ITPP1/443-261/08/AJ - Dokumentowanie przez wspólnotę mieszkaniową na rzecz jej członków opłat za media.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2008 r. (data wpływu 13 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania przez Wspólnotę na rzecz jej członków opłat za media - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 marca 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania przez Wspólnotę na rzecz jej członków opłat za media.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wspólnota Mieszkaniowa powstała z mocy prawa zgodnie z ustawą z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. Nr 85, poz. 388 z późn. zm.) wskutek częściowego zniesienia współwłasności oraz ustanowienia odrębnej własności lokali. Wspólnotę tworzy ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości wspólnej, to jest budynku Pawilonu Handlowo-Usługowego, gdzie zgodnie z projektem, zdecydowaną większość stanowią lokale użytkowe, w których właściciele i jednocześnie członkowie Wspólnoty prowadzą niezależną od innych członków, własną działalność gospodarczą. Wspólnota mimo, że swoich lokali do wynajęcia w chwili obecnej nie posiada i nie prowadzi też działalności gospodarczej, to z woli właścicieli zarejestrowana została jako czynny podmiot podatku od towarów i usług.

Wspólnota ma zawarte umowy z dostawcami na dostawę energii elektrycznej, cieplnej, wywóz nieczystości, sprzątanie części wspólnych nieruchomości itp. Natomiast poszczególni właściciele lokali użytkowych nie mają odrębnych umów na dostawę tych mediów. Obecny Zarządca Wspólnoty (w osobie "K") nie chce refakturować zakupionych mediów przez Wspólnotę na rzecz jej członków prowadzących działalność gospodarczą uważając, że zaliczki wpłacane przez nich na pokrycie kosztów zarządu nie stanowią obrotu w rozumieniu art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Zaliczki wpłacane przez członków Wspólnoty mieszkaniowej stanowią udział w pokryciu kosztów Wspólnoty, stąd Zarządca uważa, że brak jest uzasadnienia do fakturowania wewnętrznych rozliczeń między Wspólnotą a jej członkami. Zarządca utrzymuje również, że Wspólnota nie ma prawa do odliczenia podatku od towarów i usług od zakupów na potrzeby remontu budynku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wspólnota może refakturować zakupione media oraz wykonane usługi, w tym remontowe budynku Pawilonu Handlowo-Usługowego, w którym znajdują się wyodrębnione lokale użytkowe, które stanowią własność członków tworzących Wspólnotę i w których członkowie ci prowadzą własną działalność gospodarczą?

W ocenie Wnioskodawcy, Wspólnota mieszkaniowa, będąc jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej i stanowiąc - co do zasady - odrębny od właścicieli lokali podmiot, działa jako pośrednik przy zakupie mediów do poszczególnych lokali. Świadczy usługę na rzecz właścicieli, odsprzedając zakupione media. Powinna zatem rozliczać podatek od towarów i usług z tego tytułu.

Wspólnota stoi na stanowisku, że rozliczenie mediów z jej członkami winno odbywać się fakturą VAT z zachowaniem ceny netto, stawki VAT oraz ceny brutto. Przedmiotowa faktura (tzw. refaktura) dokumentuje dalszą sprzedaż towarów i usług pomiędzy Wspólnotą a odbiorcą ostatecznym, który dokonuje zakupu mediów (wraz z obowiązkową usługą zarządzania - 22% VAT) na użytek prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Wszystkie te wydatki winny być kosztem każdego z użytkowników tychże lokali, a więc, w tym przypadku, kosztem prowadzenia przez nich działalności gospodarczej w ww. lokalach. Za tym, że Wspólnota jest odrębnym podmiotem od jej właścicieli świadczą przepisy o własności lokali, regulujące relacje między nimi. Określono je także w art. 12 i 13 ustawy o własności lokali. Wspólnota zauważa, że obowiązek wnoszenia zaliczek dotyczy wyłącznie nieruchomości wspólnej. Ustawodawca nie uregulował sposobu ponoszenia przez właścicieli kosztów utrzymania lokali. Ponadto odmowa wystawienia faktury VAT przez Wspólnotę na podstawie różnych, a często sprzecznych ze sobą interpretacji przepisów dokonanych przez organy podatkowe, z błędnie interpretowanymi przepisami ustawy o własności lokali jest też odmiennym traktowaniem (nawet dyskryminowaniem) właścicieli lokali, którzy zgodnie z tą ustawą przymusowo zostali członkami wspólnoty mieszkaniowej w odróżnieniu od tych, którzy mimo, że posiadają lokale użytkowe nie muszą być członkami Wspólnoty. Obowiązkowa przynależność do Wspólnoty skutkuje ograniczeniem prawa członków Wspólnoty jako czynnych płatników podatku od towarów i usług do pomniejszenia podatku naliczonego o kwotę podatku zapłaconego i płatników podatku dochodowego, gdzie wydatki związane z działalnością gospodarczą nie stanowią kosztów uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na mocy art. 6 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.) ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę. Wspólnota może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana. Przepis ten nie daje wspólnocie przymiotu osoby prawnej, lecz przymiot jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej. Jednostka powstała w oparciu o powyższy przepis, posiada określoną strukturę organizacyjną, w skład której wchodzą (tworzą ją) właściciele lokali, zobowiązani do określonych zachowań i czynności wynikających z ustawy.

