ITPP1/443-297/09/DM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2009 r. (data wpływu 20 marca 2009 r.), uzupełnionym pismami z dnia 14 i 30 kwietnia oraz 22 maja 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku oraz obowiązku wystawienia faktury w przypadku przeniesienia prawa wieczystego użytkowania gruntu na mocy umowy zamiany nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 20 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismami z dnia 14 i 30 kwietnia oraz 22 maja 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku oraz obowiązku wystawienia faktury w przypadku przeniesienia prawa wieczystego użytkowania gruntu na mocy umowy zamiany nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku, jak również piśmie stanowiącym jego uzupełnienie przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółce, w drodze egzekucji przysądzono własność prawa wieczystego użytkowania gruntu działki nr 39/3, na mocy postanowienia sądu rejonowego z miesiąca września 2007 r. Mocą tego postanowienia, Spółka stała się właścicielem nieruchomości odrębnej w postaci budynków oraz użytkownikiem wieczystym działek budowlanych. Spółka nie otrzymała dotychczas faktury VAT, w której wyszczególniony zostałby podatek od towarów i usług w odpowiedniej stawce, zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług. W przyszłości Spółka zamierza przenieść na gminę prawo użytkowania wieczystego działki nr 39/3 (o mniejszej powierzchni), a w zamian za to gmina ustanowi na rzecz Spółki prawo użytkowania wieczystego działki nr 97 (o większej powierzchni) za dopłatą z tytułu różnicy w areale obu gruntów. Spółka wskazała także, iż działka nr 39/3 jest działką drogową oraz jest niezabudowana budynkami.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w momencie przeniesienia na gminę prawa użytkowania wieczystego działki nr 39/3 (o mniejszej powierzchni) Spółka zobowiązana jest wystawić fakturę VAT, a jeżeli tak, to jaka w tym wypadku powinna zostać zastosowana stawka podatku od towarów i usług. Wnioskodawca zauważa także, że w zamian za prawo użytkowania wieczystego ww. działki zostanie ustanowione na rzecz Wnioskodawcy prawo użytkowania wieczystego innej działki za dopłata z tytułu różnicy w areale obu gruntów.

Zdaniem Wnioskodawcy, powołującego się na regulacje zawarte w przepisach art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 7 ust. 5 i 6 ustawy o podatku od towarów i usług, przeniesienie prawa użytkowania wieczystego na rzecz gminy, w zamian za użytkowanie wieczyste innej nieruchomości o większym areale, za dodatkową opłatą, jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa związana z przeniesieniem prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Wnioskodawca zauważa, że przeniesienie następuje na podstawie umowy cywilnoprawnej i jest odpłatne, zaś dostawa ta będzie opodatkowania 22% stawką podatku od towarów i usług. Ponadto w ocenie Wnioskodawcy, z uwagi na to, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zobligowany będzie, z racji przeniesienia prawa wieczystego użytkowania działki 39/3 (o mniejszej powierzchni) w zamian za prawo wieczystego użytkowania działki nr 97 (o większej powierzchni) za dopłatą w różnicy w areale gruntów, wystawić fakturę VAT i opodatkować tą czynność stawką 22%.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał także, iż w złożonym wniosku przedstawił całą historię związaną z nabyciem w drodze egzekucji działki nr 39/3, jednakże prosi o wydanie interpretacji indywidualnej tylko co do zadanego pytania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 powołanej ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Z powołanego art. 5 ust. 1 pkt 1 wymienionej ustawy, nie wynika, że odpłatność za czynności dostawy towarów lub świadczenia usług musi mieć postać pieniężną. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową - zapłatą może być inny towar lub usługa, albo mieszaną - zapłata w części pieniężna a w części rzeczowa. A zatem dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tą czynność.

Prawo użytkowania wieczystego jest prawem rzeczowym, którego treść i granice określone zostały zasadniczo w przepisach Kodeksu cywilnego. W myśl art. 233 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), użytkownik wieczysty dysponuje gruntem (będącym towarem) jak właściciel. Zgodnie z ww. artykułem użytkownik wieczysty może w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w użytkowanie wieczyste, korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać.

Z kolei przez umowę zamiany, zgodnie z art. 603 Kodeksu cywilnego, każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy. Zatem w przypadku zamiany obie strony przenoszą na siebie wzajemnie własność rzeczy, występując jednocześnie w charakterze dostawcy jak i nabywcy.

Do zamiany, według dyspozycji zawartej w art. 604 Kodeksu cywilnego, stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży.

Umowa zamiany jest umową wzajemną, bardzo zbliżoną do umowy sprzedaży. Różnica w stosunku do umowy sprzedaży polega na tym, że w miejsce świadczenia ceny pojawia się obowiązek drugiej strony przeniesienia własności rzeczy. Ze względu na wzajemny charakter umowy, wartość świadczonych rzeczy powinna być ekwiwalentna. W wyniku zamiany każda ze stron wchodzi we władanie nabytego towaru jak właściciel. Na podstawie powyższego można stwierdzić, że umowa zamiany na gruncie podatku od towarów i usług jest niczym innym jak dwiema odpłatnymi dostawami towarów.

Z kolei zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Z przedłożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca zamierza dokonać zamiany nieruchomości gruntowej - działki nr 39/3, stanowiącej działkę drogową niezabudowaną w budynki, w wyniku której dokona na rzecz gminy przeniesienia prawa użytkowania wieczystego ww. działki, natomiast gmina dokona przeniesienia na rzecz Wnioskodawcy prawa użytkowania wieczystego innej działki, za dopłatą z tytułu różnicy w areale obu działek. Wnioskodawca wskazał także, że grunt mający być przedmiotem zamiany stanowi działkę drogową niezabudowaną.

Biorąc powyższe pod uwagę, jak również przywołane regulacje prawne wskazać należy, iż przeniesienie, w oparciu o cywilnoprawną umowę zamiany, prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej, stanowiącej działkę drogową niezabudowaną stanowi odpłatną dostawę towarów i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według 22% stawki podatku od towarów i usług. Ponadto uwzględniając zapis art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16, Wnioskodawca, będący czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, winien przedmiotową dostawę udokumentować fakturą VAT.

Końcowo podnieść należy, iż w niniejszej interpretacji oceny stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawcę udzielono przy założeniu, że działka drogowa będąca przedmiotem zamiany stanowi działkę niezabudowaną, a więc przeznaczoną pod zabudowę. Zaznaczyć jednak należy, że jeżeli działka drogowa jest budowlą w myśl przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.), wówczas zbycie przedmiotowej budowli wraz z gruntem może korzystać ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie należy zaznaczyć, iż zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis stanu faktycznego winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z załączonych do niego dokumentów, w związku z czym nie były one przedmiotem merytorycznej analizy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.