ITPP1/443-258/07/JK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Starostwa przedstawione we wniosku z dnia 4 września 2007 r. (data wpływu 5 września 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży niezabudowanej nieruchomości gruntowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 września 2007 r. został złożony ww. wniosek (uzupełniony dnia 26 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży niezabudowanej nieruchomości gruntowej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W roku 2007 Zarząd sprzedał osobie fizycznej niezabudowaną nieruchomość, stanowiącą własność Powiatu. Teren, na którym położony jest przedmiotowy grunt, nie ma obecnie opracowanego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, ponieważ zgodnie z ustawą o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym obowiązujący dotychczas miejscowy plan ogólny zagospodarowania przestrzennego stracił swoją ważność. W "S" zatwierdzonym Uchwałą Rady nieruchomość jest zlokalizowana w obrębie obszarów przeznaczonych do zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. Aktualnie jest to podstawowy dokument planistyczny służący do oceny perspektywicznego przeznaczenia terenów - dotyczy również gruntu sprzedanego przez Zarząd. Według wymagań ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym przeznaczenie gruntów w opracowywanych planach zagospodarowania przestrzennego nie może kolidować z ustaleniami "S".

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż niezabudowanej nieruchomości gruntowej przez Powiat powinna być opodatkowana w stawce 22%, czy też z uwagi na brak ważnego planu zagospodarowania przestrzennego należało zastosować zwolnienie z opodatkowania.

Zdaniem wnioskodawcy aktualny stan prawny sprzedanej działki kwalifikuje ją do gruntów rolnych, zatem jej sprzedaż podlega zwolnieniu z podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W oparciu o art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy ruchome jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Art. 41 ust. 1 powołanej ustawy przewiduje dla gruntów podstawową stawkę podatku VAT w wysokości 22%. Wyjątek od tej zasady zawiera art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy zgodnie, z którym zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

W związku z wezwaniem tut. organu dotyczącym uzupełnienia stanu faktycznego w zakresie jednoznacznego wskazania przeznaczenia przedmiotowego gruntu tzn. czy jest to grunt budowlany, przeznaczony pod zabudowę czy też ma inne przeznaczenie, Starosto powołując się na obowiązujący dokument "S" P. w zakresie dotyczącym przedmiotowych działek wskazano, że grunt zlokalizowany jest w obrębie obszarów określanych jako: kierunki rozwoju zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej.

Powołane przepisy w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego wskazują, że przeznaczenie przedmiotowych działek wyłącza możliwość zastosowania zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Fakt, iż opisana nieruchomość w przyszłości zostanie wykorzystana pod zabudowę mieszkaniową przesądza, o konieczności zastosowania podstawowej stawki VAT w wysokości 22%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.