ITPP1/443-325/08/KM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2008 r. (data wpływu 4 kwietnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży nakładów na inwestycję w obcym środku trwałym - jest prawidłowe.

W dniu 4 kwietnia 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży nakładów na inwestycję w obcym środku trwałym.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2005 r. Spółka poniosła nakłady na inwestycję w obcym środku trwałym, polegającą na utwardzeniu dzierżawionego placu. Po jej zakończeniu dokonano przyjęcia do użytkowania tej inwestycji w obcym środku trwałym i rozpoczęto amortyzację wg 10% stawki na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W 2008 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży nakładów w obcym środku trwałym na rzecz właściciela, dokumentując czynność fakturą VAT jako opodatkowaną 22% stawką podatku. Nastąpiła likwidacja w ewidencji środków trwałych inwestycji i wyksięgowanie niezamortyzowanej części, którą zaliczono do kosztów uzyskania przychodów. Sprzedaż nakładów zaliczono do pozostałych przychodów operacyjnych podlegających opodatkowaniu. Jednocześnie Wnioskodawca kupił od właściciela prawo wieczystego użytkowania gruntu placu wcześniej dzierżawionego. Cena zakupu została ustalona jako suma wartości prawa wieczystego użytkowania gruntu i nakładów poniesionych na utwardzenie placu. Na podstawie aktu notarialnego oraz faktury VAT dokonano przyjęcia prawa wieczystego użytkowania oraz placu do ewidencji środków trwałych, traktując zakup placu jako nowe zdarzenie. Wskazano, iż nie był to zakup używanego środka trwałego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowym jest opodatkowanie sprzedaży nakładów inwestycyjnych w obcym środku trwałym podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nakładów inwestycyjnych w obcym środku trwałym podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, jako usługa - na podstawie art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług. Ustawa definiuje usługę jako każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej i prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel - art. 7 ust. 1 tej ustawy.

W myśl art. 47 § 1-3 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych. Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania (art. 48 k.c.).

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Definicja "świadczenia usług" ma charakter dopełniający definicję "dostawy towarów", i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka zawarła umowę dzierżawy placu (grunt znajdował się w wieczystym użytkowaniu wynajmującego). Następnie poniosła nakłady na inwestycję w obcym środku trwałym, polegającą na utwardzeniu dzierżawionego placu, które po oddaniu inwestycji do użytkowania, wprowadziła do ewidencji środków trwałych i zaczęła amortyzować. Spółka wskazała także, że sprzedała wynajmującemu opisane wyżej nakłady (inwestycje w obcym środku trwałym), które nie zostały w pełni zamortyzowane.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny należy zauważyć, że z punktu widzenia prawa cywilnego nakłady poniesione na budowę budowli inżynierskich (utwardzonego placu) na cudzym gruncie stanowią z definicji część składową gruntu, a tym samym własność jego właściciela. W konsekwencji podmiot, który wybudował taki obiekt budowlany posadowiony na cudzym gruncie, ponosząc nakłady inwestycyjne, nie może go sprzedać, ponieważ nie ma do niego tytułu prawnego. Niemniej jednak podmiot ten dysponuje pewnym prawem do poniesionych nakładów i może to prawo przenieść na rzecz innego podmiotu. Ustawa o podatku od towarów i usług posługuje się w odniesieniu do dostawy towarów sformułowaniem "przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel" (art. 7 ust. 1 ustawy), a więc nie uzależnia dostawy towarów od tytułu własności dostarczanych towarów. Należy zatem stwierdzić, iż zbycie nakładów poniesionych na wybudowanie obiektu budowlanego na cudzym gruncie nie może zostać uznane za odpłatną dostawę towarów, gdyż nie mamy tu do czynienia z odrębną rzeczą (art. 2 pkt 6 ustawy), która mogłaby stanowić towar.

Zatem zbycie nakładów poniesionych na wybudowanie budowli (utwardzonego placu) posadowionej na cudzym gruncie należy zaliczyć do świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ww. ustawy, gdyż dochodzi w tym przypadku do przeniesienia prawa majątkowego.

Odnosząc zatem analizę powołanych przepisów prawa do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, że czynność zwrotu nakładów inwestycyjnych poniesionych na wykonanie utwardzonego placu (budowli inżynierskiej) na cudzym gruncie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług - jako odpłatne świadczenie usług w rozumieniu tej ustawy - przy zastosowaniu stawki 22% na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, z uwagi na brak przepisów umożliwiających zastosowanie niższej stawki lub zwolnienia.

Wysokość opodatkowania ww. czynności, regulują przepisy Działu VIII ustawy o podatku od towarów i usług (art. 41-85). Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.