ITPP1/443-269/08/BJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2008 r. (data wpływu 17 marca 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 29 maja 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 marca 2008 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismem z dnia 29 maja 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Jest Pani właścicielką 12 działek gruntu rolnego o łącznej powierzchni ok. 2,6 ha (w tym działki na której rozpoczęła Pani budowę domu), oraz gruntu o powierzchni 14.635 m ^2, podzielonego na 11 działek rolnych. Jest Pani również współwłaścicielką w 1/3 czterech działek rolnych o pow. 7,33 ha i lasu o pow. 1,64 ha. Grunty posiadane we współwłasności zostały nabyte w drodze spadku, jako grunty rolne w 1996 r. Z przedmiotowych działek, stanowiących współwłasność od dnia 1 maja 2004 r. sprzedanych zostało 5 działek. Część pozostałych działek stanowi zabezpieczenie przyszłości dla Pani trojga dzieci i nie jest przeznaczona do sprzedaży. Równocześnie, czynnościom sprzedaży działek nie zamierza Pani nadać charakteru stałego, albowiem działki będą sprzedawane sporadycznie, z uwagi na fakt, iż wszyscy współwłaściciele mają inne źródła dochodu.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 29 maja 2008 r., zawarła Pani dodatkowe informacje:

* działki są niezabudowane,

* znajdują się na obszarze przeznaczonym pod zabudowę mieszkalno-usługową,

* działki sprzedawane będą z "trudną do przewidzenia częstotliwością" oraz trudno stwierdzić, czy sprzedane zostaną jednemu czy kilku nabywcom,

* po dokonaniu podziału gruntów (1998 r.) nie były one wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej lub rolniczej; grunty przed podziałem wchodziły, w skład gospodarstwa rolnego, którego współwłaścicielką stała się Pani w chwili nabycia spadku

* nie dokonywała Pani żadnych czynności zmierzających do przygotowania uzbrojenia terenu.

Ponadto wskazała Pani, iż w latach 1999-2005 sprzedała Pani z majątku własnego ok. 10 działek gruntu przeznaczonych pod zabudowę. Zarejestrowała się Pani jako podatnik VAT w US.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle orzeczenia wydanego przez NSA z dnia 29 października 2007 r. jest Pani zobowiązana do odprowadzania podatku VAT i składania comiesięcznych deklaracji VAT 7 oraz czy zasadne jest pobranie od Pani podatku VAT od wcześniejszej sprzedaży 5 działek gruntu.

Pani zdaniem, nie mieści się Pani, w żadnej z wymienionej w ustawie grup podatników, zobowiązanych do odprowadzenia podatku VAT. Ponadto nie można stwierdzić, że prowadzi Pani działalność gospodarczą tylko dlatego, że nabyty w drodze spadku grunt rolny po zmianie planu zagospodarowania przestrzennego, sprzedaje Pani nie w całości, tylko po podziale na działki budowlane. Aby dostawę gruntów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że zostały one z takim zamiarem nabyte. Nie należy również pomijać okoliczności, że zbywane grunty stanowią majątek osobisty oraz, że odprowadzano za nie podatek rolny.

Uważa Pani, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wyłącznie sprzedaż gruntów budowlanych, dokonana przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą w tym zakresie posiadający z tego tytułu status podatnika, a grunt wchodzi w majątek firmy. Według Pani status podatnika VAT uzyskałaby Pani, w przypadku, gdyby działała w charakterze handlowca, producenta. Z uwagi na fakt, że sprzedaje Pani majątek osobisty, który nie został nabyty w celu odsprzedaży należy wykluczyć Panią z grona podatników.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy, w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy. Zgodnie z tą definicją, pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Podatnikami - wg zapisu art. 15 ust. 1 - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z tak określonego pojęcia działalności gospodarczej wynika, że dla celów podatku od towarów i usług nie jest konieczne, aby działalność była działalnością zarobkową, wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły przez podmioty gospodarcze (przedsiębiorców). Decydujące znaczenie ma częstotliwość dokonywania czynności.

