ITPP1/443-246/09/BS - Nabycie składników niematerialnych jako import usług.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 marca 2009 r. (data wpływu 20 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług importu usług - jest prawidłowe.

W dniu 20 marca 2009 r. został złożony wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług importu usług.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zawarł umowę z kontrahentem z Niemiec dotyczącą sprzedaży:

Ponadto, we wskazanej umowie stwierdzono, że z chwilą jej zawarcia na Wnioskodawcę przechodzi własność wszystkich składników i następuje cesja praw wynikających z przejmowanych umów oraz przeniesienie prawa ochronnego do ww. znaku towarowego.

Zanim doszło do zawarcia umowy kontrahent sprzedał Wnioskodawcy maszyny i urządzenia do produkcji wyrobów z tworzyw sztucznych dla przemysłu motoryzacyjnego. Maszyny i urządzenia były sprzedawane pojedynczo i grupami, według wystawionych niemieckich faktur. Sprzedaż tych składników materialnych była rozłożona w dłuższym okresie czasie. Maszyny i urządzenia zostały przyjęte do ksiąg rachunkowych i są amortyzowane przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy nabycie składników niematerialnych stanowi dla Kupującego import usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, z punktu widzenia art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Zatem przeniesienie praw do wskazanych wartości niematerialnych i prawnych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W rozważanej sytuacji, nabycie znaku towarowego (prawa do nazwy "P"), nabycia wiedzy dotyczącej posiadanych przez kontrahenta Wnioskodawcy rynków zbytu oraz wiedzy technicznej niezbędnej dla konkretnych produktów, które są produkowane w ramach odstąpionych kontaktów handlowych z klientami, nabycie bazy danych z listą klientów (program komputerowy) stanowiło dla Wnioskodawcy import usług na podstawie art. 27 ust. 3 i 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Przepis ten stanowi, że w przypadku, gdy następuje m.in. sprzedaż praw oraz praw do znaków fabrycznych, handlowych, między dwoma podmiotami ze Wspólnoty, to miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę.

A zatem, w ocenie Wnioskodawcy zobowiązany był opodatkować podatkiem od towarów i usług wartość, za jaką te prawa zostały nabyte.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega:

Natomiast w myśl art. 8 pkt 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Przez import usług, na podstawie art. 2 pkt 9 ustawy, rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy stanowi zaś, iż podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania albo pobytu na terytorium kraju. Przepisów ust. 1 pkt 4 stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 4.

Wskazać również należy na treść przepisu art. 8 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym przy określaniu miejsca świadczenia usług, o którym mowa w art. 27 i 28, usługi są identyfikowane za pomocą klasyfikacji statystycznych, jeżeli dla tych usług przepisy ustawy oraz przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W przypadku świadczenia usług podstawowe znaczenie dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług ma określenie miejsca świadczenia danej usługi. Generalna zasada dotycząca ustalenia miejsca świadczenia usług została określona w art. 27 ust. 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Natomiast w art. 27 ust. 2-6 i art. 28 ustawy, zostały wymienione szczególne przypadki (w zależności od rodzaju świadczonej usługi lub od spełnienia określonych warunków przez usługobiorcę oraz usługodawcę), w których przy określeniu miejsca świadczenia usług, nie ma zastosowania ww. ogólna zasada.

I tak w myśl art. 27 ust. 3 ustawy, w przypadku, gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz:

Na podstawie art. 27 ust. 4 pkt 1 ustawy, przepis ust. 3 stosuje się do usług sprzedaży praw lub udzielania licencji i sublicencji, przeniesienia lub cesji praw autorskich, patentów, praw do znaków fabrycznych, handlowych, oddania do użytkowania wspólnego znaku towarowego albo wspólnego znaku towarowego gwarancyjnego, albo innych pokrewnych praw.

Zatem w przypadku usług wymienionych w art. 27 ust. 4 pkt 1 ustawy świadczonych na rzecz podmiotów wymienionych w ust. 3 tego artykułu, podmiotem zobowiązanym do rozliczenia jest ich usługobiorca.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca dokonał zakupu od kontrahenta z Unii Europejskiej praw do wartości niematerialnych i prawnych, takich jak prawo do nazwy, wiedza dotycząca posiadanych rynków zbytu, wiedza techniczna w ramach kontraktów handlowych z klientami ("know-how"), a także baza danych wraz z listą klientów. Nabycie praw do znaków fabrycznych i handlowych (prawa do nazwy), "know-how", nabycie praw do wartości niematerialnych i prawnych stanowi usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy,

Tak więc nabycie wskazanych usług świadczonych przez firmę nieposiadającą zarówno siedziby, jak i stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju, należy uznać za import usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług podlegający opodatkowaniu na terenie kraju. Spółka, jako usługobiorca tych usług będzie zobowiązana do ich rozliczenia. Podstawa opodatkowania winna być ustalona w oparciu o przepis art. 29 ust. 17 powołanej ustawy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.