ITPP1/443-262/08/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2008 r. (data wpływu 14 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług świadczonych przez gminę na rzecz innej gminy-jest nieprawidłowe.

W dniu 14 marca 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług świadczonych przez gminę na rzecz innej gminy.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Zwolnienie z podatku od towarów i usług dotyczy między innymi usług świadczonych pomiędzy jednostkami budżetowymi i zakładami budżetowymi. Wątpliwości powstają w przypadku, gdy sprzedawcą jest gmina a odbiorcą usługi inna gmina (faktury są wystawiane na gminy - płatników podatku od towarów i usług) ale usługa jest faktycznie wykonywana przez jednostkę budżetową - urząd na rzecz innego urzędu (np. usługa transportowa). Dosłowne skorzystanie ze zwolnienia wydaje się dotyczyć wyłącznie sytuacji, gdzie sprzedawcą jest urząd i odbiorcą jest również urząd, tzn. jednostki budżetowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zwolnienie z podatku od towarów i usług świadczonych usług pomiędzy jednostkami budżetowymi i zakładami budżetowymi można stosować również w sytuacji, gdy sprzedawcą jest gmina a odbiorcą usługi inna gmina (faktury są wystawiane na gminy) ale usługa jest faktycznie wykonywana przez jednostkę budżetową na rzecz innej jednostki budżetowej (np. usługa transportowa).

Zdaniem Wnioskodawcy, zwolnienie od podatku od towarów i usług świadczonych pomiędzy jednostkami budżetowymi i zakładami budżetowymi usług można stosować również w sytuacji, gdy faktura jest wystawiana na gminę przez gminę, ponieważ usługi są faktycznie świadczone pomiędzy jednostkami budżetowymi, za pośrednictwem których swoje zadania realizuje gmina - zgodnie z przepisami art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 tej ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z postanowień art. 15. ust. 6 powołanej ustawy wynika, że nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W oparciu o § 8 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.), zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywanymi w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Stosownie do § 8 ust. 1 pkt 14 powołanego rozporządzenia, zwolnione od podatku są usługi świadczone pomiędzy gospodarstwami pomocniczymi jednostek budżetowych, jednostkami budżetowymi i zakładami budżetowymi, z wyjątkiem usług wymienionych w poz. 138 i 153 załącznika nr 3 do ustawy oraz usług komunikacji miejskiej.

Z powyższego przepisu wynika, że zwolnienie to dotyczy wyłącznie usług, bez względu na symbol PKWiU, świadczonych pomiędzy gospodarstwami pomocniczymi jednostek budżetowych, jednostkami budżetowymi i zakładami budżetowymi. Zwolnienie to nie obejmuje usług w zakresie rozprowadzania wody, usług w zakresie gospodarki ściekami oraz wywozu i unieszkodliwiania odpadów, a także usług sanitarnych i pokrewnych oraz usług komunikacji miejskiej.

Jednostki samorządu terytorialnego są innymi, niż organy władzy publicznej, uczestnikami sektora finansów publicznych z art. 4 ustawy o finansach publicznych.

Gmina, stosownie do art. 2 ust. 1 i 2 oraz art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. z 2001 r. Dz. U. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.), posiada osobowość prawną i wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Osoby te działają przy pomocy obsługujących je urzędów.

Pojęcie podmiotów sfery budżetowej jest bardzo szerokie i obejmuje swym zasięgiem podmioty działające w różnych dziedzinach i formach. Podmioty te mogą działać w formach określonych ustawą z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104 z późn. zm.). W myśl przepisu art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy o finansach publicznych jednostki budżetowe, zakłady budżetowe i gospodarstwa jednostek budżetowych zaliczane są do sektora finansów publicznych. W art. 19 i 20 ww. ustawy o finansach publicznych określone zostały kryteria, jakim odpowiadać powinna dana jednostka, aby była uznawana za jednostkę budżetową albo zakład budżetowy. Zgodnie z tą ustawą pod pojęciem jednostek budżetowych należy rozumieć takie jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego. Państwowe jednostki budżetowe tworzą, łączą i likwidują ministrowie, kierownicy urzędów centralnych i wojewodowie oraz inne organy działające na podstawie odrębnych przepisów. Natomiast gminne, powiatowe lub wojewódzkie jednostki budżetowe tworzą, łączą i likwidują organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego (art. 21 ust. 1 cyt. ustawy).

Zakładami budżetowymi natomiast są zgodnie z art. 24 ust. 1 pkt 1 i 2 cyt. ustawy takie jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych, które odpłatnie wykonują wyodrębnione zadania, pokrywają koszty swojej działalności z przychodów własnych. Państwowe zakłady budżetowe tworzą, łączą i likwidują ministrowie, kierownicy urzędów centralnych i wojewodowie. Natomiast gminne, powiatowe lub wojewódzkie zakłady budżetowe tworzą, łączą i likwidują organy stanowiące samorządu terytorialnego - art. 25 ust. 1.

Gospodarstwem jest, zgodnie z art. 26 ust. 1 cyt. ustawy, wyodrębniona z jednostki budżetowej, pod względem organizacyjnym i finansowym, część jej podstawowej działalności lub działalność uboczna. Gospodarstwo tworzy i likwiduje kierownik jednostki budżetowej po uprzednim uzyskaniu zgody właściwego ministra, kierownika urzędu centralnego lub wojewody - w przypadku gospodarstw państwowych jednostek budżetowych lub zarządu jednostki samorządu terytorialnego - w przypadku gospodarstw gminnych, powiatowych i wojewódzkich jednostek budżetowych - art. 27 ust. 1. Zatem ze zwolnienia określonego w § 8 ust. 1 pkt 14 cyt. rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług korzystają usługi świadczone pomiędzy zdefiniowanymi wyżej grupami podmiotów.

W oparciu o powołane przepisy, gmina jako jednostka samorządu terytorialnego korzysta ze zwolnienia od podatku w zakresie wykonywanych czynności statutowych związanych z wykonywaniem zadań publicznych, nałożonych odrębnymi przepisami wykonywanych w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast w zakresie pozostałych czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych gmina jako osoba prawna jest podatnikiem podatku od towarów i usług (zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług).

O ile zatem przedmiotem transakcji nie będą czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych na jednostki samorządu terytorialnego odrębnymi przepisami, to biorąc pod uwagę treść cytowanego § 8 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia, do tej transakcji nie będzie miało zastosowania zwolnienie od podatku od towarów i usług, gdyż - jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego - stronami transakcji są dwie gminy, a przedmiotem świadczenia - usługi transportowe. Ustawodawca zwolnił bowiem w tym przepisie jedynie usługi świadczone pomiędzy gospodarstwami jednostek budżetowych, jednostkami budżetowymi i zakładami budżetowymi.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.