanej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest Spółką z siedzibą w Polsce, będącą zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. W dniu 20 września 2012 r. Aktem Notarialnym na Wnioskodawcę została przeniesiona własność zabudowanej nieruchomości o powierzchni 0,0657 ha. Na przedmiotowej nieruchomości znajduje się budynek mieszkalny, wolnostojący, parterowy, z użytkowym poddaszem wybudowany w latach 30-tych XX wieku, rozbudowany i zmodernizowany w 2007 r., o powierzchni użytkowej 270 m². W budynku nikt nie przebywa i nikt nie jest zameldowany.

Własność została przeniesiona za zaległe należności wraz z odsetkami, które sprzedający (osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, a więc odpowiadające całym swym majątkiem za zobowiązania) mieli wobec Wnioskodawcy w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Nabycie budynku nastąpiło od osób fizycznych z majątku prywatnego, dlatego przy zakupie wystąpił obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych.

Przedmiotowa nieruchomość wraz ze znajdującym się na niej budynkiem mieszkalnym nigdy nie została przyjęta do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy. Potraktowano ją jako inwestycję w nieruchomości - jedyny sposób na odzyskanie należności. Wnioskodawca nie dokonywał również wydatków na jej ulepszenie. Ponoszono jedynie wydatki związane z utrzymaniem obiektu (eksploatacyjne), takie jak: koszt energii elektrycznej, gazu, ochrony, wody, podatek od nieruchomości. Spółka cały czas próbowała utrzymać obiekt w niepogorszonym stanie i jednocześnie sprzedać przedmiotową nieruchomość. Wymienione we wniosku koszty utrzymania obiektu, to czynności wynikające z obowiązujących przepisów prawa ciążących na właścicielu. Koszty te są niezbędne i bezpośrednio związane z bieżącą obsługą nieruchomości, aż do momentu ich planowanej sprzedaży. Wnioskodawca w żaden sposób nie wykorzystuje przedmiotowej nieruchomości do prowadzonej działalności. W dniu 20 marca 2014 r. została podpisana umowa przedwstępna sprzedaży, w której Wnioskodawca zobowiązuje się sprzedać przedmiotową nieruchomość w terminie do 15 sierpnia 2014 r. W umowie przedwstępnej sprzedaży Spółka zobowiązała się dodatkowo naprawić wadliwie działającą instalację elektryczną, naprawić bramy, oraz, przeprowadzić postępowanie związane z zakończeniem budowy i oddaniem budynku mieszkalnego do użytkowania, jak również dokonać wszelkich innych niezbędnych czynności celem zakończenia procesu budowlanego, w tym zmian w ewidencji gruntów i budynków. Okazało się bowiem przy podpisywaniu umowy przedwstępnej sprzedaży, że budynek nie ma w pełni wyprowadzonej dokumentacji związanej z ostatnią przebudową.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jaką stawkę VAT Wnioskodawca powinien zastosować sprzedając przedmiotową nieruchomość.

Zdaniem Wnioskodawcy, przy sprzedaży opisanej nieruchomości zabudowanej, będzie mógł zastosować zwolnienie podatkowe, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, ponieważ w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił żadnych wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wnioskodawca uważa, że przy sprzedaży opisanej nieruchomości zabudowanej nie należy wyodrębnić wartości gruntu. W konsekwencji do przyjętej przez strony ceny będzie miała zastosowanie stawka (zwolnienie podatkowe) właściwa dla obiektów budowlanych znajdujących się na gruncie. Zgodnie z przepisem art. 29a ust. 8 Ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 48 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny ((Dz. U. z 2014 r. poz. 121), z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Zgodnie z brzmieniem art. 47 § 1 Kodeksu, część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu (art. 29a ust. 8 ustawy).

Stawka podatku - zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 tej ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., nadanym art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 listopada 2013 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1608), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Od zasady opodatkowania według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług ujęte zostały między innymi w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

I tak - w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy - zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Przy czym warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat, o czym stanowi treść art. 43 ust. 7a cyt. ustawy.

Natomiast definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 ustawy, zgodnie z którym, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Żeby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik (bądź podmiot trzeci) wybuduje obiekt, lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekroczą 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało natomiast miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę, najem, które to czynności będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zauważyć należy, iż zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa, czy najem, wykonywane przez podatników podatku VAT są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że za zaległe należności w dniu 20 września 2012 r. na Wnioskodawcę została przeniesiona własność zabudowanej nieruchomości, na której znajduje się budynek mieszkalny, wolnostojący, parterowy z użytkowym poddaszem wybudowany w latach 30-tych XX wieku, rozbudowany i zmodernizowany w 2007 r. Przedmiotowa nieruchomość nigdy nie została przyjęta do ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy. W stosunku do przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego i nie dokonywał również wydatków na jej ulepszenie.

Przenosząc opisane zdarzenie przyszłe na grunt powołanych przepisów prawa, stwierdzić należy, że w analizowanej sprawie dostawa przedmiotowej nieruchomości nastąpi w ramach pierwszego zasiedlenia, co wyklucza możliwość zastosowania zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. A zatem - jak słusznie wskazał Wnioskodawca - dostawa korzystać będzie ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 10a ustawy, gdyż Wnioskodawcy przy nabyciu tej nieruchomości nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego i nie ponosił wydatków na ulepszenie. W konsekwencji zwolnienie będzie miało także zastosowanie do dostawy gruntu stosownie do powołanego art. 29a ust. 8 cyt. ustawy.

Końcowo należy wskazać, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.