ITPP1/443-363/08/DM - Czy istnieje obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług obciążający czynność sprzedaży nieruchomości w trybie egzekucji sądowej czyniący komornika sądowego płatnikiem tego podatku?

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 26 czerwca 2008 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP1/443-363/08/DM Czy istnieje obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług obciążający czynność sprzedaży nieruchomości w trybie egzekucji sądowej czyniący komornika sądowego płatnikiem tego podatku?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2008 r. (data wpływu 18 kwietnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie opodatkowania sprzedaży prowadzonej w trybie egzekucji sądowej nieruchomości składającej się z działki zabudowanej budynkiem warsztatu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 kwietnia 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży prowadzonej w trybie egzekucji sądowej nieruchomości składającej się z działki zabudowanej budynkiem warsztatu.

W przedmiotowym wniosku, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzona jest egzekucja sądowa z nieruchomości stanowiącej działkę o powierzchni 0,0606 ha będącej w użytkowaniu wieczystym, zabudowaną budynkiem warsztatu o powierzchni całkowitej 397 m2, dla której sąd prowadzi księgę wieczystą o numerze (...). Budynek ten jest wydzierżawiany przez dłużnika (umowa zawarta 8 października 2007 r. - czynsz w wysokości 1.600 zł miesięcznie). Z operatu szacunkowego sporządzonego dla tej nieruchomości przez biegłego sądowego wynika, że dłużnik zgłosił do użytkowania nowo wybudowany warsztat w listopadzie 1972 r. Wnioskodawca wskazał ponadto, że dłużnik złożył oświadczenie, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, a także wskazał, że w okresie od października 1965 r. do grudnia 1999 r. prowadził działalność gospodarczą i wówczas był płatnikiem tego podatku, nie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, nieruchomość była zgłoszona do ewidencji środków trwałych, zabudowania na nieruchomości są towarem używanym oraz nie poniesiono wydatków na ulepszenie, które stanowiły, co najmniej 30% wartości początkowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy istnieje obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług obciążający czynność sprzedaży w trybie egzekucji sądowej przedmiotowej nieruchomości czyniący komornika sądowego płatnikiem tego podatku?

W ocenie Wnioskodawcy skoro na podstawie ustaleń stanu faktycznego w sprawie i oświadczeń dłużnika wynika, że dłużnik nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, uznać należy, że nie istnieje obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług obciążający czynność sprzedaży w trybie egzekucji sądowej przedmiotowej nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) organy egzekucyjne oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Komornik sądowy dokonuje, zatem sprzedaży nieruchomości w imieniu dłużnika.

Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepisy art. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest dokonywana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ww. ustawy, działającą w takim charakterze.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 powołanej ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Towarami zaś w myśl art. 2 pkt 6 wymienionej ustawy są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z kolei uwzględniając, iż użytkowanie wieczyste daje użytkownikowi prawo do dysponowania rzeczą jak właściciel oraz to, że definicja towaru zawarta w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług obejmuje grunty, uznać należy, że zbycie prawa użytkowania wieczystego nieruchomości stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 cyt. ustawy.

Biorąc pod uwagę przytoczone powyżej przepisy, przede wszystkim zaś wynikający z nich status komornika sądowego, jako płatnika podatku od towarów i usług obowiązanego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu od dostawy dokonywanej w trybie egzekucji towarów będących własnością dłużnika, stwierdzić należy, iż komornik tylko wówczas jest płatnikiem podatku od towarów i usług, gdy do rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży byłby zobowiązany dłużnik.

Podatnikami w podatku od towarów i usług są, w myśl art. 15 ust. 1 cyt. ustawy, osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Stosownie do ust. 2 tego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Uwzględniając to, iż Wnioskodawca zamierza dokonać dostawy nieruchomości zabudowanej budynkiem warsztatu, wykorzystywanym w działalności gospodarczej, jaką jest, biorąc pod uwagę wyżej przedstawioną definicję wynikającą z art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług świadczenie usług dzierżawy, stwierdzić należy, iż dostawa ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem i od towarów i usług.

Co do zasady stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy - wynosi 22%, jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi. I tak, stosownie do zapisu art. 43 ust. 1 pkt 2 tej ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Zgodnie z art. 43 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy, przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się budynki i budowle lub ich części - jeżeli od końca r., w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło, co najmniej 5 lat.

Jednocześnie stosownie do dyspozycji przepisu art. 43 ust. 6 wskazanej ustawy, zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie stosuje się do dostawy towarów wymienionych w ust. 2 pkt 1, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły, co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik:

1.

miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków;

2.

użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych.

Zwrócić należy także uwagę na uregulowania zawarte w art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, z których wynika, iż w przypadku dostawy budynków i budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczne zasady jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem. A zatem grunty zabudowane podlegają opodatkowaniu według stawki właściwej dla budynku lub budowli.

Ponadto zgodnie z § 8 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.) zwalnia się od podatku od towarów i usług zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku lub opodatkowane stawką podatku w wysokości 0%.

Odnosząc, zatem wskazane przepisy prawa do przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że sprzedaż nieruchomości zabudowanej będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem: podatnikowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, od końca roku, w którym zakończono budowę obiektów minęło więcej niż 5 lat, podatnik nie poniósł nakładów na ich ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, przekraczających 30% wartości początkowej oraz art. 29 ust. 5 ww. ustawy a także § 8 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując uznać, zatem należy, iż w przedmiotowej sytuacji Wnioskodawca nie będzie obowiązany do obliczenia i odprowadzenia podatku od towarów i usług z tytułu powyższej sprzedaży. Zauważyć jednakże należy, iż obowiązek ten - wbrew stanowisku wyrażonemu we wniosku - nie będzie ciążył na Wnioskodawcy ze względu na to, iż dłużnik nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, lecz z uwagi na fakt, iż dostawa nieruchomości zabudowanej korzystająca ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na mocy art. 43 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy.

Z tych to względów stanowisko wyrażone we wniosku uznać należało za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta, co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl