ITPP1/443-242/14/MN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2014 r. (data wpływu 6 marca 2014 r.) uzupełnionym w dniu 29 maja 2014 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności związanych z obsługą strefy płatnego parkowania - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 29 maja 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności związanych z obsługą strefy płatnego parkowania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Uchwałą Rady Miasta S. z dnia 22 maja 2013 r. ustalono strefę płatnego parkowania dla pojazdów samochodowych w S. obejmujący obszar ograniczony ulicami kategorii gminnej. W § 5p. 8 uchwały zapisano, że zarządca drogi na podstawie stosownej umowy może upoważnić inny podmiot do prowadzenia czynności poboru i windykacji opłat parkingowych, oraz opłat dodatkowych lub przekazać to zadanie do realizacji jednostce organizacyjnej Gminy Miejskiej S.

Prezydent Miasta swoim zarządzeniem zamierza powierzyć prowadzenie Strefy Płatnego Parkowania M.

M. jest samorządowym zakładem budżetowym utworzonym przez Gminę Miejską S.

M. jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Zgodnie ze Statutem (uchwalonym Uchwałą Rady Miasta S. z dnia 25 kwietnia 2012 r.) M. realizuje podstawowe zadania jako operator publicznego transportu zbiorowego i inną działalność gospodarczą celem pozyskania środków na rozszerzenie swojej działalności statutowej.

W zakres zadań związanych z prowadzeniem Strefy Płatnego Parkowania mają wejść -

* zatrudnienie i utrzymanie kontrolerów i pracowników biura S.,

* pokrycie kosztów napraw parkomatów, zakup części do nich,

* zakup materiałów eksploatacyjnych do pracy parkomatów,

* zaopatrzenie pracowników w sprzęt niezbędny do pracy (aparaty fotograficzne, komputer, skaner, itp,),

* zaopatrzenie pracowników w odzież roboczą i ochronną,

* uzupełnianie oznakowania pionowego,

* pobór i windykacja opłat parkingowych oraz opłat dodatkowych na terenie Strefy Płatnego Parkowania,

* pokrywanie kosztów związanych z utrzymaniem biura S. i rozliczaniem gotówki.

Wpływy z prowadzenia S. stanowią dochód Gminy Miejskiej S.

M. do 10-go każdego miesiąca przekaże do Gminy Miejskiej rozliczenie pobranych opłat parkingowych i przeleje kwotę wynikającą z rozliczenia na rachunek bankowy Gminy Miejskiej.li>

Gmina Miejska do 24-go każdego miesiąca przekaże środki w wysokości 90% opłat parkingowych do M. na pokrycie kosztów obsługi Strefy Płatnego Parkowania, w tym na utrzymanie porządku w S., tj. jej oznakowanie, zatrudnienie i utrzymanie kontrolerów, pokrycie kosztów napraw parkometrów, zakupu części do nich, zakupu niezbędnych materiałów itp., a także na pokrycie częściowe kosztów funkcjonowania publicznego transportu zbiorowego użyteczności publicznej.

W uzupełnieniu do wniosku dodatkowo wskazano, że w rocznym planie wydatków Gminy Miejskiej S. - budżet na 2014 r. - środki, które ma otrzymać Wnioskodawca zostały ujęte w załączniku nr 2 "Wydatki" do Uchwały Rady Miasta S. z dnia 18 grudnia 2013 r. pod poz. "Lokalny transport zbiorowy" p.pkt 1a "wydatki związane z realizacją zadań statutowych". W roku 2014 Prezydent Miasta wykonując zapisy Uchwały budżetowej na 2014 r., zamierza swoim zarządzeniem uregulować przepływ środków pochodzących z funkcjonowania S. w opisany sposób.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy środki otrzymane od Gminy Miejskiej S. w wysokości 90% pobranych opłat parkingowych w Strefie Płatnego Parkowania podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, opłaty parkingowe stanowiące w 100% dochody własne Gminy nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, albowiem zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji, których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Zgodnie z art. 14 pkt 2 w zw. z art. 9 pkt 4 i art. 54 ust. 6 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 157, poz. 1240 z późn. zm.) zadania własne jednostki samorządu terytorialnego w zakresie m.in. dróg, ulic mogą być wykonywane również przez samorządowe zakłady budżetowe.

