ITPP1/443-321/09/BS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 1 kwietnia 2009 r., (data wpływu 6 kwietnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku - jest prawidłowe.

W dniu 6 kwietnia 2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest właścicielem budynku, w którym część pomieszczeń służy działalności statutowej (siedziba Starostwa), a część jest wynajmowana osobom prowadzącym działalność gospodarczą (usługi te opodatkowane są podatkiem od towarów i usług). Wnioskodawca zawarł umowy najmu z poszczególnymi najemcami. Zgodnie z zawartymi umowami wynajmujący zobowiązał się do zwrotu kosztów tzw. mediów (energii elektrycznej, cieplnej, wody oraz odprowadzanie ścieków) rozliczanych proporcjonalnie do zajmowanej powierzchni. Dostawcy tzw. "mediów", wystawiają faktury na Wnioskodawcę, na podstawie odczytów liczników głównych. Po otrzymaniu faktur, Wnioskodawca obciąża najemców, którzy są faktycznymi odbiorcami tych usług, wystawiając im refaktury. Kwota refakturowanych kosztów jest obliczana w następujący sposób: wielkości wynikające z faktury wystawionej na Wnioskodawcę dzielone są na powierzchnię całkowitą budynku, co pozwala na naliczenia obciążenia najemców zgodnie z warunkami umowy, tj. proporcjonalnie do wynajmowanych pomieszczeń, potwierdzone to jest wystawieniem refaktur. Prowadzony jest rejestr sprzedaży zawierający refaktury za dostarczane media w wartościach wynikających z faktury od dostawcy oraz rejestr zakupów zawierający faktury za dostarczane media w części dotyczącej refakturowanych usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może dokonać obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego w części odpowiadającej refakturowanym wydatkom za "media".

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w oparciu o przepis art. 86 ust. ustawy o podatku od towarów i usług może obniżyć kwotę podatku należnego o podatek naliczony w części przypadającej refakturowanym usługom za "media"

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zatem, odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza jednocześnie możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku świadczenia czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Ponadto z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego, może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony, są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu.

Przepis art. 90 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, iż w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Jednostka wykonuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług - wynajem pomieszczeń oraz zwolnione od podatku - działalność statutowa. Zgodnie z zawartymi umowami, Wnioskodawca refakturuje na wynajmującego koszty tzw. "mediów" proporcjonalnie do zajmowanych powierzchni. Zaprezentowany przez Wnioskodawcę sposób wyliczenia obrotu opodatkowanego pozwala na stwierdzenie, iż w zakresie w jakim realizowane zakupy służą sprzedaży opodatkowanej Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących zakupy, zgodnie z powołanym art. 86 ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.