ITPP1/443-342/11/TS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2011 r. (data wpływu 7 marca 2011 r.), uzupełnionym w dniu 24 maja 2011 r. (data wpływu 26 maja 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości stosowania nazwy skróconej na fakturze - jest prawidłowe.

W dniu 7 marca 2011 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 26 maja 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości stosowania nazwy skróconej na fakturze.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność w formie spółki prawa handlowego - spółki komandytowej, w której komplementariuszem jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Zgodnie z art. 104 § 3 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych, jeżeli komplementariuszem jest osoba prawna, firma spółki komandytowej powinna zawierać pełne brzmienie firmy (nazwy) tej osoby prawnej z dodatkowym oznaczeniem "spółka komandytowa". Ze względu na długą nazwę firmy, Wnioskodawca, współpracujący z nim kontrahenci, a także instytucje państwowe w obrocie gospodarczym skracają nazwę firmy i używają skrótu w pisowni w następujący sposób: "N." Sp. z o.o. sp. k.".

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy podmiot w obrocie gospodarczym dla celów podatkowych może korzystać z nazwy skróconej i czy dopuszczalne jest przyjmowanie faktur oraz faktur korygujących do ewidencji i korzystanie z prawa do odliczenia (względnie zwrotu) podatku naliczonego, zawierających skrót "N." Sp. z o.o. sp. k." w firmie spółki komandytowej, której komplementariuszem jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, bez wystawiania not korygujących lub faktur korygujących - "N." Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa".

Zdaniem Wnioskodawcy, zamieszczenie na otrzymywanych od kontrahentów fakturach skrótu w firmie nie powoduje, iż faktura przestaje być dokumentem stanowiącym podstawę do odliczenia podatku na niej naliczonego. Wnioskodawca identyfikowany jest przez NIP, dane adresowe zamieszczone w wystawianej fakturze oraz obowiązkowe dane, które winna zawierać prawidłowo wystawiona faktura VAT. Skrót w piśmie oznacza jedynie skrócony zapis nazwy wielowyrazowej, zbudowany z jednej lub kilku liter. Wnioskodawca wskazał, iż używanie w obrocie gospodarczym skrótów spółek reguluje wyłącznie ustawa z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych. Skróty te, zgodnie z K.s.h, dotyczą jedynie oznaczenia formy prawnej spółki. Przy czym ustawa ta nie wprowadza żadnego kryterium, jak taki skrót należy tworzyć, ani nie odsyła w tym przypadku do innych regulacji prawnych. Zgodnie z art. 104 § 2 oraz art. 160 § 2 Kodeksu spółek handlowych dopuszczalne jest używanie w obrocie skrótu "sp. k." oraz skrótu "spółka z o.o."/"sp. z o.o.". Prawo podatkowe stanowi autonomiczną gałąź prawa i tylko, gdy znajduje się w nim wyraźne odesłanie do innych dziedzin prawa, możliwe jest stosowanie instytucji tam przewidzianych. Zgodnie z art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, na który powołał się Wnioskodawca, zgłoszenie identyfikacyjne podatników nie będących osobami fizycznymi zawiera m.in. rubrykę do podania pełnej i skróconej nazwy (firmę). Ponadto stosownie do art. 96 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne; w części B1 tego zgłoszenia - "Dane identyfikacyjne", w poz. 10 należy podać nazwę pełną, natomiast w poz. 11 nazwę skróconą podatnika.

Mając powyższe na uwadze, w opinii Wnioskodawcy, stosowanie skrótu nie powoduje błędu czy pomyłki, która powodowałaby konieczność wystawienia noty korygującej. Następnie Wnioskodawca wskazał na rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług i stwierdził, iż z § 4 ust. 1 tego aktu wynika jednoznacznie, że faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać m.in. nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy. Przepis § 16 rozporządzenia wskazuje natomiast, iż notę korygującą nabywca może wystawić, gdy faktura zawiera pomyłki dotyczące jakiejkolwiek informacji wiążącej się między innymi ze sprzedawcą, nabywcą, oznaczeniem towaru lub usługi z wyjątkiem pomyłek w pozycjach faktury określonych w § 5 ust. 1 pkt 6-12.

