ITPP1/443-273/11/KM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2011 r. (data wpływu dnia 22 lutego 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wysokości stawki podatku VAT przy sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z miejscem postojowym - jest prawidłowe.

W dniu 22 lutego 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wysokości stawki podatku VAT przy sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z miejscem postojowym i komórką lokatorską.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca aktualnie jest w trakcie realizacji inwestycji budowlanej budynku mieszkalnego wielorodzinnego. Zgodnie z projektem budowlanym na nieruchomości (w podziemiu) będzie się znajdowała wspólna hala garażowa, w której znajdować się będą niewydzielone trwałymi ścianami miejsca garażowe. Miejsca garażowe znajdować się będą również poza budynkiem mieszkalnym na tej samej nieruchomości. Hala garażowa nie ma statusu odrębnego lokalu użytkowego. Służyć ma wszystkim mieszkańcom budynku mieszkalnego jako ciąg komunikacyjny do pomieszczeń technicznych i komórek lokatorskich. Wnioskodawca zamierza ustanowić odrębną własność lokali mieszkalnych i sprzedawać tak wyodrębnione lokale wraz z udziałem w częściach wspólnych nieruchomości wraz z prawem do wyłącznego użytkowania określonych części wspólnych w postaci komórek lokatorskich oraz miejsc parkingowych w hali garażowej lub miejsc parkingowych na zewnątrz budynku. Zamierza dokonać sprzedaży ww. praw jedną czynnością prawną, gdyż wyłączne prawo użytkowania miejsca parkingowego jest ściśle związane ze sprzedażą lokalu mieszkalnego. Każdy z przyszłych nabywców lokali mieszkalnych będzie miał prawo nabycia udziału w częściach wspólnych nieruchomości, w tym wyłącznego użytkowania miejsca parkingowego. Wnioskodawca nie przewiduje sprzedaży miejsc parkingowych, jako odrębnej od sprzedaży lokalu mieszkalnego czynności (nie ma nawet takiej możliwości). Miejsca parkingowe nie zostaną bowiem wydzielone jako samodzielne lokale. Wnioskodawca zamierza sprzedawać samodzielne lokale mieszkalne wraz z udziałem w częściach wspólnych nieruchomości za cenę, stanowiącą sumę opłaty za 1 m² lokalu mieszkalnego, ilości metrów kwadratowych lokalu mieszkalnego oraz opłaty za części wspólne nieruchomości, w tym prawo wyłącznego użytkowania miejsc parkingowych w gali garażowej, jak i na zewnątrz budynku, a także komórek lokatorskich. Wszystkie samodzielne lokale mieszkalne spełniać będą wymogi społecznego programu mieszkaniowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaką stawkę podatku od towarów i usług należy zastosować do sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z udziałem w częściach wspólnych nieruchomości, w tym z prawem do wyłącznego użytkowania miejsca postojowego. Czy do takiej sprzedaży zastosowanie będą miały jednorodne stawki preferencyjne VAT (8%) właściwe dla sprzedaży lokali mieszkalnych w ramach społecznego programu mieszkaniowego, czy też odrębne stawki podatku VAT (podstawowa 23% i preferencyjna 8%).

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż samodzielnego lokalu mieszkalnego wraz z udziałem w częściach wspólnych nieruchomości, w tym wyłącznym prawem do użytkowania miejsca parkingowego we wspólnej hali garażowej oraz na zewnątrz budynku jest jednorodnym przedmiotem obrotu, gdyż nie da się wyodrębnić poszczególnych czynności prawnych. W szczególności nie może być odrębnym przedmiotem obrotu sprzedaż wyłącznego prawa do korzystania z miejsca parkingowego. W tej sytuacji należy stosować jednorodną preferencyjną stawkę podatku VAT określoną w art. 41 ust. 2 w zw. z art. 41 ust. 12a, gdyż zamiarem podatnika nie jest zawieranie dwóch odrębnych umów. Wskazano, iż miejsce parkingowe w XXI wieku ma taki sam związek z zaspakajaniem potrzeb mieszkaniowych, jak komórka lokatorska, czy suszarnia i powinno być kojarzone z obiektami budownictwa mieszkaniowego. Ponadto kierując się dyrektywami Unii Europejskiej przywołano np. wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 6 lipca 2006 r., w sprawie C-251/05 Talacre Beach Caravan Sales Ltd przeciwko Commissioners of CustomsExcise, w którym wskazano, iż państwa członkowskie w żadnym wypadku nie mogą poddawać jednej dostawy towarów różnym stawkom podatku VAT. Wskazano także na jednolite już orzecznictwo sądów administracyjnych w tej kwestii, w tym:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W myśl przepisu art. 5a ww. ustawy towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów i usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie natomiast z art. 146a ustawy, wprowadzonym na mocy art. 19 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), zmienionym treścią art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, stosuje się - w myśl ust. 12 wskazanego artykułu - do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z ust. 12a tego artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