Ww. ustawa określa prawa i obowiązki członków wspólnoty oraz zakres zarządu nieruchomością wspólną. Zgodnie z ustawą właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu, a także uczestniczy w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej.

Jak wynika z treści z art. 14 ww. ustawy na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się: wydatki na remonty i bieżącą konserwację, opłaty na dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, opłaty za antenę zbiorczą i windę, ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publiczno-prawne, chyba, że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali, wydatki na utrzymanie porządku i czystości oraz wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy.

Drugi rodzaj wydatków ponoszonych przez właścicieli lokali, to wydatki związane z utrzymaniem własnych lokali, np. koszty zużytej przez właściciela energii cieplnej, wody czy wywozu nieczystości. Zarząd Wspólnoty w zakresie dostawy mediów do poszczególnych lokali bądź części wspólnej nieruchomości zawiera umowy z ich dostawcami.

W oparciu o art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez świadczenie usług zgodnie z art. 8 ust. 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Z regulacji zwartej w art. 2 pkt 22 wynika, że sprzedaż definiowana jest jako odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wspólnotę tworzy ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości wspólnej. Wspólnota nie posiada lokali do wynajęcia, nie prowadzi też działalności gospodarczej.

Ma natomiast zawarte umowy z dostawcami w zakresie dostawy energii elektrycznej, cieplnej, wywozu nieczystości, sprzątanie części wspólnych nieruchomości itp.

Wspólnota, a więc jej członkowie są nabywcami mediów, które pokrywane są z zaliczek pobieranych od członków wspólnoty zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o własności lokali.

Należy podkreślić, iż wspólnota, która nabywa media oraz inne usługi od ich dostawców, pobiera od właścicieli lokali będących członkami tej wspólnoty opłaty tytułem dostarczonych usług. Wpłaty te stanowią partycypację w kosztach wspólnoty przez jej członków.

Skoro więc w rozliczeniach wewnątrz wspólnoty nie występuje obrót w rozumieniu art. 29 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług, zatem nie można mówić o odsprzedaży mediów przez wspólnotę a więc jej członków na rzecz osób trzecich, a jedynie o zwrocie wyłożonych środków pieniężnych, która to czynność nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wobec powyższego Wspólnota (członkowie), nie dokonują sprzedaży w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, na rzecz samych siebie (również gdy dotyczy to wyodrębnionych lokali a nie części wspólnej).

Zatem w oparciu o przytoczone regulacje prawne Wspólnota dostarczając media wyłącznie swoim członkom nie dokonuje odpłatnej dostawy towarów ani też odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ stroną umowy jest Wspólnota a więc jej członkowie. W związku z powyższym brak jest uzasadnienia dla refakturowania wewnętrznych rozliczeń między Wspólnotą, a jej członkami z tytułu ponoszonych kosztów (energii elektrycznej, cieplnej, wywozu nieczystości, wody i ścieków) dotyczących lokali użytkowych.

Odnosząc powołane normy prawne do przedstawionego stanu faktycznego należy uznać, że brak jest podstaw prawnych do wystawiania przez Wspólnotę na rzecz swoich członków faktur VAT z tytułu dostarczanych mediów.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.