Reasumując, Wnioskodawca stwierdził, iż użycie skrótu "N." Sp. z o.o. sp. k." na fakturach VAT określających nabywcę będącego spółką komandytową, której komplementariuszem jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, nie jest błędem i nie wymaga wystawiania not korygujących. Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, jak i obowiązującym stanem prawnym, posługiwanie się przez Wnioskodawcę lub jej kontrahentów pełną nazwą firmy, jak i nazwą skróconą ("N." sp. z o.o. sp. k.") na fakturach wystawianych na rzecz lub przez Wnioskodawcę jest prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - obowiązującą do dnia 31 marca 2011 r. - podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Powyższy przepis od dnia 1 kwietnia 2011 r. otrzymał brzmienie: "podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur oraz dane, które powinny zawierać określały do dnia 31 marca 2011 r. przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.), natomiast od dnia 1 kwietnia 2011 r. określają przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Stosownie do § 4 ust. 1 i § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r., zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT". Faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

Z treści powołanego § 4 ust. 1 oraz § 5 ust. 1 rozporządzenia wynika jednoznacznie, iż faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać m.in. nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy.

Jak stanowi § 13 ust. 1, 5 oraz § 14 ust. 1 cyt. aktu wykonawczego, fakturę korygującą wystawia się w przypadku udzielenia rabatów, określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, a także zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, podlegających opodatkowaniu oraz w sytuacji, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Kwestie dotyczące wystawiania not korygujących zostały natomiast uregulowane w § 15 ww. rozporządzenia. W ust. 1 tego paragrafu stwierdzono, iż nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę lub fakturę korygującą zawierającą pomyłki dotyczące jakiejkolwiek informacji wiążącej się zwłaszcza ze sprzedawcą lub nabywcą lub oznaczeniem towaru lub usługi, z wyjątkiem pomyłek w pozycjach faktury określonych w § 5 ust. 1 pkt 6-12, może wystawić fakturę nazwaną notą korygującą.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 269, poz. 2681 z późn. zm.), podatnicy obowiązani są do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego; zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

Natomiast w myśl art. 5 ust. 3 ww. ustawy, zgłoszenie identyfikacyjne podatników nie będących osobami fizycznymi zawiera w szczególności pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych (...).

W myśl art. 96 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne (...).

W rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 5 kwietnia 2004 r. w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją podatników w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 55, poz. 539 z późn. zm.), zmienionym rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 16 lutego 2011 r. (Dz. U. Nr 44, poz. 229), określony został wzór zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług, stanowiący załącznik nr 1 (VAT-R). W części B1 tego zgłoszenia - "Dane identyfikacyjne", w poz. 11 należy podać nazwę pełną, natomiast w poz. 12 nazwę skróconą podatnika.

Zaznaczyć należy, że dane dotyczące podatnika, znajdujące się na wystawianych na (przez) niego fakturach VAT, m.in. pełna lub skrócona nazwa firmy, winny być znane organom podatkowym, czyli muszą być zgodne z danymi podatnika, podanymi w zgłoszeniu rejestracyjnym VAT-R.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność w formie spółki komandytowej, w której komplementariuszem jest spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Z powodu długiej nazwy firmy, Wnioskodawca, współpracujący z nim kontrahenci oraz instytucje państwowe w obrocie gospodarczym używają nazwy skróconej.

Mając na uwadze powyższe oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, iż w sytuacji, gdy nazwa skrócona firmy Wnioskodawcy została wykazana w zgłoszeniu rejestracyjnym i jest znana organowi podatkowemu, to używanie zarówno nazwy pełnej, jak i nazwy skróconej na fakturach wystawianych na (przez) Wnioskodawcę jest prawidłowe. Tym samym Wnioskodawca nie ma obowiązku wystawiania not korygujących.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.