W myśl ust. 12c powołanego artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Według art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędnym jest zatem określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy i jakie spełnia funkcje - mieszkalne czy użytkowe. Z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niniejszej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, dlatego też należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ww. ustawy samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Stosownie natomiast do ust. 4 powołanego artykułu do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej "pomieszczeniami przynależnymi".

Ustawa o własności lokali wprowadza również pojęcie nieruchomości wspólnej, określa warunki, jakim obwarowane jest jej powstanie i zasady obliczania w niej udziału.

Według art. 3 ust. 1 powyższej ustawy, w razie wyodrębnienia własności lokali, właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali. Jednakże stosownie do ust. 2 ww. artykułu nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli.

Z powyższego wynika więc, iż miejsce postojowe znajdujące się w podziemnej części budynku mieszkalnego jest częścią nieruchomości wspólnej. Nie ma możliwości nabycia prawa do korzystania z miejsca postojowego w oderwaniu do nabycia samego lokalu mieszkalnego, jako że miejsca postojowe nie są w opisanym przypadku samodzielnymi lokalami użytkowymi, nie stanowią wydzielonych trwałymi ścianami izb w obrębie jednego budynku. Nie można również nabyć w oderwaniu od lokalu mieszkalnego części wspólnych budynku mieszkalnego.

Zatem, jeżeli w ramach jednej nieruchomości następuje sprzedaż na odrębną własność lokalu mieszkalnego wraz ze stosownym udziałem w jej częściach wspólnych, w ramach którego określono sposób korzystania z części nieruchomości wspólnej w ten sposób, że przydzielono nabywcy prawo do wyłącznego korzystania z określonego miejsca postojowego, to sprzedaż ta ma charakter jednej transakcji i na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a w powiązaniu z art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy podlega opodatkowaniu 8% stawką podatku VAT.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przedmiotem jest m.in. budowa budynków mieszkalnych, w których w części podziemnej znajdują się - nie wydzielone trwałymi ścianami - miejsca postojowe. Miejsca garażowe znajdować się będą również poza budynkiem mieszkalnym na tej samej nieruchomości. Wraz ze sprzedażą lokalu mieszkalnego Spółka będzie sprzedawać prawo do wyłącznego korzystania z miejsca postojowego.

Mając na uwadze opis sprawy oraz stan prawny stwierdzić należy, że sprzedaż prawa własności lokalu mieszkalnego wraz z prawem do wyłącznego korzystania z miejsca parkingowego o konkretnej powierzchni (miejsce postojowe), które nie zostało wyodrębnione jako samodzielny lokal użytkowy i nie może być przedmiotem odrębnej dostawy, a także jest integralnie związane z prawem własności konkretnego lokalu mieszkalnego, podlegać będzie jednej stawce podatku od towarów i usług właściwej dla lokalu mieszkalnego.

Odnosząc zatem powołane regulacje do przedstawionego przez Spółkę zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że o ile - jak wynika z treści wniosku - lokale mieszkalne, które mają być przedmiotem dostawy będą stanowiły obiekt budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, ich sprzedaż wraz z prawem do wyłącznego korzystania z wyodrębnionego miejsca postojowego, znajdującego się w części podziemnej danego budynku, jak i poza jego obrębem, lecz w granicach tej samej nieruchomości, korzystać będzie z preferencyjnej, 8% stawki podatku od towarów i usług na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a w powiązaniu z art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy.

Jednocześnie wyjaśnić należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów, w związku z czym nie były one przedmiotem merytorycznej analizy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.