ITPP1/443-234/11/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 10 lutego 2011 r. (data wpływu 15 lutego 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej - jest nieprawidłowe.

W dniu 15 lutego 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

W przedmiotowym wniosku i uzupełnieniu do niego przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Centrum jest Szpitalem. Świadczy usługi medyczne dla NFZ, MZ, innych podmiotów zewnętrznych oraz osób fizycznych. Wszystkie usługi medyczne są realizowane w zakresie działalności statutowej oraz w oparciu o pozostałe przepisy regulujące działalność zakładów opieki zdrowotnej (ustawę z 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej).

Szpital przyjmuje pacjentów na badania ambulatoryjne w poradniach oraz w stanach nagłych na Kliniczny Oddział Ratunkowy, którzy:

Zgodnie z ustawą z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych (art. 50), pacjent, który w trakcie wizyty u lekarza nie ma przy sobie aktualnego zaświadczenia potwierdzającego prawo do darmowych świadczeń zdrowotnych, może taki dokument przedstawić w terminie siedmiu dni. Jeśli chory przebywa w szpitalu, dowód ubezpieczenia należy przedstawić nie później niż 30 dni od dnia przyjęcia. Niedostarczenie dokumentu w wyżej wymienionych terminach może skutkować obciążeniem pacjenta kosztami udzielonego świadczenia.

W przypadku stanu nagłego, brak dokumentu potwierdzającego prawo do korzystania z bezpłatnej opieki zdrowotnej nie może być powodem odmowy udzielenia świadczenia. W przypadku:

karta ubezpieczenia zdrowotnego lub inny dokument potwierdzający uprawnienia do korzystania ze świadczeń w ramach tego ubezpieczenia, a taki obowiązek ciąży na ubezpieczonym, mogą zostać przedstawione w innym czasie, nie później jednak niż w terminie 30 dni od dnia rozpoczęcia udzielania świadczenia, o ile chory nadal przebywa w szpitalu.

Ustawa o podatku od towarów i usług w art. 111 stanowi, iż podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, Szpital jest zwolniony do 30 kwietnia 2011 r. z obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Usługi w zakresie ochrony zdrowia i opieki społecznej zostały wymienione w poz. 26 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących usługi. Usługi te są zwolnione od podatku od towarów i usług - od 1 stycznia 2011 r. wymienione zostały w ustawie w art. 43 ust. 1 pkt 18. Szpital wystawia faktury VAT dla osób fizycznych, które nie dostarczą zaświadczenia potwierdzającego prawo do darmowych świadczeń zdrowotnych i ewidencjonuje je w rejestrach VAT sprzedaży w okresie wykonania świadczenia. Bardzo często zdarza się, iż pacjent po otrzymaniu faktury dostarcza dokument ubezpieczenia. Szpital jest zobowiązany wówczas do wystawienia faktury korekty. Po 1 maja 2011 r. Szpital zamierza w dalszym ciągu wystawiać jedynie faktury dla osób fizycznych za wykonane świadczenia, którzy nie donieśli dokumentów potwierdzających prawa do udzielenia świadczenia bez ich ewidencji w kasie rejestrującej. Szpital nadmienia, że są to usługi zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z niemożliwością określenia prawdziwej daty obrotu (t.j. występuje możliwość dostarczenia w późniejszym terminie dokumentu potwierdzającego status osoby ubezpieczonej i możliwość rozliczenia takiego świadczenia z NFZ), Szpital nie posiada narzędzi, które zapewniłyby prowadzenie w sposób prawidłowy ewidencji w kasie rejestrującej. Pacjent nie jest stroną uczestniczącą w procesie rozliczenia świadczenia w ramach zakontraktowanych umów z NFZ-em. Tak więc transakcje te jako dokumentowane fakturami nie wymagają ewidencjonowania w kasie fiskalnej i wydawania paragonu (Wnioskodawca wskazuje na broszurę - grudzień 2010 r. Kasy rejestrujące - prawa i obowiązki podatnika zobowiązanego do prowadzenia ewidencji za pomocą kasy rejestrującej, opublikowaną na stronach Ministerstwa Finansów). W przypadku każdorazowego wystawiania paragonu, przy nieposiadaniu pełnej wiedzy, czy pacjent posiada status osoby ubezpieczonej zachodziłaby konieczność permanentnego anulowania paragonów. W związku z powyższym, Szpital uważa, iż fakt wystawienia faktury dla osób nieubezpieczonych i jej ewidencji w rejestrach sprzedaży w okresach, za które były wykonane świadczenia jest jedynym prawidłowym sposobem na udokumentowanie obrotu i nie należy błędnie ewidencjonować obrotu w kasie a następnie dokonywać anulowania paragonu, gdy pacjent doniesie dokument potwierdzający posiadanie ubezpieczenia. Zdaniem Szpitala, jest to wręcz niemożliwe w szpitalach o tak masowych przyjęciach pacjentów w stanie nagłym (w stanach: przytomny, nieprzytomny, z wypadków, itp.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z kolei stosownie do treści art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl przepisu art. 111 ust. 1 tej ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, t.j. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Z przepisu art. 111 ust. 1 wynika ponadto, iż podatnicy, wobec których powstał obowiązek w zakresie stosowania kas rejestrujących, są obowiązani za pośrednictwem tych urządzeń ewidencjonować obrót i kwoty podatku należnego. Należy jednak zauważyć, iż opodatkowanie transakcji podatkiem od towarów i usług nie jest kryterium determinującym powstanie obowiązku w zakresie prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Przedmiotowy obowiązek dotyczy bowiem również sytuacji, gdy czynności sprzedaży są zwolnione od podatku lub wykonuje je podatnik zwolniony od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy.

