ITPP1/443-346/10/DM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 kwietnia 2010 r. (data wpływu 9 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwrotu podatku w związku z nabyciem ciągnika siodłowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 9 kwietnia 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwrotu podatku w związku z nabyciem ciągnika siodłowego.

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca umową przewłaszczenia rzeczy z dnia 4 czerwca 2003 r. zawartą z Panem J.G.K. i Panią W.K., przewłaszczył na zabezpieczenie kredytu ciągnik siodłowy SCANIA R 144. Ciągnik ten na mocy ww. umowy pozostawał w użytkowaniu J.G.K. Postanowieniem z dnia 6 listopada 2009 r. sąd rejonowy ogłosił upadłość J.G.K. prowadzącego działalność gospodarczą w ramach spółki cywilnej. O fakcie tym, Wnioskodawca został poinformowany przez syndyka masy upadłości pismem z dnia 9 listopada 2009 r. Następnie pismem z dnia 12 listopada 2009 r. Wnioskodawca został poinformowany o wypadku ciągnika na terenie Niemiec. Przekazanie bez sprowadzania z Niemiec zniszczonego ciągnika na rzecz Wnioskodawcy przez syndyka nastąpiło w dniu 7 grudnia 2009 r. i zostało udokumentowane fakturą VAT. Ze względu na stan techniczny ciągnika po wypadku oraz związane z tym koszty, ciągnik postanowiono sprzedać na terenie Niemiec za najwyższą zaoferowaną cenę. Wnioskodawca zbył ciągnik na rzecz podmiotu niemieckiego, co zostało udokumentowane fakturą VAT z dnia 10 grudnia 2009 r. wg wartości netto. W rozliczeniu podatkowym za miesiąc grudzień 2009 r. Wnioskodawca wystąpił o zwrot podatku od towarów i usług w kwocie 4.718 zł wynikający z faktury. Urząd skarbowy wezwał jednak Wnioskodawcę do złożenia deklaracji korygującej VAT-7 za miesiąc grudzień 2009 r., a wezwanie zostało wykonane.

W związku z powyższym w złożonym wniosku zadano następujące pytanie.

Czy urząd skarbowy ma obowiązek zwrotu kwoty 4.817 zł z tytułu podatku od towarów i usług za miesiąc grudzień 2009 r. z tytułu rozliczenia faktury VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawcy przysługuje zwrot podatku od towarów i usług w kwocie 4.718 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 i 2 pkt 1 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W myśl art. 87 ust. 1 cyt. ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy. Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika określone zostały w art. 87 ust. 2-6 cyt. ustawy.

Jak wynika z powyższego przepisu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikom podatku od towarów i usług, w sytuacji gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto ustawa o podatku od towarów i usług zawiera pewne wyjątki, w których prawo do odliczenia podatku nie przysługuje, zostały one wymienione w art. 88 ww. ustawy. I tak w ust. 3a pkt 2 powołanego artykułu zastrzeżono, że nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku. Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia i zwrotu w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że w dniu 4 czerwca 2003 r. Wnioskodawca zawarł umowę przewłaszczenia na zabezpieczenie kredytu. Przedmiotem umowy był ciągnik siodłowy SCANIA, który pozostając w użytkowaniu wierzyciela, uległ w dniu 12 listopada 2009 r. wypadkowi na terytorium Niemiec. W dniu 7 grudnia 2009 r. nastąpiło przekazanie ciągnika na rzecz Wnioskodawcy bez sprowadzania go z terytorium państwa, na którym uległ wypadkowi. W tym też dniu dostawa ciągnika na rzecz Wnioskodawcy została udokumentowana fakturą VAT. Następnie Wnioskodawca dokonał na terytorium Niemiec sprzedaży ciągnika na rzecz podmiotu niemieckiego i na tę okoliczność wystawił fakturę VAT.

Ustosunkowując się do powyższego wskazać należy w pierwszej kolejności, że umowa przewłaszczenia na zabezpieczenie należy do umów nienazwanych i jest zawierana na podstawie przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Jej istotą jest zabezpieczenie wierzytelności przez przeniesienie przez dłużnika własności jego oznaczonej rzeczy (oznaczonych rzeczy) na wierzyciela z równoczesnym zobowiązaniem wierzyciela do korzystania z rzeczy w sposób oznaczony w umowie i do powrotnego przeniesienia własności rzeczy na dłużnika po zaspokojeniu zabezpieczonej wierzytelności. W przypadku niespełnienia świadczenia przez dłużnika wierzyciel może zaspokoić się z rzeczy - według wcześniejszego umownego uzgodnienia - przez definitywne zachowanie własności rzeczy, jej sprzedaż, wynajęcie itp. W związku z powyższym uznać należy, iż samo zawarcie umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie wierzytelności nie jest czynnością skutkującą powstaniem obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług i obowiązku wystawienia faktury. Dopiero wydanie towarów będących przedmiotem przewłaszczenia, w związku z zawartą umową, przesądza o uznaniu tej czynności za dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podlegającą opodatkowaniu na mocy art. 5 ust. 1 cyt. ustawy, który stanowi, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

W treści przywołanego przepisu ustawodawca wskazał zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, co oznacza, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług znajdują zastosowanie do określonych wyczerpująco czynności i zdarzeń.

Biorąc powyższe pod uwagę, a także przedstawiony stan faktyczny, a w szczególności to, że przekazanie na rzecz Wnioskodawcy ciągnika siodłowego SCANIA nie miało miejsca na terytorium kraju - jak wskazał bowiem Wnioskodawca po wypadku nie nastąpiło sprowadzenie ciągnika z Niemiec - stwierdzić należy, że transakcja ta nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Z tych też względów w świetle art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawcy nie przysługuje uprawnienie do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktury VAT dokumentującej nabycie ciągnika siodłowego, a tym samym nie będzie mieć również prawa do otrzymania z tego tytułu zwrotu podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy zaznaczyć, iż zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis stanu faktycznego winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z załączonych do niego dokumentów, w związku z czym nie były one przedmiotem merytorycznej analizy.

Końcowo zauważyć również należy, iż mając na uwadze, że stroną wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest Wnioskodawca zaznacza się, iż interpretacja nie wywołuje skutków prawnych dla sprzedawcy opisanego we wniosku ciągnika, który chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinien wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie. W konsekwencji regulacje zawarte w art. 14k-14n ustawy - Ordynacja podatkowa nie będą miały zastosowania dla tego podmiotu.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.