ITPP1/443-30/07/09-S/MN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Naczelnego Sądu Naczelnego z dnia 27 października 2009 r. sygn. akt I FSK 1043/08 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 marca 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 84/09 - stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 15 lipca 2007 r. (data wpływu 17 lipca 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 17 lipca 2007 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

W złożonym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 21 czerwca 2006 r. nabył Pan wraz z małżonką z majątku osobistego wspólnego nieruchomość rolną niezabudowaną o pow. 1,6647 ha z myślą o wybudowaniu na niej domu dla swojej rodziny. Dla terenu obejmującego przedmiotową nieruchomość nie istnieje plan zagospodarowania przestrzennego.

Urząd Gminy wydał warunki zabudowy z możliwością podziału tego gruntu i wygospodarowaniem drogi wewnętrznej dojazdowej. Wg tych warunków działki nie mogły być mniejsze niż 3.000 m ² (siedliskowe). Teren ten nie został odrolniczony, gdyż jak Pan twierdzi, zależało Panu na rozpoczęciu budowy własnego domu.

29 stycznia 2007 r. wydane zostało pozwolenie na budowę domu na tej działce. W tym czasie żona Pana zaczęła poważnie chorować i aby pozyskać środki na leczenie i kontynuację rozpoczętej budowy dokonał Pan podziału tego gruntu z myślą o sprzedaży chociażby jednej z działek. Decyzję o podziale otrzymał Pan 23 kwietnia 2007 r. Przedmiotowa nieruchomość została podzielona na cztery działki przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, uprawy polowe i zieleń naturalną a jedna pod drogę wewnętrzną. Dom Pana wznoszony jest na największej z działek. W wykazie zmian danych ewidencyjnych działki nadal są rolne. Ponadto stwierdza Pan, iż po podziale łatwiej jest sprzedać taki grunt.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy przy sprzedaży jakiejkolwiek działki powinien Pan naliczyć i odprowadzić podatek VAT.

Wnioskodawca, wskazując we wniosku art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) stoi na stanowisku, że sprzedaż działek stanowiących majątek osobisty, przy zakupie którego nie płacono VAT-u nie skutkuje obowiązkiem naliczenia i odprowadzenia tego podatku, bowiem grunt został kupiony z zamiarem wybudowania domu i zagospodarowania poprzez posadzenie lasu i sadu oraz stworzenie ogrodu. Przedstawiona sytuacja wymusiła inne rozwiązanie, więc planowana sprzedaż nie ma więc nic wspólnego z działalnością gospodarczą.

W interpretacji indywidualnej z dnia 27 września 2007 r. znak ITPP1/443-30/07/MN oceniono stanowisko Pana za nieprawidłowe.

Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, złożył Pan skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Wyrokiem z dnia 17 marca 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 84/08 Sąd uchylił zaskarżoną interpretację, stwierdzając, iż w opisanym stanie faktycznym prawidłowe jest stanowisko Pana sprowadzające się do tego, że przy planowanej sprzedaży działek nie będzie zobowiązany do zapłacenia podatku, gdyż nie można uznać Pana za podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług. Zdaniem Sądu z opisanych okoliczności faktycznych nie wynika, aby kupując przedmiotowy grunt rolny miał Pan zamiar jego odsprzedaży. Zatem należało przyjąć, że decyzja o podziale działki na mniejsze i ich sprzedaży była skutkiem choroby członka rodziny i brakiem środków na kontynuację własnego budynku mieszkalnego, co świadczy o braku zamiaru prowadzenia działalności handlowej w momencie nabycia działki.

Minister Finansów kwestionując stanowisko Sądu pierwszej instancji, złożył skargę kasacyjną, która wyrokiem Naczelnego Sądu Naczelnego z dnia 27 października 2009 r. sygn. akt I FSK 1043/08 została oddalona. W uzasadnieniu wyroku podzielono pogląd wyrażony przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, stwierdzając jednocześnie, iż sprzedaż kilku działek budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę, wskazująca na ograniczony ilościowo zakres realizacji tej sprzedaży, a tym samym jej okazjonalność, a nie zamiar częstotliwego realizowania takiej działalności, nie może być kwalifikowana jako prowadzenie handlowej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W dniu 7 grudnia 2009 r. do tut. organu wpłynął prawomocny wyrok wydany przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie z dnia 17 marca 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 84/08 uchylający zaskarżoną interpretację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 października 2009 r. sygn. akt I FSK 1043/08 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 marca 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 84/08 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w okresie od dnia złożenia wniosku do dnia datowania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.