Podkreślić należy, że na podstawie art. 2a ust. 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych drogi wojewódzkie, powiatowe i gminne stanowią własność właściwego samorządu województwa, powiatu lub gminy. Stosownie zaś do art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) oraz z art. 13 ust. 1 pkt 1, art. 13b i art. 13f ustawy o drogach publicznych rada gminy (miasta) może regulować kwestię odpłatności za korzystanie z dróg publicznych.

Z kolei art. 19 ust. 1 i 2 pkt 4 tej ustawy wskazuje, że zarządcami dróg gminnych jest wójt, burmistrz, prezydent miasta. Mając na uwadze powyższe przepisy, uznać należy, że Gmina w zakresie, w jakim realizuje swoje zadania z zakresu władzy publicznej będzie spełniała obie przesłanki wskazane w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT. Niewątpliwie pobieranie opłat (a więc danin publicznych) za korzystanie z dróg publicznych jest formą sprawowania władztwa publicznego. Opłata za parkowanie pojazdów na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania, będąc dochodem publicznym (art. 40a ustawy o drogach publicznych), jest świadczeniem o charakterze publicznoprawnym, ma charakter daniny publicznej i podlega szczególnemu unormowaniu.

W ocenie Wnioskodawcy, oczywistym jest, że jako samorządowy zakład budżetowy wchodzący w skład jednostki samorządu terytorialnego w obrębie Miasta mocą art. 14 pkt 2 w zw. z art. 9 i art. 54 ust. 6 ustawy o finansach publicznych jest uprawniony do wykonywania zadań własnych Miasta w skład, którego wchodzi. Samorządowy zakład budżetowy (M.) będąc pozbawionym własnej osobowości prawnej w stosunkach zewnętrznych korzysta z waloru podmiotu prawa cywilnego używając osobowości prawnej Miasta, gdzie jednoosobowo władzę wykonawczą sprawuje Prezydent Miasta. Ten stan rzeczy wyklucza możliwość zawierania przez samorządowy zakład budżetowy jakichkolwiek umów cywilnoprawnych z jednostkami budżetowymi powołanymi w obrębie własnej gminy.

Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, Miasto - M., przy wykonywaniu czynności, o których mowa w art. 19 ust. 1 i 2 pkt 4 ustawy o drogach publicznych niewątpliwie działa na odrębnych zasadach niż podmioty prywatne, a w szczególności:

* pobiera należność o charakterze daniny publicznej ustalaną w sposób określony w ustawie,

* dysponuje możliwością nakładania dodatkowej opłaty podlegającej przymusowemu ściągnięciu w drodze postępowania egzekucyjnego,

* dochód zaś uzyskany z poboru opłat w całości służy celom publicznym.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, uznać należy, że jest to czynność administracyjna prawa publicznego, wykonywana w interesie publicznym przez podmiot, który w żaden sposób nie może być traktowany jako podmiot świadczący usługi o charakterze cywilnoprawnym i z tych to oczywistych względów na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT nie może być uznany za podatnika podatku VAT w przedstawionej sytuacji.

Analizując stosunek prawny, jaki łączy gminę z samorządowym zakładem budżetowym, wykonującym jej zadania własne między innymi w zakresie prowadzenia Strefy Płatnego Parkowania, poboru i windykacji opłat parkingowych, na tle art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, Wnioskodawca stwierdza, że świadczenie usług podlega opodatkowaniu tylko wtedy, gdy pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, na podstawie którego dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych, które pozwolą na ich opodatkowanie podatkiem VAT.

