ITPP1/443-255/08/BK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2008 r. (data wpływu 10 marca 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 maja 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zawartego w fakturze dokumentującej wykup samochodu osobowego, będącego przedmiotem leasingu operacyjnego - jest prawidłowe.

W dniu 10 marca 2007 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zawartego w fakturze dokumentującej wykup samochodu osobowego będącego przedmiotem leasingu operacyjnego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka na podstawie umowy leasingu operacyjnego użytkowała środek trwały-samochód osobowy. W trakcie obowiązywania przedmiotowej umowy, Spółka dokonała od każdej raty obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wynikającego, z faktur dokumentujących leasing pojazdu, stosownie do postanowień art. 86 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższa umowa, która wygasła w dniu 30 listopada 2007 r. zawierała opcje wykupu pojazdu na własność, a Spółka skorzystała z tej możliwości. Wykup samochodu osobowego został potwierdzony fakturą VAT przez leasingodawcę. Wykupiony samochód osobowy figuruje w ewidencji środków trwałych i służy do prowadzonej działalności gospodarczej. Spółka zamierza dokonać obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zawartego w ww. fakturze w drodze stosownej korekty.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu pojazdu w drodze umowy sprzedaży zawartej z dotychczasowym leasingodawcą pojazdu w wysokości wynikającej z art. 86 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług w sytuacji, gdy w trakcie obowiązywania umowy leasingu Spółka skorzystała już z prawa do odliczenia podatku naliczonego w wysokości przewidzianej w art. 86 ust. 3 w oparciu o art. 86 ust. 7 ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy Spółka w świetle ustawy o podatku od towarów i usług ma prawo odliczyć podatek naliczony wynikający z faktury dokumentującej zakup przedmiotu leasingu na zasadach ogólnych. W wyniku skorzystania z opcji wykupu pojazdu doszło między dotychczasowym leasigodawcą a leasingobiorcą do zawarcia umowy sprzedaży. Taka umowa stanowi nowe, odrębne od umowy leasingu, zdarzenie podatkowe. Także w sensie cywilistycznym mamy do czynienia z dwoma odrębnymi umowami nazwanymi, uregulowanymi w Kodeksie cywilnym. Zatem, skoro Spółka zawarła dwie odrębne umowy, uznać należy, że przysługują jej dwa odrębne limity odliczeń, tj. po jednym limicie z tytułu każdej umowy, przy czym prawo do odliczenia podatku naliczonego przy kupnie pojazdu przysługuje podatnikowi bez względu na to, że podatnik wcześniej wyczerpał limit odliczeń z tytułu umowy leasingu. Zgodnie zatem z dyspozycją art. 86 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w przedstawionym stanie faktycznym Spółce przysługiwać będzie prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z zapisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 3 tej ustawy, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Zgodnie z art. 86 ust. 7 powołanej ustawy, w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 3, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Z powyższego wynika zatem, że zgodnie z ogólną regułą określoną w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, nabywający samochód osobowy lub samochód, którego dopuszczalna masa całkowita nie przekracza 3,5 tony, może dokonać odliczenia 60% kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy, od której podatnikiem jest nabywca, nie więcej jednak niż 6.000 zł. Natomiast w przypadku użytkowania samochodu osobowego lub innego pojazdu samochodowego o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą, z tym, że suma kwot w całym okresie użytkowania tych samochodów i pojazdów, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może przekroczyć kwoty 6.000 zł.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż na Spółkę, na podstawie umowy sprzedaży, przeniesione zostało prawo własności samochodu osobowego będącego uprzednio przedmiotem umowy leasingu operacyjnego. Leasing operacyjny jest umową, na podstawie której leasingobiorca nabywa jedynie prawo do korzystania z przedmiotu leasingu, a formą wynagrodzenia za powyższą usługę jest czynsz. W trakcie trwania umowy leasingu operacyjnego, Spółka była nabywcą usługi, zatem w myśl art. 86 ust. 7 ww. ustawy, miała prawo do odliczenia podatku w wysokości 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą VAT. W całym okresie użytkowania przedmiotowego samochodu osobowego Spółka mogła odliczyć 6.000 zł.

Po zakończeniu podstawowego okresu trwania umowy leasingu operacyjnego - jednym z wariantów jest sprzedaż przedmiotu umowy leasingobiorcy. Opcja wykupu samochodu, będącego przedmiotem umowy leasingu operacyjnego jest uprawnieniem, z którego leasingobiorca może skorzystać, ale nie musi. Należy więc przyjąć, że wykup przedmiotu leasingu jest odrębną czynnością - dostawą towaru - nie związaną z samą umową leasingu. Należy ją więc potraktować jako czynność przeniesienia prawa własności przedmiotu leasingu na własność leasingobiorcy, czyli jako dostawę towarów. W związku z powyższym (przy spełnieniu warunku wynikającego z art. 86 ust. 1 ww. ustawy), przysługuje Spółce prawo do odliczenia 60% kwoty podatku naliczonego wynikającej z faktury dokumentującej zakup przedmiotowego samochodu (nie więcej niż 6.000 zł).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Krajowe Biuro Informacji Podatkowej ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń