ITPP1/443-264/12/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 21 listopada 2011 r. (data wpływu 5 marca 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia nieruchomości gruntowej - jest prawidłowe.

W dniu 5 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia nieruchomości gruntowej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W 1994 r. otrzymała Pani na podstawie umowy darowizny udział (1/2) we współwłasności w postaci niezabudowanej działki o pow. 0,5 ha (nr geod. 39/6). Przedmiotowa działka w planie zagospodarowania przestrzennego była przeznaczona na cele rolnicze. W 1995 r. dokonano zamiany części działki nr 39/6, która zgodnie wykazem zmian gruntowych Urzędu Miasta uległa podziałowi na dwie równe działki nr 39/8 i 39/9 (każda o pow. 0,25 ha). Drugą stroną transakcji uczestniczącym w zamianie był właściciel sąsiadującej działki nr 39/10 o pow. 0,25 ha, która w planach zagospodarowania przestrzennego Gminy także była przeznaczona na cele rolnicze. Zamiany dokonano w celu nadania tym działkom bardziej praktycznego kształtu. Po zamianie została Pani współwłaścicielką działek nr 39/8 i 39/10, których łączna pow. wynosiła 0,5 ha. W 2001 r. dokonano zniesienia współwłasności, tj. została Pani właścicielką działki nr 39/8 o pow. 0,25 ha, zaś druga współwłaścicielka otrzymała działkę nr 39/10, również o pow. 0,25 ha. Z uwagi na fakt, iż przedmiotowa działka stanowi Pani majątek odrębny, stosowną umową wniosła Pani tą działkę do majątku wspólnego małżonków. Aktualnie w księdze wieczystej prowadzonej dla tej nieruchomości przez wydział ksiąg wieczystych jako właściciele wpisani są K. i G. (małżonkowie) S. W rejestrze gruntów na działce tej wyodrębnione jest 160 m² jako grunty zurbanizowane, a 2.340 m² to tereny rolnicze. Na przedmiotowej działce nie były prowadzone uprawy rolne. W 2006 r. z inicjatywy Gminy, w obrębie której położona jest przedmiotowa działka zatwierdzono uchwałą Rady Gminy miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, w którym działka nr 39/8 została przeznaczona pod zabudowę letniskową. Na działce doprowadzona jest woda (wodociąg gminny) i energia elektryczna (doprowadzona na własny koszt).

Ponadto dodała Pani, że grunty otrzymane w drodze darowizny nie były wykorzystywane do działalności rolniczej, w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy o podatku od towarów i usług, służyły natomiast do celów typowo rekreacyjnych. W odniesieniu do przedmiotowych gruntów występowała Pani o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. W przeszłości nabyła Pani również nieruchomość niezabudowaną, której nie sprzedała.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy sprzedając opisaną w stanie faktycznym nieruchomość w całości lub w części będzie Pani zwolniona od podatku od towarów i usług.

Pani zdaniem z tytułu sprzedaży w całości lub w części przedmiotowej nieruchomości nie będzie Pani musiała płacić podatku od towarów i usług. Obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług ciąży jedynie na podatnikach tego podatku, a status podatnika zdefiniowany jest w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług. W świetle przedstawionego stanu faktycznego z tytułu dokonania czynności odpłatnej dostawy towarów (sprzedaż gruntu) nie będzie Pani podatnikiem podatku od towarów i usług. Sprzedaży będzie Pani dokonywała z majątku prywatnego, który nie został nabyty w celu sprzedaży (nabycie nastąpiło na podstawie umowy darowizny).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011 r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Artykuł 7 ust. 1 cytowanej ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 powołanej wyżej ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 cyt. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2).

W związku z powyższym, aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w 1994 r. otrzymała Pani w formie darowizny #189; udziału we współwłasności niezabudowanej działki o pow. 0,5 ha. Następnie w 1995 r. dokonano zamiany części działki o nr 39/6 z właścicielem sąsiadującej działki. Zamiany dokonano w celu nadania tym działkom bardziej praktycznego kształtu. Ostatecznie została Pani współwłaścicielką działek nr 39/8 i 39/10, których łączna powierzchnia wynosiła 0,5 ha. Następnie w roku 2001 dokonano zniesienia współwłasności i wówczas została Pani właścicielką działki o nr 39/8 (0,25 ha). Grunty te nie były wykorzystywane w działalności rolniczej, stanowiły natomiast składnik majątku osobistego. Obecnie zamierza Pani sprzedać przedmiotową nieruchomość.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym trudno uznać Panią za podatnika podatku od towarów i usług, w związku z planowaną sprzedażą przedmiotowej nieruchomości. Pomimo, iż grunt spełnia definicję towaru, o którym mowa w art. 2 pkt 6 ustawy, to nie można uznać, że planując sprzedaż tej nieruchomości będzie działała Pani w charakterze handlowca. Nabycie gruntu nie nastąpiło bowiem w celach zarobkowych. W konsekwencji sprzedając działkę budowlaną korzystać będzie Pani z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Zatem ww. czynności sprzedaży oznaczają działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Zamierza Pani dokonać zbycia gruntu otrzymanego w drodze darowizny i należącego do majątku prywatnego.

Reasumując należy stwierdzić - mając również na uwadze aktualne orzecznictwo sądowe - że okazjonalna sprzedaż nieruchomości gruntowej, nabytej w drodze darowizny nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest normatywnych przesłanek, aby uznać Panią za podatnika tego podatku.

Podkreślić należy, iż powyższe orzeczenie TSUE wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjnych, np. NSA z dnia 18 października 2011 r. (sygn. akt I FSK 1536/10), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt I FSK 1658/11), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt. I FSK 1656/11) oraz WSA z dnia 1 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 670/11), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11), które zapadły na tle wyroku Trybunału.

Z powyższych wyroków wynika, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną), a ponieważ w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia ze zbiorem tych zorganizowanych działań - planowana okazjonalna sprzedaż nabytej w drodze darowizny nieruchomości gruntowej - nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podkreślić należy, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, co oznacza, iż w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.