Powyższą tezę wspiera pośrednio art. 111 ust. 5 ustawy, zgodnie z którym w przypadku, gdy podatnik rozpoczął ewidencjonowanie obrotu w obowiązujących terminach i wykonuje wyłącznie czynności zwolnione od podatku lub jest podatnikiem zwolnionym od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, urząd skarbowy dokonuje zwrotu kwoty określonej w ust. 4 na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, w terminie do 25. dnia od daty złożenia wniosku przez podatnika.

Z powyższej normy prawnej wprost wynika, iż zamiarem ustawodawcy jest objęcie obowiązkiem prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej wszystkich podatników dokonujących sprzedaży na rzecz konkretnych nabywców, a mianowicie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych bez względu na to czy dokonywane transakcje podlegają opodatkowaniu i czy są dokonywane przez podatników będących podatnikami podatku od towarów i usług, bowiem zgodnie z art. 15 ust. 1 podatnikami są (...) osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Kwestie dotyczące między innymi zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji, ustawodawca reguluje na mocy wydawanych rozporządzeń w tym zakresie.

W stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r. obowiązywały przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 224, poz. 1797).

Zgodnie z zapisem § 2 tego rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2010 r. sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do ww. rozporządzenia, w którym w poz. 26 wymieniono świadczenie usług w zakresie ochrony zdrowia i opieki społecznej (PKWiU 85).

Natomiast od 1 stycznia 2011 r. obowiązują w tym zakresie przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 138 poz. 930).

Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 1 tego rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2012 r. - sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia.

Z zapisu § 2 ust. 1 pkt 2 lit. a) tego rozporządzenia wynika natomiast, iż zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 30 kwietnia 2011 r. czynności objęte do dnia 31 grudnia 2010 r. zwolnieniem od ewidencjonowania wymienione w załączniku do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 224, poz. 1797), niewymienione w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

W świetle powyższego, do dnia 30 kwietnia 2011 r. zostało przedłużone zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej w przypadku świadczenia ww. usług w zakresie ochrony zdrowia i opieki społecznej, jako niewymienionych w załączniku do ww. rozporządzenia z dnia 26 lipca 2010 r.

Tym samym, od 1 maja 2011 r. wobec podatników świadczących usługi w ww. zakresie, powstanie obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej na zasadach ogólnych.

Jak wynika z § 5 wyżej powołanego rozporządzenia, podatnicy, o których mowa w art. 111 ust. 5 ustawy, osiągnięty obrót ewidencjonują jako obrót zwolniony od podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca - Szpital, w ramach prowadzonej działalności przyjmuje pacjentów na badania ambulatoryjne w poradniach oraz w stanach nagłych na Kliniczny Oddział Ratunkowy. Zdarzają się sytuacje, gdy pacjenci, są pozostawieni ze względu na stan ich zdrowia w szpitalu i dalej są hospitalizowani.

