ITPP1/443-343/09/KM - Brak opodatkowania zbycia wierzytelności własnej.

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 1 lipca 2009 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP1/443-343/09/KM Brak opodatkowania zbycia wierzytelności własnej.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Jednostki przedstawione we wniosku z dnia 7 kwietnia 2009 r. (data wpływu 14 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania (opodatkowania) sprzedaży własnej wierzytelności - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 kwietnia 2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania (opodatkowania) sprzedaży własnej wierzytelności.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 20 marca 2009 r. Wnioskodawca (cedent) zawarł umowę przelewu (cesji) wierzytelności z (cesjonariuszem), w wyniku której cedent oświadczył, że przysługuje mu w stosunku do wskazanej w umowie osoby stwierdzona prawomocnym nakazem zapłaty w postępowaniu nakazowym wierzytelność. Wierzytelność nie jest obciążona prawami osób trzecich, nie była przedmiotem innego przelewu, a egzekucja sądowa prowadzona z wniosku cedenta okazała się bezskuteczna. W związku z tym cedent na podstawie art. 509 i następnych Kodeksu cywilnego dokonał sprzedaży cesjonariuszowi wierzytelności za określoną w umowie kwotę oraz został zobowiązany do wystawienia cesjonariuszowi faktury VAT na określoną w tej umowie kwotę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym - która ze stron transakcji winna wystawić fakturę VAT - cedent czy cesjonariusz...

Zdaniem Wnioskodawcy, pod pojęciem obrotu wierzytelnościami rozumie się najczęściej zakup wierzytelności w celu ich windykacji we własnym zakresie lub w celu dalszej sprzedaży. W tak ujmowanej usłudze mieści się cywilnoprawna instytucja przelewu wierzytelności (cesji), polegająca na przeniesieniu wierzytelności z majątku dotychczasowego wierzyciela do majątku osoby trzeciej na mocy umowy zawartej między zbywcą wierzytelności (cedentem), a jej nabywcą (cesjonariuszem) - w tym przypadku usługę świadczy nabywca, a jej beneficjentem jest zbywający.

Wskazano, iż zgodnie ze stanowiskiem Ośrodka Interpretacji Standardów Statystycznych Urzędu Statystycznego w Łodzi, który jest uprawniony do interpretacji klasyfikacji statystycznych, sprzedaż własnych wierzytelności nie jest usługą w ujęciu PKWiU (opinia z dnia 31 sierpnia 2004 r.). Tym samym podmiot sprzedający swoją wierzytelność, powstałą w wyniku prowadzonej działalności nie świadczy usługi obrotu wierzytelnościami, kwalifikowaną w ramach usług pośrednictwa finansowego pozostałych, gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 65.23.10), jednocześnie usługa nabycia wierzytelności, czyli świadczona przez cesjonariusza na rzecz cedenta w celu jej wykorzystania do operacji prawno-gospodarczych mieści się w grupowaniu "Usługi pośrednictwa finansowego pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane". Powołano w tym miejscu wyrok WSA z dnia 16 maja 2007 r. sygn. akt I SA/Wr 213/07.

W związku z powyższym Wnioskodawca dokonując sprzedaży wierzytelności własnej nie świadczył usługi w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów usług i nie miał obowiązku wystawienia faktury VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również m.in. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Na podstawie art. 106 ust. 1 w związku z ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży oraz otrzymanie należności przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi. Natomiast zgodnie z ust. 4 tego artykułu podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawiania faktury.

Przeniesienie wierzytelności z majątku dotychczasowego wierzyciela do majątku nabywcy wierzytelności, które zgodnie z art. 510 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 96 z późn. zm.) następuje na podstawie umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności, jest skutkiem rozporządzania tą wierzytelnością przez dotychczasowego wierzyciela i stanowi wykonanie przez niego przysługującego mu prawa własności. Uwzględniając powyższe, jak również przywołane przepisy prawa stwierdzić należy, iż czynności polegającej na zbyciu wierzytelności nie można uznać za dostawę towaru, gdyż wierzytelność stanowi prawo majątkowe, które nie mieści się w dyspozycji art. 2 pkt 6 ustawy, określającego co należy rozumieć na potrzeby podatku od towarów i usług, pod pojęciem towaru. Zbycie wierzytelności nie stanowi również świadczenia usługi, ponieważ jest ono jedynie przejawem wykonania prawa własności w stosunku do wierzytelności powstałej z innego tytułu (dostawy towaru lub świadczenia usługi).

A zatem odnosząc powyższe do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku stwierdzić należy, iż czynność polegająca na sprzedaży wierzytelności własnych na rzecz innego podmiotu gospodarczego, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, natomiast nabywca wierzytelności świadczy usługę wykonywaną na rzecz zbywcy, która podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Ponieważ zbycie wierzytelności własnej pozostaje poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług, czynności tej nie należy dokumentować fakturą VAT.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl