ITPP1/443-268/08/DM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy przedstawione we wniosku z dnia 17 marca 2008 r. (data wpływu do tut. organu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku od towarów i usług oddania gruntu w użytkowanie wieczyste oraz nieodpłatnego przeniesienia własności budynków - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 marca 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku od towarów i usług oddania gruntu w użytkowanie wieczyste oraz nieodpłatnego przeniesienia własności budynków.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zajmuje się realizacją wniosków złożonych w oparciu o art. 208 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.) dotyczących oddania gruntu w użytkowanie wieczyste oraz przeniesienie własności zabudowy spółdzielniom mieszkaniowym i innym osobom prawnym, które zabudowały grunt. Przedmiotowa zabudowa spełnia definicję towaru używanego, gdyż została dokonana przed dniem 5 grudnia 1990 r. Zbywającemu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Nabycie własności przez Gminę nastąpiło w trybie komunalizacji na podstawie przepisów ustawy wprowadzającej przepisy o samorządzie gminnym. Oddając grunt w użytkowanie wieczyste nie jest pobierana pierwsza opłata (zwolnienie na podstawie art. 208 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami), a nabywca zostaje zobowiązany do wnoszenia w terminie do 31 marca każdego roku z góry, opłat rocznych, w wysokości 1% ceny gruntu dla gruntów przeznaczonych na cele mieszkaniowe. Zgodnie z przywołanym art. 208 ust. 2 cyt. ustawy spółdzielniom, ich związkom oraz Krajowej Radzie Spółdzielczej i innym osobom prawnym, które na gruntach stanowiących własność Skarbu Państwa lub własność gminy do dnia 5 grudnia 1990 r. wybudowały same lub wybudowali ich poprzednicy prawni z własnych środków, za zezwoleniem właściwego organu nadzoru budowlanego budynki, przysługuje roszczenie o ustanowienie użytkowania wieczystego gruntów oraz o nieodpłatne przeniesienie własności znajdujących się na nich budynków. Roszczenie przysługuje tym osobom w stosunku do gruntów będących w dniu zgłoszenia roszczenia w ich posiadaniu w rozumieniu art. 207 ww. ustawy i obejmuje grunty niezbędne do prawidłowego korzystania z budynku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy czynność polegająca na oddaniu w użytkowanie wieczyste gruntu wraz z przeniesieniem własności zabudowy, dokonana na podstawie art. 208 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami jest zwolniona od opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, uwzględniając zapisy ustawy o podatku od towarów i usług, a w szczególności art. 5 ust. 1, art. 2 pkt 6, art. 29 ust. 5 oraz art. 43 ust. 1 pkt 2, jak również pogląd Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażony w wyroku z dnia 8 stycznia 2007 r. sygn. akt I FPS 1/06, zgodnie z którym oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, w opisanym we wniosku przypadku, następuje dostawa budynków i części takich budynków, trwale z gruntem związanych, wobec czego z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Z kolei dostawa towarów używanych jest zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. A zatem oddanie w użytkowanie wieczyste gruntu wraz z przeniesieniem własności zabudowy, dokonane na podstawie art. 208 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, będzie zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy towarami są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Natomiast stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W świetle art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny - jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Co do zasady stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 cyt. ustawy - wynosi 22%, jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi. I tak, stosownie do zapisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Przez towary używane zgodnie z art. 43 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy rozumie się budynki i budowle lub ich części - jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat. Jednakże zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 wskazanego przepisu, nie stosuje się do dostawy towarów wymienionych w ust. 2 pkt 1, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik: miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków, użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych (art. 43 ust. 6 cyt. ustawy).

Według art. 29 ust. 5 cyt. ustawy w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego wynika, iż do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Przepis ten pozwala zatem traktować łącznie dostawę budynku tudzież budowli lub ich części wraz z gruntem i zastosować w stosunku do gruntu tę samą stawkę podatku co do budynku (budowli lub ich części) lub zwolnienie z podatku w zależności od statusu budynków. Realizacja tego prawa możliwa jest jednakże przy spełnieniu warunku - by dostawa budynku (budowli lub ich części) była czynnością podlegającą opodatkowaniu lub zwolnioną z podatku na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazał, iż przedmiotem wniosku jest odpłatne ustanowienie prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z nieodpłatnym przeniesieniem własności znajdujących się na nim budynków, które jest realizacją prawa wynikającego z przepisu art. 208 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.). Wnioskodawcy nie przysługiwało też prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy wznoszeniu przedmiotowej zabudowy.

Uwzględniając powyższe, a także przytoczone regulacje prawne wskazać należy, iż dostawa gruntu zabudowanego za wynagrodzeniem podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W odniesieniu zaś do budynków znajdujących się na gruncie, który oddany zostanie do użytkowania wieczystego, wskazać należy, iż Wnioskodawca dokonuje wprawdzie dostawy, lecz jest to czynność nieodpłatna, zatem niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, co nie jest równoznaczne ze zwolnieniem od przedmiotowego podatku.

Reasumując podkreślić należy, iż w sytuacji, gdy wraz z gruntem następuje nieodpłatne przeniesienie własności budynków położonych na tym gruncie, wybudowanych z własnych środków osoby, na rzecz której następuje przeniesienie własności - to czynność przeniesienia własności budynków, jako czynność nieodpłatna, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast oddanie nieruchomości gruntowej zabudowanej w użytkowanie wieczyste, nie korzystające ze zwolnienia wskazanego w przywołanym przepisie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, podlega opodatkowaniu 22% stawką podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, wbrew stanowisku Wnioskodawcy, cyt. przepisy art. 29 ust. 5 jak i art. 43 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy nie mają zastosowania w niniejszej sprawie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.