ITPP1/443-361/10/BS - Określenie stawki podatku VAT dla czynności polegających na wytworzeniu i dostawie czasopism specjalistycznych oznaczonych symbolami ISSN, sklasyfikowanych pod symbolem PKWiU 22.13.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 kwietnia 2010 r. (data wpływu 14 kwietnia 2010 r.) uzupełnionym w dniu 19 maja 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki dla czynności polegających na wytworzeniu i dostawie czasopism specjalistycznych (PKWiU 22.13) oznaczonych stosownymi symbolami ISSN - jest prawidłowe.

W dniu 14 kwietnia 2010 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 19 maja 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności polegających na wytworzeniu metodami poligraficznymi czasopism specjalistycznych (PKWiU 22.13) oznaczonych stosownymi symbolami ISSN.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, w prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się m.in. produkcją poligraficzną polegającą na wytwarzaniu metodami poligraficznymi czasopism (PKWiU 22.13) na zamówienie wydawcy. Wnioskodawca wykonuje szereg różnorodnych czynności w pełnym procesie produkcyjnym, którego efektem jest powstanie wyrobu gotowego zdatnego do użycia przez odbiorcę finalnego. Zamawiane przez wydawcę czasopisma posiadają nadane przez niego oznaczenie symbolem identyfikacji ISSN. Zamawiający jest podmiotem, któremu przysługuje prawo rozpowszechniania dzieła na różnych polach eksploatacji. Do wytworzenia produktu Wnioskodawca używa własne materiały i surowce takie jak papier, farby, kleje, odczynniki, klisze, płyty, itp. W zależności od rodzaju zmówienia Wnioskodawca samodzielnie dobiera rodzaj technologii i stosownie do tego wykonuje skład, obróbkę komputerową, ilość druku, klejenie, cięcie oraz szereg innych czynności niezbędnych dla powstania wyrobu finalnego. W procesie produkcji Wnioskodawca zużywa własne maszyny i urządzenia. W wyniku wykonanych czynności Wnioskodawca staje się właścicielem konkretnej ilości wyprodukowanego nakładu. W momencie wydania wyprodukowanego nakładu (określonego w umowie ilościowego nakładu czasopisma) Wnioskodawca przekazuje prawo do rozporządzania powstałym produktem na zamawiającego jako właściciela. W uzupełnieniu do wniosku, Wnioskodawca wskazał, iż czasopisma spełniają warunki, o których mowa w § 39 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. Ponadto do momentu sprzedaży prawo do rozporządzania towarem pozostaje przy Wnioskodawcy, co wypełnia definicję dostawy towaru i prawo do stosowania 0% stawki podatku zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przedmiotowe czynności, w wyniku których powstaje gotowy produkt - czasopismo, sklasyfikowany w PKWiU 22.13 i oznaczony symbolem ISSN są dostawą towarów opodatkowaną stawką 0%.

W ocenie Wnioskodawcy w opisanym stanie faktycznym stawka podatku wynosi 0%. Czasopismo na każdym etapie obrotu (druku, sprzedaży) jest tym samym towarem niezależnie od tego komu przysługują prawa autorskie i wydawnicze do czasopisma. Wnioskodawca przenosi prawo do rozporządzania gotowym produktem, wytworzonym z własnych materiałów i surowców, na własnych maszynach i urządzeniach na wydawcę (zamawiającego) jako właściciela, z chwilą wydania towaru, co wypełnia definicję dostawy towaru.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w rozumieniu art. 7 cyt. ustawy o czym stanowi art. 8 pkt 1. Zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 powołanej ustawy przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich część, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Co do zasady stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 wskazanej ustawy - wynosi 22%, jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

I tak, stosownie do art. 41 ust. 2 dla towarów i usług, wymienionych w załączniku Nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Pod pozycją 49 wskazanego załącznika wymieniono towary sklasyfikowane w PKWiU pod symbolem ex 22.12, ex 22.13 jako gazety, magazyny, czasopisma - oznaczone stosowanymi na podstawie odrębnych przepisów symbolami ISSN, wytwarzane metodami poligraficznymi, z wyłączeniem: wydawnictw, w których nie mniej niż 67% powierzchni jest przeznaczona na nieodpłatne lub odpłatne ogłoszenia handlowe, reklamy lub teksty reklamowe.