W przypadku wykonywania przez samorządowy zakład budżetowy zadania własnego gminy, polegającego na prowadzeniu Strefy Płatnego Parkowania i pobieraniu opłat parkingowych, nie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług na rzecz gminy, lecz M. działa w imieniu Gminy Miejskiej S., jako jej wyodrębniona jednostka organizacyjna, wykonująca jej zadania własne.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca uważa, że środki otrzymane od Gminy Miejskiej S. w wysokości 90% pobranych opłat parkingowych nie stanowią wynagrodzenia za usługę podlegającą VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Także art. 24 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L . 347 z późn. zm.) wskazuje, że "świadczenie usług" oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów.

Uwzględniając powołane wyżej przepisy art. 5 i art. 8 cyt. ustawy, wskazać należy, iż każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy określonym zachowaniu mieści się w definicji usługi. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU. Usługa w rozumieniu ust. 1 powołanego wyżej artykułu oraz art. 24 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, to transakcja gospodarcza, co oznacza, iż stosunek prawny łączący strony musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi więc istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść dla świadczącego usługę. Zatem odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług może zostać opodatkowane wtedy, gdy pomiędzy dostawcą towaru lub świadczącym usługę i ich beneficjentem istnieje jawny lub choćby dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

Należy podkreślić, iż dane świadczenie podlega jako usługa opodatkowaniu wówczas, gdy ww. warunki będą spełnione łącznie, bowiem aby czynność (dostawa towarów, czy usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi istnieć związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią wynagrodzenie za wykonaną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Od wspomnianej zasady ustawodawca przewidział jednak pewne wyjątki. I tak na podstawie art. 15 ust. 6 cyt. ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 594 z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Do zakresu działania gminy należą - na mocy art. 6 ust. 1 ww. ustawy - wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego (art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym).

W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 cyt. ustawy).

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 260), organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi.

Zarządcami dla poszczególnych kategorii dróg są:

* krajowych - Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad,

* wojewódzkich - zarząd województwa,

* powiatowych - zarząd powiatu,

* gminnych - wójt (burmistrz, prezydent miasta).

Zgodnie z art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy o drogach publicznych, korzystający z dróg publicznych są obowiązani do ponoszenia opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania.

Opłatę tę pobiera się, zgodnie z art. 13b ust. 1 ustawy o drogach publicznych, za parkowanie pojazdów samochodowych w strefie płatnego parkowania, w wyznaczonym miejscu, w określone dni robocze, w określonych godzinach lub całodobowo.

Natomiast art. 13b ust. 3 i 4 ustawy o drogach publicznych, nakłada na radę gminy (radę miasta) obowiązek ustalenia stref płatnego parkowania, ustalenia wysokości opłaty za parkowanie w wyznaczonych strefach oraz trybu poboru tej opłaty.

Z powyższego wynika, że pobór opłat, w strefach płatnego parkowania wyznaczonych na drogach publicznych, jest zadaniem Gminy nałożonym przez ustawę o drogach publicznych.

W myśl art. 13b ust. 7 ustawy o drogach publicznych, zarząd drogi lub w przypadku jego braku zarządca drogi pobiera opłaty za parkowanie pojazdów na drogach publicznych w strefie płatnego parkowania ponoszonych przez użytkowników dróg na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 1 tejże ustawy.

Natomiast zgodnie z podanym wyżej przepisem art. 13b ust. 3 ustawy o drogach publicznych, wyznaczenie strefy płatnego parkowania i ustalenie wysokości opłat należy do kompetencji rady gminy. Działania zarządców dróg mieszczą się zatem w zakresie czynności o charakterze publicznoprawnym i wynikają z wykonywania przez jednostki państwowe władztwa publicznoprawnego.