W sytuacji, gdy pacjent, który w trakcie wizyty u lekarza nie ma przy sobie aktualnego zaświadczenia, potwierdzającego prawo do darmowych świadczeń zdrowotnych, może taki dokument przedstawić w terminie siedmiu dni. Jeśli chory przebywa w szpitalu, dowód ubezpieczenia należy przedstawić nie później niż w terminie 30 dni od dnia przyjęcia. Niedostarczenie dokumentu w wyżej wymienionych terminach może skutkować obciążeniem pacjenta kosztami udzielonego świadczenia. W przypadku nagłego zachorowania, wypadku, urazu lub zatrucia, lub stanu zagrożenia życia, karta ubezpieczenia zdrowotnego lub inny dokument potwierdzający uprawnienia do korzystania ze świadczeń w ramach tego ubezpieczenia, mogą zostać przedstawione w innym czasie, nie później jednak niż w terminie 30 dni od dnia rozpoczęcia udzielania świadczenia, o ile chory nadal przebywa w szpitalu. Szpital wystawia faktury VAT dla osób fizycznych, które nie dostarczą zaświadczenia, potwierdzającego prawo do darmowych świadczeń zdrowotnych i ewidencjonuje je w rejestrach VAT sprzedaży w okresie wykonania świadczenia. Zdarzają się sytuacje, iż pacjent po otrzymaniu faktury dostarcza dokument ubezpieczenia. Szpital jest zobowiązany wówczas do wystawienia faktury korekty.

Należy wskazać, iż świadczone przez Wnioskodawcę czynności nie są objęte zwolnieniem przedmiotowym z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie § 2 ust. 1 pkt 1 obowiązującego rozporządzenia z dnia 26 lipca 2010 r.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, iż w sytuacji, gdy osiągnięty przez Wnioskodawcę obrót z tytułu świadczenia usług na rzecz osób, o których mowa w art. 111 ust. 1 ustawy przekroczył w ubiegłym roku kwotę 40.000 zł, to ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej Wnioskodawca może korzystać do dnia 30 kwietnia 2011 r., stosownie do zapisu § 2 ust. 1 pkt 2 lit. a).

W tej sytuacji, od 1 maja 2011 r. usługi świadczone na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, niezależnie od tego, czy podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług czy też są objęte zwolnieniem od tego podatku, winny być ewidencjonowane za pośrednictwem kasy rejestrującej.

Jak już wskazano, z art. 111 ust. 1 wynika, iż przy zastosowaniu kasy rejestrującej należy ewidencjonować obrót.

W myśl przepisu art. 29 ust. 1 powołanej ustawy, obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. (...)

Należy wskazać, iż na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług, minister właściwy do spraw finansów publicznych określił w drodze rozporządzenia między innymi szczegółowe kryteria i warunki techniczne, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące.

Zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 z późn. zm.), paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać między innymi datę i czas (godzinę) sprzedaży.

Ponadto, stosownie do § 7 ust. 1 pkt 1 tego rozporządzenia, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2, są obowiązani, między innymi:

* dokonywać ewidencji każdej sprzedaży oraz wydruku paragonu fiskalnego lub faktury VAT z każdej sprzedaży, jak również wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy;

* sporządzać raport fiskalny dobowy po zakończeniu sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem pierwszej sprzedaży w dniu następnym oraz sporządzać raport fiskalny za okres miesięczny po zakończeniu sprzedaży w ostatnim dniu miesiąca, nie później jednak niż przed rozpoczęciem sprzedaży w następnym miesiącu (...)

Mając na uwadze powołane przepisy, ewidencjonowanie obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej powinno się odbywać z chwilą dokonania sprzedaży, nie później jednak niż w momencie powstania obowiązku podatkowego. Należy bowiem zauważyć, iż ewidencjonowanie obrotu w terminie innym niż moment powstania obowiązku podatkowego prowadziłoby do niezgodności prowadzonej ewidencji z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczych oraz mogłoby skutkować nieprawidłowym sporządzeniem deklaracji podatkowej.

Co do zasady, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1, o czym stanowi art. 19 ust. 1 powołanej ustawy. Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4).

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4).

Powyższy przepis, stosownie do zapisu art. 19 ust. 5, stosuje się odpowiednio do faktur za częściowe wykonanie usługi.

