ITPP1/443-274/12/IK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 2 marca 2012 r. (data wpływu 6 marca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dostawy gruntów niezabudowanych - jest prawidłowe.

W dniu 6 marca 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dostawy gruntów niezabudowanych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka, będąca podatnikiem podatku od towarów i usług, z większościowym udziałem Skarbu Państwa zamierza dokonać sprzedaży nieruchomości stanowiącej ośrodek wypoczynkowy, w skład którego wchodzą m.in. stanowiące własność Spółki, dwie działki gruntu (nr 191 i nr 495) położone w miejscowości S. 17 stycznia 2012 r. zawarta została umowa przedwstępna sprzedaży, w której ostateczny termin zawarcia umowy sprzedaży został ustalony na dzień 17 kwietnia 2012 r. Spółka uzyskała stosowną zgodę na zbycie wydaną przez Ministra Transportu Budownictwa i Gospodarki Morskiej. Nabywcą jest osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą. Obie wyżej wskazane działki gruntu nr 191 (pow. 2,3307 ha) i 495 (pow.0,4846 ha) są faktycznie działkami niezabudowanymi, jednakże zgodnie z aktualnym wypisem z rejestru gruntów (wraz z wyrysem z mapy ewidencyjnej), zaopatrzonym w klauzulę, iż dokument ten jest przeznaczony do dokonania wpisu w księdze wieczystej, działka nr 191 opisana została jako: "grunty pod stawami" (Wsr-PslV), "pastwiska trwałe" (PslV), "grunty orne" (RV), zaś działkę nr 495 opisano jako: "użytki rolne zabudowane" (B -ŁIV, o pow. 0,0578 ha) oraz "łąki trwałe" (ŁIV, o pow.0,4268 ha). Zgodnie z aktualnym zaświadczeniem Urzędu Gminy, dla działek nr 191 i 495 brak jest obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W odniesieniu do ww. działek nie została również wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Zgodnie jednak z obowiązującym dla działek nr 191 i 495 "Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego", zatwierdzonym Uchwałą Rady Gminy z dnia 7 lutego 2001 r. działki nr 191 i 495 położone są w terenie oznaczonym symbolem "II a" o następujących ustaleniach "Potencjalne tereny budownictwa mieszkaniowo-usługowego o niskiej intensywności zabudowy".

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko, że sprzedaż przez Spółkę niezabudowanych działek gruntu nr 191 i 495, znajdujących się na terenie, dla którego nie ma obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego i nie została w odniesieniu do tych działek wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, natomiast w Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego teren ten został określony jako "potencjalne tereny budownictwa mieszkaniowo-usługowego o niskiej intensywności zabudowy", a w istniejącej ewidencji gruntów teren ten został wskazany jako: grunty pod stawami, pastwiska trwałe, grunty orne (działka nr 191), użytki rolne zabudowane oraz łąki trwałe (działka nr 495), podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług z uwagi na to, że zgodnie ze wskazanym wyżej i odnoszącym się do tych działek zapisem Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego działki te powinny być uznane za "przeznaczone pod zabudowę".

Zdaniem Wnioskodawcy, grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów i jako taka podlega opodatkowaniu. W art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), określono, że zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Jednocześnie ustawa ta nie zawiera definicji pojęć zawartych we wskazanym przepisie. Z tych też względów, w ocenie Spółki, sformułowania w nim zawarte należy interpretować według wykładni językowej. Celem określenia, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej. Zgodnie z art. 4 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, (...) oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, a w razie jego braku w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu. Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego i niewydajno decyzji o warunkach zabudowy, należy posłużyć się inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją sporządzoną na podstawie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Taką dokumentacją jest Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy (art. 9 ust. 1 cyt. ustawy). Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych (art. 9 ust. 4 cyt. ustawy). Zdaniem Spółki, ewidencja gruntów i budynków jest jedynie urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1, ust. 2 oraz art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287 z późn. zm.) informacje dotyczące gruntów znajdujące się w ewidencji dotyczą: położenia, granic, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych, a także stosunków właścicielskich. Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę m.in. planowania przestrzennego, jednakże tylko w zakresie danych faktycznie w niej zawartych. Biorąc pod uwagę powyższy stan prawny Spółka stoi na stanowisku, że w stanie faktycznym opisanym we wniosku sprzedawane grunty mogą być przeznaczone pod zabudowę, a tym samym ich sprzedaż podlega opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.