Opłata parkingowa za parkowanie na drogach publicznych stanowi dochód gminy i mieści się w dochodach własnych, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240 z późn. zm.). Dochodami publicznymi są daniny publiczne, do których zalicza się: podatki, składki, opłaty, wpłaty z zysku przedsiębiorstw państwowych i jednoosobowych spółek Skarbu Państwa, a także inne świadczenia pieniężne, których obowiązek ponoszenia na rzecz państwa, jednostek samorządu terytorialnego, państwowych funduszy celowych oraz innych jednostek sektora finansów publicznych wynika z odrębnych ustaw.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że opłaty za parkowanie w miejscach zlokalizowanych w obrębie dróg publicznych (gminnych) - w pasie drogowym, jako daniny publiczne nie podlegają przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, niemniej jednak czynność poboru i windykacji tej opłaty, a także inne dodatkowe czynności związane z funkcjonowaniem Strefy Płatnego Parkowania dokonywane przez odrębny od Gminy podmiot, działający w formie samorządowego zakładu budżetowego, za którą będzie przysługiwała odpłatność (wynagrodzenie) skalkulowana na poziomie 90% odprowadzanych wpływów z prowadzenia Strefy Płatnego Parkowania, spełnia definicję świadczenia usług, o którym mowa w cyt. wyżej art. 8 ustawy. Podkreślić należy, że Wnioskodawca będący odrębnym od gminy podatnikiem VAT (jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej) - w zakresie czynności poboru i windykacji ww. opłat oraz obsługą tej Strefy działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Należy również zaznaczyć, że stopień zależności Wnioskodawcy od Gminy nie może automatycznie przesądzać o braku możliwości uznania wykonywania zadań własnych Gminy powierzonych Wnioskodawcy za podlegające, jako świadczenie usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca co prawda będzie wykonywał czynności związane z realizacją zadania własnego Gminy w opisanym zakresie na podstawie "powierzenia" stosownym zarządzeniem, ale czynności te będzie wykonywał na rzecz Gminy, jako odrębny podmiot posiadający - jak wynika z wniosku - status podatnika. Ponadto za realizację czynności poboru i windykacji opłaty za parkowanie w Strefie Płatnego Parkowania, a także inne dodatkowe czynności związane z funkcjonowaniem tej Strefy Wnioskodawca będzie otrzymywał określoną należność (wynagrodzenie), skalkulowaną na poziomie 90% odprowadzanych wpływów z prowadzenia Strefy Płatnego Parkowania. Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług otrzymane z tego tytułu świadczenie pieniężne, stanowi obrót podlegający opodatkowaniu tym podatkiem, ponieważ z punktu widzenia Wnioskodawcy w istocie stanowi zapłatę za świadczone przez niego usługi. Wnioskodawca mimo, że wykonuje czynności z katalogu zadań własnych, wymienionych w art. 7 ustawy o samorządzie gminnym w imieniu jednostki samorządu terytorialnego, to jednak sam nie wchodzi w skład administracji samorządowej, lecz prowadzi niezależną działalność gospodarczą.

A zatem pomiędzy płatnością, którą będzie otrzymywał Wnioskodawca od Gminy, a świadczeniem na jej rzecz, zachodzi związek bezpośredni, ponieważ płatność następuje w zamian za to świadczenie. Na gruncie rozpoznawanej sprawy nie można przyjąć, że między Gminą a Wnioskodawcą nie następuje wymiana świadczeń.

Z tych też względów, czynności poboru i windykacji tej opłaty, a także inne dodatkowe czynności związane z funkcjonowaniem Strefy Płatnego Parkowania świadczone na rzecz Gminy stanowią określone w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, gdyż wyłączenie z opodatkowania dotyczy ściśle określonych podmiotów, tj. organów władzy publicznej i urzędów obsługujących te organy. Wnioskodawca wykonując czynności poboru i windykacji tej opłaty w imieniu jednostki samorządu terytorialnego prowadził będzie niezależną działalność gospodarczą, przy czym ani cel ani rezultat prowadzonej działalności nie wykluczają z kategorii podatników podatku od towarów i usług.

Reasumując, należność za powierzone czynności poboru i windykacji opłaty za parkowanie w Strefie płatnego Parkowania, a także inne dodatkowe czynności związane z funkcjonowaniem Strefy Płatnego Parkowania, odpowiadające 90% odprowadzanych wpływów tej opłaty stanowić będzie wynagrodzenie za świadczoną przez M. usługę na rzecz Gminy, a zatem będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.