Stosownie zaś do zapisu zawartego w § 39 ust. 1 pkt 1 lit. b) rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799), w okresie do dnia 31 grudnia 2010 r. obniżoną do wysokości 0% stawkę podatku stosuje się do dostaw w kraju i wewnątrzwspólnotowego nabycia czasopism specjalistycznych.

Z kolei zgodnie z § 39 ust. 2 ww. rozporządzenia przez czasopisma specjalistyczne, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b) i pkt 2 lit. b), należy rozumieć wydawnictwa periodyczne oznaczone symbolem ISSN, objęte kodem PKWiU 22.13 i CN 4902, o tematyce szeroko pojętych zagadnień odnoszących się do działalności kulturalnej i twórczej, edukacyjnej, naukowej i popularnonaukowej, społecznej, zawodowej i metodycznej, regionalnej i lokalnej, a także przeznaczone dla osób niewidomych i niedowidzących, publikowane nie częściej niż raz w tygodniu w postaci odrębnych zeszytów (numerów) objętych wspólnym tytułem, których zakończenia nie przewiduje się, ukazujące się na ogół w regularnych odstępach czasu w nakładzie nie wyższym niż 15.000 egzemplarzy, z wyjątkiem:

Zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach.

W myśl pkt 4.1 Zasad metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług - zakres rzeczowy PKWiU (rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług - Dz. U. Nr 42, poz. 264 z późn. zm.) Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług jest klasyfikacją produktów pochodzenia krajowego oraz z importu, przy czym:

W związku z powyższym, należy stwierdzić, iż ww. pojęcie usług nie jest tożsame z definicją usługi zawartej w art. 8 ustawy, a pojęcie dostawy i towaru we wskazanym rozporządzeniu nie występuje.

Zatem w przedmiotowej sprawie, należy stwierdzić, ze zgodnie z art. 8 ust. 3 cyt. ustawy usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119. W związku z tym konieczne jest ustalenie czy dane świadczenie jest usługą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a następnie sprawdzić czy ta usługa została wymieniona w klasyfikacji usług.

Biorąc pod uwagę przytoczone wyżej regulacje, w celu uznania czy w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z dostawą towaru w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, należy dokonać oceny czy w danym przypadku dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Jak wynika z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego Wnioskodawca zajmuje się drukowaniem i oprawą czasopism specjalistycznych posiadających ISSN oraz sklasyfikowanych pod symbolem PKWiU 22.13. Wnioskodawca do wytworzenia produktu zużywa materiały własne: papier, farby itp. Dysponując wykonanym już nakładem czasopism, Wnioskodawca stawia je do dyspozycji zamawiającego - w zamian za zapłatę umówionego wynagrodzenia - przekazując jednocześnie odpłatnie prawo do dysponowania tymi czasopismami jak właściciel. W piśmie uzupełniającym wyjaśniono, iż czasopisma specjalistyczne, o których mowa spełniają warunki zawarte w § 39 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r., o którym mowa wyżej.

Oznacza to, że jeżeli w wyniku wykonanych przez drukarnię czynności wytworzony jest, z materiału własnego nowy produkt, a następnie drukarnia przenosi prawo do rozporządzania tym produktem na nabywcę jak właściciel, to należy uznać te czynności za dostawę towarów.

A zatem dostawa czasopism oznaczonych stosownym symbolem ISSN zaklasyfikowanych w PKWiU 22.13, o ile spełniają warunki wynikające z powołanych przepisów § 39 ust. 2 rozporządzenia, podlega opodatkowaniu obniżoną do wysokości 0% stawką podatku.

Jednocześnie wskazuje się, że Minister Finansów nie jest uprawniony do klasyfikacji towarów w związku z tym niniejszej odpowiedzi udzielono wyłącznie w oparciu o wskazane przez Wnioskodawcę grupowania statystyczne. Należy zaznaczyć, iż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług.

Interpretacja dotyczy przedstawionego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.