ITPP1/443-258/08/DM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wspólnoty, przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2008 r. (data wpływu 13 marca 2008 r.) uzupełnionym pismami z dnia 18 marca 2008 r. oraz z dnia 4 kwietnia 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług jednorazowej sprzedaży suszarni na cele mieszkaniowe - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 marca 2008 r. został złożony wniosek uzupełniony pismami z dnia 18 marca i 4 kwietnia 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług jednorazowej sprzedaży suszarni na cele mieszkaniowe.

W przedmiotowym wniosku oraz pismach stanowiących jego uzasadnienie przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Właściciele Wspólnoty planują sprzedaż suszarni stanowiącej część wspólną nieruchomości, będącą ich współwłasnością w części odpowiadającej posiadanym udziałom. Nieruchomość nie jest własnością Wspólnoty, nie jest więc wprowadzona do ewidencji środków trwałych Wspólnoty. Stanowi ona współwłasność poszczególnych właścicieli. Wspólnota nie prowadzi działalności gospodarczej, nie była i nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Przed sprzedażą suszarni zostanie podjęta uchwała, na mocy której właściciele wyrażą zgodę na jej sprzedaż i adaptację na cele mieszkaniowe. Otrzymane od nabywcy środki pieniężne właściciele zamierzają na podstawie podjętej uchwały w całości przeznaczyć na fundusz remontowy. Uchwała ta spowoduje powstanie zobowiązania członków Wspólnoty wobec Wnioskodawcy z tytułu funduszu remontowego. Zobowiązanie to zostanie pokryte przez nabywcę części wspólnej, zgodnie z dyspozycją członków Wspólnoty, bezpośrednio na rachunek bankowy Wnioskodawcy, bądź środki pieniężne wpłacone zostaną na rachunki bankowe poszczególnych właścicieli, proporcjonalnie do posiadanych udziałów. Nabywca planuje zaadaptować pomieszczenie suszarni na mieszkanie. Przewidywana wartość przewyższa kwotę 50.000 zł. Budowę budynku mieszkalnego sklasyfikowanego w PKOB 112, zakończono w 1964 r., wszystkie lokale mieszkalne są zasiedlone. Pierwszymi użytkownikami suszarni są dotychczasowi mieszkańcy budynku. Wnioskodawca podnosi, iż ze słownika pojęć podstawowych PKOB wynika, że częścią mieszkaniową są również pomieszczenia ogólnego użytkowania w tym, np. suszarnie, stąd kupujący suszarnię nie będzie zarówno jej pierwszym nabywcą jak również pierwszym użytkownikiem. Sprzedaż suszarni będzie transakcją jednorazową.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy jednorazowa sprzedaż części wspólnej nieruchomości (suszarni) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, czy też będzie to czynność zwolniona oraz kto będzie ewentualnie podatnikiem podatku od towarów i usług, Wspólnota, czy też poszczególni właściciele.

Zdaniem Wnioskodawcy, właścicielami części wspólnej nieruchomości (suszarni) są poszczególni właściciele, zgodnie z aktami notarialnymi dotyczącymi umów o ustanowienie odrębnej własności lokali. Zatem suszarnię sprzedają właściciele a nie Wspólnota. Kupujący nie jest pierwszym nabywcą suszarni ani też jej pierwszym użytkownikiem. W tej sytuacji nie zachodzi więc pierwsze zasiedlenie. Stąd dyspozycja właścicieli o wpłacie przez nabywcę środków uzyskanych ze sprzedaży suszarni bezpośrednio na rachunek funduszu remontowego Wspólnoty nie będzie objęte podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towarów zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, zgodnie z którym przez towary należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W obowiązującym stanie prawnym obrót nieruchomościami, lub ich częściami, realizowany przez podatników podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu tym podatkiem, przy czym stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy zwalnia się od podatku od towarów i usług dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Należy jednak zauważyć, że aby dostawa części budynku (np. suszarni) podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 6 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.), ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową, która może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwaną. Tak powstała jednostka posiada określoną strukturę organizacyjną, którą tworzą właściciele lokali, zobowiązani do określonych zachowań i czynności wynikających z ustawy. Za zobowiązania dotyczące nieruchomości wspólnej wspólnota odpowiada bez ograniczeń, natomiast każdy właściciel lokalu - w części odpowiadającej jego udziałowi w tej nieruchomości. Wspólnota, w celu reprezentacji swoich interesów, zobowiązana jest w trybie przepisów ustawy o własności lokali ustanowić zarząd, który może być sprawowany bezpośrednio przez członków wspólnoty (art. 20 powołanej ustawy) lub pośrednio - przez podmiot z zewnątrz (art. 18 ust. 1 tej ustawy).

Z powyższego wynika, że wspólnota mieszkaniowa stanowi wspólnotę interesów właścicieli lokali, zorganizowanych w formie i na zasadach określonych w powołanej wyżej ustawie o własności lokali. Właściciele lokali, w celu należytego ich utrzymania, są obowiązani do ponoszenia wydatków na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością, na które składają się koszty zarządu częściami wspólnymi i koszty związane z utrzymaniem poszczególnych wyodrębnionych lokali.

Przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług przewidują występowanie wspólnot mieszkaniowych w roli podatników podatku od towarów i usług. Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 1 tej ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W art. 15 ust. 2 ww. ustawy postanowiono natomiast, iż działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług podmiot, który dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli podmiot dokonuje dostawy wyodrębnionego lokalu znajdującego się w budynku mieszkalnym, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazał, że właściciele lokali mieszkalnych, z własnością których związane są udziały w części wspólnej między innymi w suszarni planują sprzedaż przedmiotowego pomieszczenia, które przez nabywcę zostanie zaadaptowane na mieszkanie. Budynek, w którym znajdują się lokale mieszkalne członków Wspólnoty oraz pomieszczenie suszarni, które ma być przedmiotem sprzedaży, jest budynkiem mieszkalnym, którego budowę zakończono w 1964 r. Wspólnota Mieszkaniowa nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest i nie była podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego stanu faktycznego nie wynika zatem, aby wystąpiły w przedmiotowej sprawie jakiekolwiek okoliczności wskazujące na to, że pomieszczenie suszarni zostało nabyte dla celów działalności gospodarczej i będzie sprzedane w celach wskazujących na działalność gospodarczą. Można zatem w przedstawionym stanie przyjąć, że lokal ten, będąc częścią wspólną budynku mieszkalnego i własnością wspólną wszystkich właścicieli lokali mieszkalnych, służył wszystkim mieszkańcom tego budynku. Ponadto sprzedaż zostanie dokonana jednorazowo na rzecz nabywcy, który przeznaczy go na potrzeby mieszkaniowe, a środki uzyskane z tytułu tej sprzedaży zostaną przekazane na fundusz remontowy Wnioskodawcy.

Reasumując wskazać należy, iż w rzeczywistości to Wspólnota, jako ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład nieruchomości, dokonuje opisaną we wniosku czynność sprzedaży. Mając jednakże na uwadze powyższe wyjaśnienia stwierdzić należy, że z uwagi na to, iż czynność ta jest wykonywana jednorazowo, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie Wspólnota nie działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług. A zatem sprzedaż przedmiotowego lokalu nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej-powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.