ITPP1/443-247B/08/MN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku, który wpłynął w dniu 10 marca 2008 r., uzupełnionym pismem, które wpłynęło w dniu 23 maja 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przeniesienia własności gruntu zabudowanego zakładem produkcyjnym na rzecz dzierżawcy w trybie art. 231 § 2 Kodeksu cywilnego-jest nieprawidłowe.

W dniu 10 marca 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przeniesienia własności gruntu zabudowanego zakładem produkcyjnym na rzecz dzierżawcy w trybie art. 231 § 2 Kodeksu cywilnego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zajmuje się sprawą dotyczącą wystąpienia Gminy do dzierżawcy gruntu z roszczeniem o nabycie gruntu w trybie art. 231 § 2 Kodeksu cywilnego, zabudowanego zakładem produkcyjnym. Przedmiotowy zakład został wybudowany na podstawie decyzji o pozwoleniu na budowę z dnia 5 stycznia 1989 r. Ponieważ dzierżawca poczynił odstępstwa od zatwierdzonego projektu budowlanego, a ponadto na gruncie wybudował bez pozwolenia na budowę garaż i budynek trafostacji - konieczne było uzyskanie przez niego decyzji na użytkowanie powyższych obiektów. W dniu 7 września 2000 r. dzierżawca złożył do Inspektora Nadzoru Budowlanego wniosek o wydanie decyzji o pozwoleniu na użytkowanie wybudowanych przez siebie obiektów. Decyzje dotyczące pozwoleń na użytkowanie budynku garażowego i budynku trafostacji zainteresowany uzyskał w dniu 25 października 2004 r., natomiast decyzję dotyczącą użytkowania zakładu produkcyjnego w dniu 16 listopada 2004 r. W uzasadnieniu decyzji o pozwoleniu na użytkowanie stwierdza się, że budowa zakładu produkcyjnego zakończona została w 1993 r. Decyzją z dnia 25 września 2000 r. INB nakazał inwestorowi (dzierżawcy) wykonanie czynności w celu doprowadzenia wykonanych robót budowlanych do stanu zgodnego z prawem poprzez przedłożenie określonych w niej dokumentów i uzyskania pozwolenia na użytkowanie.

Pytanie sprowadza się do kwestii opodatkowania czynności polegającej na przeniesieniu własności nieruchomości za wynagrodzeniem, w przypadku gdy nieruchomość jest zbywana w trybie art. 231 § 2 Kodeksu cywilnego i od końca zakończenia budowy budynku posadowionego na gruncie nie minęło 5 lat.

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze wyżej opisany stan faktyczny, przy założeniu, że od zakończenia budowy budynków nie upłynęło 5 lat, następuje przeniesienie na własność działki za wynagrodzeniem i należy zaliczyć poniesione przez dzierżawcę nakłady na wybudowanie zakładu produkcyjnego, garażu i trafostacji, w takiej sytuacji podatek VAT winien zostać naliczony od faktycznego wynagrodzenia, jakie Gmina uzyska od dzierżawcy (nabywcy), czyli od różnicy pomiędzy ceną zabudowanej nieruchomości gruntowej pomniejszonej o wartość poniesionych nakładów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast w myśl art. 2 pkt 6 przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Sprzedaż na podstawie art. 231 § 2 Kodeksu cywilnego własności gruntu objętego dzierżawą, na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług należy traktować jako dostawę towarów.

Kwestię ustalenia obrotu przy dostawie gruntu, na którym położone są budynki, rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 ww. ustawy stanowiący, iż w przypadku dostawy budynków i budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem.

Zatem w przypadku sprzedaży przez Gminę opisanej we wniosku nieruchomości gruntowej zabudowanej, przy założeniu, że od zakończenia budowy nie minęło 5 lat, mamy do czynienia z czynnością podlegającą opodatkowaniu na zasadach ogólnych, wg stawki 22% na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podstawą opodatkowania jest obrót z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 20-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. W myśl ustępu 4 tego artykułu obrót pomniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązujących rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont), a także wartość kwot wynikających z dokonanych korekt faktur. Udzielenie więc bonifikaty pomniejsza obrót, czyli podstawę opodatkowania.

Zatem podstawą opodatkowania opisanej transakcji będzie kwota należna w tytułu sprzedaży tej nieruchomości, pomniejszona o kwotę należnego podatku.

Podkreślenia wymaga również fakt, że tylko sprzedający jest w stanie określić, co dokładnie jest wkalkulowywane w kwotę należną od nabywcy.

Dodatkowo należy zauważyć, że organy podatkowe nie mają prawa ingerować w zawierane umowy i przyjęty w nich sposób rozliczeń pomiędzy kontrahentami, chyba że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, a to może być stwierdzone jedynie w drodze postępowania podatkowego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.