ITPP1/443-24/07/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 lipca 2007 r. (data wpływu 23 lipca 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży budynku - jest prawidłowe.

W dniu 23 lipca 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży budynku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Jest Pani wraz z mężem właścicielką (wspólność ustawowa) budynku zakupionego w dniu 21 grudnia 2000 r. od Starostwa Powiatowego w.... Budynek zakupiono jako używany bez podatku VAT. Rozpoczęliście Państwo remont systemem gospodarczym, jednak z różnych powodów (m.in. ciężki wypadek męża) nie ukończyliście go i postanowiliście sprzedać budynek. Macie Państwo oferenta, który chce zakupić budynek na współwłasność ze wspólnikiem w udziałach 1/3 i 2/3, z tym że jeden z udziałowców chce wcześniej zawrzeć akt notarialny (co jest podyktowane otrzymaniem kredytu), a drugi w terminie do końca września 2007 r.Oboje z mężem posiadacie Państwo własne gospodarstwo rolne, jesteście rolnikami ryczałtowymi i nie prowadzicie działalności gospodarczej. Zakupiony budynek stanowi Wasz wspólny majątek i nie był użytkowany. Jednocześnie nadmieniła Pani, że w dniu zakupu budynku również nie prowadziliście Państwo działalności gospodarczej, a budynek wybudowano w 1935 r. i wymaga kapitalnego remontu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

czy sprzedaż budynku mogąca nastąpić w przedstawionych we wniosku okolicznościach podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem wnioskodawcy, sprzedaż dokonana w przedstawionych okolicznościach nie wskazuje na zamiar wykonywania czynności w sposób ciągły mogący być przesłanką do uznania tych czynności za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. Jest to czynność jednorazowa nie podlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega między innymi odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl postanowień art. 2 pkt 6 cytowanej wyżej ustawy przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Natomiast zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług).

W świetle cytowanych wyżej przepisów, jeżeli osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej dokonuje sprzedaży składników swego majątku (np. budynku mieszkalnego wraz z działką, gruntu budowlanego lub samochodu,) w warunkach wskazujących, że działania te nie są czynione z zamiarem ich powtarzania (kontynuowania) i nie zmierzają do nadania im stałego (zorganizowanego) charakteru, a towary te nie były nabywane jedynie w celu ich zbycia - czynności te nie mogą być uznane za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a zatem osoba je wykonujące nie uzyskuje statusu podatnika VAT.

Nie jest bowiem działalnością handlową, a zatem i gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, sprzedaż składników majątku osobistego, które nie zostały nabyte z zamiarem ich odsprzedaży, lecz spożytkowania na własne potrzeb, gdy w wyniku późniejszych okoliczności doszło do ich sprzedaży.

Reasumując należy stwierdzić, że zbycie przez Państwa budynku nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.