W efekcie dostawa gruntów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy czynności tej można przypisać znamiona działalności gospodarczej prowadzonej z zamiarem wykonywania jej w sposób częstotliwy. Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "zamiar", jak również nie precyzuje pojęcia "sposób częstotliwy", w każdym przypadku należy badać, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było prowadzenie działalności gospodarczej. Z ogólnie przyjętej definicji "zamiaru" wynika, że jest to projekt, plan czy intencja zrealizowania czegoś. Zatem istotą zamiaru są intencje, jakie przyświecają dokonywanym czynnościom, jak i cel, który dana osoba ma osiągnąć dokonując danej czynności. Przez częstotliwość należy rozumieć częste występowanie, powtarzanie się jakiejś czynności wielokrotnie (więcej niż jednorazowo).

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, grunty, które otrzymała Pani w drodze spadku wchodziły, w skład gospodarstwa rolnego, następnie zostały podzielone na mniejsze działki, które obecnie stanowią tereny przeznaczone pod zabudowę mieszkalno-usługową. Od 1999 do 2005 r. sprzedała Pani ok. 10 działek, których była Pani współwłaścicielką. Ponadto, jak zaznaczono we wniosku, ma Pani zamiar dokonać dalszych transakcji sprzedaży "z trudną do zaplanowania częstotliwością".

W tak przedstawionym stanie faktycznym, okoliczność podziału nieruchomości gruntowej na mniejsze działki wskazuje, iż powzięto zamiar sprzedaży w sposób zorganizowany i częstotliwy, zmierzający do osiągnięcia korzyści finansowych. Zaznaczyć przy tym należy, że o kwestii częstotliwości wykonywanej czynności nie decyduje czasookres jej wykonania (tydzień, miesiąc, rok), ani też ilość dokonanych transakcji, tylko fakt powtarzalności określonej czynności. W efekcie dostawę przez Panią przedmiotowych działek przeznaczonych pod budownictwo mieszkaniowo-usługowe należy uznać za działalność gospodarczą, w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 powołanej ustawy, od podatku od towarów i usług - w odniesieniu do gruntów - zwolniona jest jedynie dostawa terenów niezabudowanych innych niż budowlane oraz przeznaczonych pod zabudowę.

Ponadto należy wskazać, iż przepis art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d) powołanej ustawy wskazuje, iż podatnicy dokonujący dostawy gruntów nie mogą korzystać ze zwolnienia od tego podatku niezależnie od wielkości obrotów. Oznacza to, że podatnicy dokonujący dostaw tych towarów, niezależnie od wielkości swoich obrotów, są podatnikami tego podatku i stosownie do zapisu art. 96 ust. 1 tej ustawy, obowiązani są przed dniem wykonania pierwszej dostawy gruntów, złożyć naczelnikowi urzędu skarbowemu zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług. Dlatego też słusznym było zarejestrowanie się Pani jako podatnika podatku od towarów i usług oraz odprowadzenia podatku VAT od sprzedaży działek.

Należy zaznaczyć, iż zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis stanu faktycznego winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, nie zaś z załączonych do niego dokumentów, w związku z czym dołączone do wniosku dokumenty nie były przedmiotem merytorycznej analizy.

Końcowo stwierdzić należy, iż powołany przez Panią we wniosku wyrok NSA z dnia 29 października 2007 r. sygn. akt I FPS 3/07, nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości w przedmiotowej kwestii. Jest on rozstrzygnięciem w konkretnej sprawie i tylko do niej się zawęża, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa. Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, a orzeczenia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany materiał dowodowy, dlatego trudno jest określić w jakim stopniu przedstawiona sprawa będąca przedmiotem rozstrzygnięcia sądu oraz sytuacja Strony przedstawiona we wniosku jest tożsama.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.