ITPP1/443-337/10/AT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 2 kwietnia 2010 r. (data wpływu 6 kwietnia 2010 r.), uzupełnionym w dniu 30 czerwca 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zwolnienia od podatku czynności udzielenia pożyczki - jest prawidłowe.

W dniu 6 kwietnia 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zwolnienia od podatku czynności udzielenia pożyczki.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą developerską (PKD 70). W ramach tej działalności buduje we własnym imieniu i na własny rachunek budynki mieszkalne, a po ich wybudowaniu sprzedaje lokale indywidualnym nabywcom. Ponadto, Spółka potencjalnie może prowadzić działalność w zakresie usług finansowych, określoną jako "pozostałe formy udzielania kredytów" (PKD podklasa 64.92.Z - działalność związana z usługami finansowymi, dotyczącymi przede wszystkim udzielania kredytów przez instytucje nieobjęte pośrednictwem pieniężnym, tj. udzielanie kredytów konsumpcyjnych, finansowanie handlu międzynarodowego, zapewnienie długoterminowego finansowania działalności przemysłowej, pożyczki pieniężne poza systemem bankowym, udzielanie kredytów mieszkaniowych przez specjalistyczne instytucje nieprzyjmujące depozytów, udzielanie pożyczek pod zastaw - np. działalność lombardów).

Spółka ma zamiar udzielić jednorazowej pożyczki pieniężnej swojemu kontrahentowi prowadzącemu działalność gospodarczą. Z pożyczkobiorcą Spółka zawrze umowę pożyczki, na mocy której kontrahent zobowiązany będzie zwrócić ją w określonym terminie wraz z jej oprocentowaniem. Z tytułu pobrania oprocentowania Spółka wystawi fakturę VAT, stosując zwolnienie tej sprzedaży z podatku od towarów i usług. Przychody z tytułu tej sprzedaży zostaną ujęte w rejestrze sprzedaży i deklaracjach podatkowych.

Spółka do tej pory nie udzielała pożyczek pieniężnych osobom trzecim, ale nie wyklucza prowadzenia takiej działalności - w przypadku zapotrzebowania nabywców budowanych przez Spółkę lokali mieszkalnych na usługi finansowe planowane jest udzielanie pożyczek tym nabywcom.

W dniu 30 czerwca 2010 r. uzupełniono wniosek, wskazując, że czynność udzielania pożyczki została sklasyfikowana przez Spółkę, zgodnie z PKWiU z 1997 r., pod symbolem PKWiU 65.22.10, jako "usługi udzielania pożyczek świadczone poza systemem bankowym".

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy czynność ta, wobec ujęcia przez Spółkę w przedmiocie swojej działalności usług finansowych, stanowi zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług czynność zwolnioną od tego podatku.

Zdaniem Wnioskodawcy, umowa pożyczki stanowi w myśl art. 43 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług czynność zwolnioną od tego podatku.

W opinii Wnioskodawcy, bez znaczenia jest fakt, iż Spółka nie świadczyła dotychczas tego typu usług finansowych, skoro jej zamiarem jest świadczenie w przyszłości takich usług (na taki zamiar wskazuje ujawnienie tego przedmiotu działalności w KRS).

Uzasadniając zajęte w sprawie stanowisko, Wnioskodawca powołuje się na treść ww. przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W przekonaniu Wnioskodawcy, ww. czynność powinna być zakwalifikowana do kategorii usług udzielania pożyczek świadczonych poza systemem bankowym, podkategoria PKWiU 65.22.10. oraz PKD w podklasie 64. 92.Z, a więc do kategorii usług, których świadczenie Spółka przewidziała w zakresie swojej działalności gospodarczej.

Potwierdzeniem stanowiska Wnioskodawcy jest również przepis art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, który przytacza we wniosku, twierdząc, że udzielenie pożyczki przez Spółkę stanowi usługę finansową zwolnioną od podatku VAT.

Wnioskodawca zwrócił uwagę również na normę przepisu art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT.

W ocenie Wnioskodawcy, powyższe rozumowanie potwierdzają interpretacje organów podatkowych. Tytułem przykładu Wnioskodawca powołuje stanowisko wyrażone przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 27 listopada 2007 r. znak IPPP1/443-187/07-4/IG oraz 14 grudnia 2007 r. znak IP-PP2-443-304/07-2/AZ.

W dniu 30 czerwca 2010 r., Spółka wyjaśniła, że omyłkowo powołała się na przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług. Pożyczkobiorcą będzie spółka z o.o. Udziałowcami Spółki oraz spółki z o.o. są te same osoby fizyczne. W przyszłości Spółka dopuszcza więcej takich zdarzeń, w których usługobiorcami będą mogły być zarówno osoby prawne, jak i osoby fizyczne posiadające siedzibę lub miejsce zamieszkania w Polsce, jak też ewentualnie osoby fizyczne lub prawne nieposiadające siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju, zarówno osoby i podmioty będące powiązane ze Spółką, jak i z nią w żaden sposób niepowiązane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - stosownie do art. 15 ust. 2 tej ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze złożonego wniosku wynika, iż Spółka planuje zawarcie umowy pożyczki, na podstawie której pożyczy pieniądze na rzecz spółki z o.o.

Biorąc powyższe pod uwagę, wskazać należy, iż istota umowy pożyczki została wskazana w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), który stanowi, iż przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do ich zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 cytowanej ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119, o czym stanowi art. 8 ust. 3 ustawy.

Dla celów klasyfikacji usług na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010 r. stosuje się, na mocy § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.), przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1..

Zauważyć jednak należy, iż dla niektórych czynności ustawodawca przewidział jednak możliwość zastosowania zwolnień od podatku od towarów i usług.

I tak, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W pozycji 3 ww. załącznika wymieniono usługi mieszczące się w grupowaniu o symbolu PKWiU w Sekcji J ex (65-67), tj. usługi pośrednictwa finansowego, z wyłączeniem:

W objaśnieniach do ww. załącznika ustawodawca wskazał ponadto, że "ex" dotyczy tylko danej usługi z danego grupowania.

Wśród usług pośrednictwa finansowego, o których mowa w wyżej powołanej poz. 3 załącznika nr 4, w dziale 65 PKWiU mieszczą się opisane przez Spółkę usługi udzielania pożyczek świadczone poza systemem bankowym.

Reasumując, stwierdzić należy, że opisana we wniosku usługa udzielenia pożyczki świadczona poza systemem bankowym podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług i - jako niewymieniona w wyłączeniach w pkt 1-9 załącznika nr 4 do tej ustawy - korzysta ze zwolnienia od tego podatku, o ile faktycznie czynność ta została prawidłowo sklasyfikowana w grupowaniu PKWiU 65.22.10., zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług z 1997 r.

Należy zaznaczyć, iż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług. W związku z tym niniejszej interpretacji udzielono w oparciu o klasyfikację statystyczną wskazaną przez Wnioskodawcę.

Końcowo, informuje się, że niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie zagadnienie dotyczące przedstawionego we wniosku jednego zdarzenia przyszłego, dotyczącego udzielenia jednej pożyczki na rzecz spółki z o.o. W niniejszej sprawie nie odniesiono się natomiast do kwestii planowanych w przyszłości przez Spółkę czynności udzielania innych pożyczek, w tym również na rzecz podmiotów niemajacych siedziby na terytorium kraju. Dlatego też skutki podatkowo-prawne wynikające z przedmiotowej interpretacji nie odnoszą się do tego (tych) zdarzenia (zdarzeń) przyszłego (przyszłych).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.