Na gruncie podatku od towarów i usług, obowiązek wystawienia faktury wynika z treści art. 106 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury (art. 106 ust. 4).

Szczegółowe zasady dotyczące wystawiania faktur uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Stosownie do zapisu § 7 ust. 3 powołanego rozporządzenia, w przypadku, gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do kopii faktury podatnik obowiązany jest dołączyć paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Natomiast w treści § 9 powołanego rozporządzenia zawarto ogólne zasady dotyczące terminu wystawiania faktur. Zgodnie z zapisem ust. 1 tego paragrafu, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12.

Od tych ogólnych zasad Minister Finansów przewidział odstępstwa. I tak, z treści § 11 ust. 1 tego rozporządzenia wynika, iż w przypadkach określonych w art. 19 ust. 10, ust. 13 pkt 1-4 i 7-11, ust. 16a oraz ust. 16b ustawy, fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego. Faktury, o których mowa w ust. 1, nie mogą być wystawiane wcześniej niż 30. dnia przed powstaniem obowiązku podatkowego.

Mając na uwadze powołane przepisy, ewidencjonowanie obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej powinno się odbywać z chwilą dokonania sprzedaży, nie później jednak niż w momencie powstania obowiązku podatkowego. Należy bowiem zauważyć, iż ewidencjonowanie obrotu w terminie innym niż moment powstania obowiązku podatkowego prowadziłoby do niezgodności prowadzonej ewidencji z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczych oraz mogłoby skutkować nieprawidłowym sporządzeniem deklaracji podatkowej i tym samym błędnym ustaleniem należnego zobowiązania podatkowego za dany okres rozliczeniowy.

W złożonym wniosku Szpital słusznie zauważa, iż pacjent nie jest stroną uczestniczącą w procesie rozliczenia świadczenia w ramach zakontraktowanych umów z NFZ-tem. Wskazuje również, iż transakcje te jako dokumentowane fakturami nie wymagają ewidencjonowania w kasie fiskalnej i wydawania paragonu.

Należy jednak podkreślić, iż w sytuacji, gdy pacjenci nie są objęci ubezpieczeniem, lub nie udokumentują w odpowiednim terminie prawa do ubezpieczenia, stroną świadczenia nie jest już NFZ, a osoba fizyczna korzystająca z tego świadczenia.

Jednym z podstawowych obowiązków podatników podatku od towarów i usług jest prawidłowe, rzetelne i terminowe dokumentowanie sprzedaży.

Trzeba mieć przy tym na uwadze to, iż ewidencjonowanie obrotu w terminie innym niż moment powstania obowiązku podatkowego prowadziłoby do niezgodności prowadzonej ewidencji z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczych.

Należy przy tym podkreślić, że wszelkie techniczne przeszkody w pozyskiwaniu informacji dotyczących dokonanych świadczeń, nie mogą mieć wpływu na prawidłowe określenie obrotu a także prawidłowe udokumentowanie przebiegu transakcji, bowiem podatnik jest obowiązany tak zorganizować i prowadzić odpowiednie urządzenia ewidencyjne, aby nie doprowadzić do nieprawidłowości w tym względzie.

Wobec powyższego, wykonane świadczenie należy udokumentować stosownie do obowiązujących przepisów. Zatem w opisanym przypadku, podatnik, wobec którego powstał obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, wykonane na rzecz osoby fizycznej świadczenie winien zawsze udokumentować paragonem fiskalnym, zgodnie z momentem prawidłowo rozpoznanego obowiązku podatkowego i dodatkowo, w sytuacji - gdy pacjent tego zażąda - fakturą VAT. Ze złożonego wniosku wynika, iż Szpital w przypadku pacjentów nieubezpieczonych wystawia fakturę VAT. W tej sytuacji, do kopii faktury znajdującej się w dokumentacji Szpitala należy załączyć wystawiony paragon fiskalny.

Stąd też, za nieprawidłowe uznano stanowisko Szpitala, z którego wynika, iż transakcje dokumentowane fakturami nie wymagają ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Należy końcowo wskazać, iż w przypadku późniejszego dostarczenia przez pacjenta dokumentu uprawniającego do ubezpieczenia, t.j. po wystawieniu dla niego faktury VAT, fakt ten winien, jak dotychczas w przypadku Szpitala, znaleźć odzwierciedlenie w odpowiednich dokumentach korygujących.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.